Powołanie biegłego w postępowaniu podatkowym 

Z uzasadnienia: Zgodnie natomiast z art. 197 § 1 O.p. w przypadku gdy w sprawie wymagane są wiadomości specjalne, organ podatkowy może powołać na biegłego osobę dysponującą takimi wiadomościami, w celu wydania opinii. Wprawdzie kwestia dopuszczenia dowodu z opinii biegłego pozostawiona została ocenie organu podatkowego, albowiem użyte w tym przepisie słowo "może" oznacza pozostawienie organowi swobody w korzystaniu z tego środka dowodowego. Granice korzystania z tej swobody wyznacza zasada prawdy obiektywnej, gdyż z niej wypływa obowiązek organu podjęcia wszelkich czynności mających na celu ustalenie rzeczywistego stanu faktycznego sprawy. Organ podatkowy obowiązany jest wykorzystać ten środek dowodowy w sprawie o zawiłym stanie faktycznym, który można wyjaśnić dopiero wtedy, gdy dysponuje się specjalnymi wiadomościami.

SENTENCJA

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Adam Bącal, Sędzia NSA Marek Kołaczek (sprawozdawca), Sędzia NSA Roman Wiatrowski, , po rozpoznaniu w dniu 14 września 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej J. W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 3 marca 2016 r., sygn. akt I SA/Ol 30/16 w sprawie ze skargi J. W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w O. z dnia 6 listopada 2015 r., nr [...], [...], [...] w przedmiocie orzeczenia o solidarnej odpowiedzialności byłego członka zarządu spółki z o.o. za zaległości podatkowe spółki 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od J. W. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w O. kwotę 240 zł (słownie: dwieście czterdzieści złotych), tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

UZASADNIENIE

1. Wyrok Sądu pierwszej instancji oraz przedstawiony przez ten Sąd przebieg postępowania przed organami podatkowymi.

1.1. Wyrokiem z dnia 3 marca 2016 r., sygn. akt I SA/Ol 30/16, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie oddalił skargę J. W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w O. z dnia 6 listopada 2015 r., mocą której orzeczono o odpowiedzialności skarżącego jako byłego członka zarządu D. sp. z o.o. z siedzibą w O., solidarnie z A. F., za zaległości tej spółki w podatku dochodowym od osób prawnych za 2009 r. i w podatku od towarów i usług listopad i grudzień 2012 r. oraz z tytułu zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych za grudzień 2012 r. i styczeń 2013 r., wraz z odsetkami za zwłokę i kosztami postępowania egzekucyjnego.

1.1.1. Dokonując kontroli zaskarżonej decyzji, na skutek skargi strony, Sąd pierwszej instancji nie stwierdził aby w związku z jej wydaniem doszło do naruszenia przez organ obowiązujących przepisów prawa, które skutkowałoby koniecznością wyeliminowania zaskarżonego aktu z obrotu prawnego.

2. Skarga kasacyjna.

2.1. Nie godząc się z powyższym rozstrzygnięciem skarżący zastępowany przez pełnomocnika – adwokata – wywiódł skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Zaskarżając w niej w całości wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, zarzucił naruszenie w nim:
1) art. 116 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm., dalej powoływana również jako: "Ordynacja podatkowa" lub "O.p."), poprzez jego niewłaściwe zastosowanie i uznanie iż w sprawie doszło do bezskuteczności egzekucji wobec D. sp. z o.o. w sytuacji kiedy wykładnia tego przepisu prowadzi do wniosku, iż o bezskuteczności egzekucji można mówić tylko i wyłącznie w sytuacji przeprowadzenia postępowania egzekucyjnego do całości majątku dłużnika, a nie tylko do jego części;
2) art. 116 § 1 ust 2. O.p., poprzez jego niewłaściwe zastosowanie w sprawie i orzeczenie o solidarnej odpowiedzialności członków zarządu D. sp. z o.o. (w tym skarżącej) za zobowiązania podatkowe spółki podczas gdy w toku postępowania wykazano istnienie przesłanek egzoneracyjnych, a to wobec wskazania majątku spółki z którego to możliwym jest całościowe zaspokojenie należności publicznoprawnych;
3) a w konsekwencji naruszenie art. 145 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tj. Dz.U. z 2016 r. poz. 718 ze zm., dalej powoływana również jako "P.p.s.a."), poprzez ich niezastosowanie w sprawie a w konsekwencji niezasadną odmowę uchylenia zaskarżonej decyzji,
Mając na uwadze powyższe zarzuty w skardze kasacyjnej wniesiono, m.in. o:
- uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania WSA w Olsztynie;
- zasądzenie na rzecz skarżącego kosztów postępowania kasacyjnego, według norm przepisanych.

4.2. Organ podatkowy, uznając w odpowiedzi na skargę kasacyjną, wywiedziony przez stronę przeciwną środek zaskarżenia za nieuzasadniony, wniósł o jego oddalenie oraz o zasądzenie od skarżącego na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej kosztów postępowania wraz z kosztami zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

5. Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna nie zasługiwała na uwzględnienie.

5.1. Na wstępie należy przypomnieć, że zgodnie z art. 183 § 1 zdanie pierwsze P.p.s.a. Naczelny Sąd Administracyjny - poza przypadkami nieważności postępowania wymienionymi w art. 183 § 2 P.p.s.a., które w rozpoznawanej sprawie nie zachodzą – rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej. Oznacza to związanie Sądu kasacyjnego podstawami zaskarżenia oraz zakresem tego zaskarżenia. W konsekwencji Sąd kasacyjny – rozstrzygając w granicach środka odwoławczego – nie jest uprawniony do uzupełniania lub poprawiania podstaw skargi kasacyjnej, czy też samodzielnego formułowania jej zarzutów.

5.2. Zgodnie z art. 116 § 1 Ordynacji podatkowej za zaległości podatkowe spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w organizacji, spółki akcyjnej lub spółki akcyjnej w organizacji odpowiadają solidarni...