Podatki 2020. Nieobowiązkowy split payment: Przelew warunkiem zaliczenia do kosztów?

Pytanie: Czy w przypadku otrzymania od kontrahenta faktury, dokumentującej nabycie towarów lub usług innych niż objęte obligatoryjnym MPP, a mimo to oznaczonej klauzulą „mechanizm podzielonej płatności”, dla jej zaliczenia w ciężar kosztów podatkowych konieczne będzie dokonanie zapłaty w ramach mechanizmu podzielonej płatności?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 12 września 2019 r. (data wpływu 17 września 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w przypadku otrzymania od kontrahenta faktury, dokumentującej nabycie towarów lub usług innych niż objęte obligatoryjnym MPP, a mimo to oznaczonej klauzulą „mechanizm podzielonej płatności”, dla jej zaliczenia w ciężar kosztów podatkowych konieczne będzie dokonanie zapłaty w ramach mechanizmu podzielonej płatności - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 września 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w przypadku otrzymania od kontrahenta faktury, dokumentującej nabycie towarów lub usług innych niż objęte obligatoryjnym MPP, a mimo to oznaczonej klauzulą „mechanizm podzielonej płatności”, dla jej zaliczenia w ciężar kosztów podatkowych konieczne będzie dokonanie zapłaty w ramach mechanizmu podzielonej płatności.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka X oraz określone spółki od niej zależne (dalej łącznie: „Spółki”), na podstawie zawartej Umowy, tworzą podatkową grupę kapitałową PGK II (w rozumieniu przepisów ustawy o CIT). Rokiem podatkowym PGK II jest rok kalendarzowy, zaś spółką reprezentującą PGK II jest Spółka X - jako spółka dominująca. Podstawa opodatkowania PGK II jest obliczana zgodnie z art. 7a ustawy o CIT, w związku z art. 7 ust. 1-3 ustawy o CIT.

Spółki wchodzące w skład PGK II są czynnymi podatnikami VAT. Spółki te dla potrzeb prowadzonej działalności dokonują zakupu szeregu towarów i usług, które udokumentowane są przez dostawców fakturami VAT i kwalifikowane są jako koszty uzyskania przychodów w rachunku podatkowym. Zakup tylko części tych towarów i usług (ściśle określonej ustawą o VAT) od 1 listopada 2019 r. będzie objęty obligatoryjnym mechanizmem podzielonej płatności (dalej: „MPP”).

Intencją Wnioskodawcy jest rozpoznawanie tych wydatków w rachunku podatkowym zgodnie z brzmieniem obowiązujących przepisów. Natomiast ewentualne wątpliwości w tym zakresie pojawiły się w związku z treścią art. 15d ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT, w brzmieniu, które będzie obowiązywać od 1 stycznia 2020 r.

Z powołanego przepisu wynika, że od 1 stycznia 2020 r. dla uznania wydatku udokumentowanego fakturą zawierającą klauzulę „mechanizm podzielonej płatności” za koszt podatkowy - konieczne jest dokonane zapłaty w sposób zgodny z regulacjami zawartymi w art. 108a ust. 1a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm., dalej: „ustawa o VAT”) w jego brzmieniu obowiązującym od 1 listopada 2019 r.

Nadmienić należy, że klauzulę „mechanizm podzielonej płatności” od 1 listopada 2019 r. mają zawierać faktury, w których kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców, obejmujące dokonaną na rzecz podatnika dostawę towarów lub świadczenie usług, o których mowa w załączniku nr 15 do ustawy (co wynikać będzie z art. 106e ust. 1 pkt 18a ustawy o VAT).

W związku z powyższymi przepisami Wnioskodawca przewiduje, że mogą wystąpić sytuacje, w których dostawca towarów i usług oznaczy fakturę klauzulą „mechanizm podzielonej płatności” mimo tego, że przedmiotem dostawy będą towary lub usługi, które nie są objęte obligatoryjnym MPP.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku otrzymania od kontrahenta faktury, dokumentującej nabycie towarów lub usług innych niż objęte obligatoryjnym MPP, a mimo to oznaczonej klauzulą „mechanizm podzielonej płatności”, dla jej zaliczenia w ciężar kosztów podatkowych konieczne będzie dokonanie zapłaty w ramach mechanizmu podzielonej płatności?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku kiedy otrzymana od kontrahenta faktura dokumentująca nabycie towarów lub usług innych niż objętych obligatoryjnym MPP, będzie oznaczona klauzulą „mechanizm podzielonej płatności”, a ponadto:

• będzie dokumentować wydatek związany z osiąganymi przez Wnioskodawcę przychodami,
• zostanie zapłacona na rachunek znajdujący się w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm., dalej: „ustawa o VAT”)

dla jej odniesienia w koszty podatkowe od dnia 1 stycznia 2020 r. nie będzie konieczna jej zapłata w mechanizmie podzielonej płatności.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. 1992 r. nr 21 poz. 86, z późn. zm.; winno być: t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 865, z późn. zm., dalej: „UPDOP”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Jak ponadto będzie stanowić (od 1 stycznia 2020 r.) art. 15d ust. 1 UPDOP, podatnicy nie zaliczają do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców:

1. została dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego lub
2. została dokonana przelewem na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług - w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług, potwierdzonych fakturą, dokonanych przez dostawcę towarów lub usługodawcę zarejestrowanego na potrzeby podatku od towarów i usług jako podatnik VAT czynny,
3. pomimo zawarcia na fakturze wyrazów „mechanizm podzielonej płatności” zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 18a ustawy o podatku od towarów i usług, została dokonana z pominięciem mechanizmu podzielonej płatności określonego w art. 108a ust. 1a tej ustawy.

W odniesieniu do ostatniego z ww. wymogów - wskazać należy, iż powołany art. 106e ust. 1 pkt 18a ustawy o VAT od 1 listopada 2019 r. stanowić będzie, iż faktura, w której kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców (a więc jest równa lub wyższa niż 15.000 zł) obejmująca dokonaną na rzecz podatnika dostawę towarów lub świadczenie usług, o których mowa w załączniku nr 15 do ustawy - powinna zawierać wyrazy „mechanizm podzielonej płatności”.

Przepis ten nakłada zatem obowiązek oznaczania faktur w sposób, o którym mowa powyżej w przypadku kumulatywnego wystąpienia dwóch przesłanek, tj.:

• udokumentowania daną fakturą dostaw towarów i usług, o których mowa w załączniku nr 15 do ustawy o VAT,
• przekroczenia kwotą faktury wskazanego w ustawie progu.

Stąd też faktury dokumentujące dostawy towarów i usług innych niż wskazane w załączniku nr 15 lub których wartość brutto nie przekracza 15.000 zł, oznaczone klauzulą „mechanizm podzielonej płatności”, będą wprawdzie zawierać zapis powołany przez ustawodawcę w art. 15d ust. 1 pkt 3 UPDOP, jednakże będzie to uczynione w sposób niezgodny z wymogami art. 106e ust. 1 pkt 18a ustawy o VAT.

Tym samym, sankcja polegająca na braku możliwości zaliczenia od 1 stycznia 2020 r. w ciężar kosztów podatkowych wydatku udokumentowanego fakturą zawierającą klauzulę „mechanizm podzielonej płatności”, w przypadku jej zapłaty poza tym systemem, nie będzie dotyczyć zakupów udokumentowanych takimi fakturami. W konsekwencji podatnik uprawniony będzie do zaliczenia tych wydatków w ciężar kosztów podatkowych w każdej sytuacji, w której płatność za dokonany zakup zostanie dokonana poza MPP, jak również nie będzie objęta dyspozycja art. 15d ust. 1 pkt 1 i 2 UPDOP.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, iż niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie zastosowania w przedmiotowej sprawie art. 15d ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 865, z późn. zm., dalej: „ustawa o CIT”). Nie podlega ocenie Organu ustalenie, czy wydatek poniesiony przez Wnioskodawcę ma racjonalne i gospodarcze uzasadnienie oraz czy został poniesiony w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą i nie podlega wyłączeniu z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. Ponadto nie podlega ocenie prawidłowość wystawionej przez kontrahenta faktury VAT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W myśl tego przepisu, podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Aby zatem wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów należy oceniać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczyniać się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów -w okresie ponoszenia kosztów lub w przyszłości.

Należy jednak mieć na uwadze zamknięty katalog wydatków zawarty w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, które nie podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, pomimo, że pozostają w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością i zostały przez niego poniesione w celu uzyskania przychodu.

Będący przedmiotem niniejszej sprawy art. 15d ust. 1 został znowelizowany na mocy art. 3 ustawy z dnia 12 kwietnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2019 r. poz. 1018) poprzez dodanie pkt 1 i 2 oraz na mocy art. 6 ustawy z dnia 9 sierpnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2019 r. poz. 1751) poprzez dodanie do art. 15d ust. 1 pkt 3. Zgodnie z art. 14 pkt 2 ustawy z dnia 12 kwietnia 2019 r. i art. 18 pkt 2 ustawy z dnia 9 sierpnia 2019 r. wejdą w życie z dniem 1 stycznia 2020 r. I tak zgodnie z nowym brzmieniem art. 15d ust. 1 ustawy o CIT mającym obowiązywać od 1 stycznia 2020 r.:

Podatnicy nie zaliczają do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców:

1. została dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego lub
2. została dokonana przelewem na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług - w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług, potwierdzonych fakturą, dokonanych przez dostawcę towarów lub usługodawcę zarejestrowanego na potrzeby podatku od towarów i usług jako podatnik VAT czynny, lub
3. pomimo zawarcia na fakturze wyrazów „mechanizm podzielonej płatności” zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 18a ustawy o podatku od towarów i usług, została dokonana z pominięciem mechanizmu podzielonej płatności określonego w art. 108a ust. 1a tej ustawy.

Natomiast, stosownie do ust. 2 tego artykułu, w przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców została dokonana z naruszeniem ust. 1, podatnicy w tej części:

1. zmniejszają koszty uzyskania przychodów albo
2. w przypadku braku możliwości zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów - zwiększają przychody

- w miesiącu, w którym odpowiednio została dokonana płatność bez pośrednictwa rachunku płatniczego, został zlecony przelew albo płatność została dokonana z pominięciem mechanizmu podzielonej płatności.

Z kolei w myśl art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1292, z późn. zm.), dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku płatniczego przedsiębiorcy, w każdym przypadku gdy:

1. stroną transakcji, z której wynika płatność, jest inny przedsiębiorca oraz
2. jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza 15.000 zł lub równowartość tej kwoty, przy czym transakcje w walutach obcych przelicza się na złote według średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania transakcji.

Zestawienie ww. przepisów prowadzi do wniosku, że w przypadku każdej transakcji o wartości przekraczającej 15.000 zł istnieje obowiązek dokonywania płatności za pośrednictwem rachunku płatniczego, przy czym naruszenie tego obowiązku, a więc dokonanie płatności w całości lub w części z pominięciem takiego rachunku oznacza brak możliwości zaliczenia kosztu do kosztów uzyskania przychodów w tej części, w jakiej płatność dotycząca tej transakcji została dokonana z pominięciem rachunku płatniczego.

Zgodnie z mającym obowiązywać od 1 listopada 2019 r. art. 106e ust. 1 pkt 18a oraz art. 108a ust. 1a - wprowadzonym art. 1 ustawy z dnia 9 sierpnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw, faktura powinna zawierać, w przypadku faktur, w których kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców, obejmujących dokonaną na rzecz podatnika dostawę towarów lub świadczenie usług, o których mowa w załączniku nr 15 do ustawy - wyrazy „mechanizm podzielonej płatności”. Natomiast w myśl dodanego ust. 1a do art. 108a ww. ustawy, przy dokonywaniu płatności za nabyte towary lub usługi wymienione w załączniku nr 15 do ustawy, udokumentowane fakturą, w której kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców, podatnicy są obowiązani zastosować mechanizm podzielonej płatności.

Zastosowanie mechanizmu podzielonej płatności polega na tym, że:

1. zapłata kwoty odpowiadającej całości albo części kwoty podatku wynikającej z otrzymanej faktury jest dokonywana na rachunek VAT;
2. zapłata całości albo części kwoty odpowiadającej wartości sprzedaży netto wynikającej z otrzymanej faktury jest dokonywana na rachunek bankowy albo na rachunek w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, dla których jest prowadzony rachunek VAT, albo jest rozliczana w inny sposób.

Z uzasadnienia do zmiany projektu ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw, druk sejmowy nr 3602, Sejm VIII kadencji, ze str. 9, 10 wynika, że art. 108a ustawy o podatku od towarów i usług wprowadza obowiązek zastosowania mechanizmu podzielonej płatności przy regulowaniu należności z faktury, w której wartość sprzedaży brutto przekracza 15.000 zł lub równowartość tej kwoty i faktura ta obejmuje swym zakresem towary lub usługi wskazane w załączniku nr 15 do ustawy. Co do zasady faktura taka powinna być oznaczona przez wystawcę informacją „mechanizm podzielonej płatności”. Należy jednak zwrócić uwagę, że wprowadzany obowiązek zapłaty takiej faktury w mechanizmie podzielonej płatności nie jest uzależniony od tego, czy na fakturze zawarto takie oznaczenie. Zatem nawet jeżeli sprzedawca nie dopełnił obowiązku i nie oznaczył takiej faktury, nabywca ma obowiązek zapłaty kwoty należności za towary lub usługi z załącznika nr 15 w mechanizmie podzielonej płatności. Nabywca bowiem musi być zorientowany, co jest przedmiotem transakcji, to nabywca bowiem inicjuje płatność i odpowiada za wybór formy płatności. Nabywca nie może polegać więc wyłącznie na informacjach od sprzedawcy, który może chcieć uniknąć zapłacenia mu w podzielonej płatności, tylko musi samodzielnie analizować, jakie towary lub usługi nabył i czy wiążą się z tym dla niego określone obowiązki. Podkreślić jednakże należy, że obowiązek uregulowania należności w mechanizmie podzielonej płatności dotyczy wyłącznie kwoty należności z tytułu nabycia towarów lub usług wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy o VAT.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka X oraz określone spółki od niej zależne, na podstawie zawartej Umowy, tworzą podatkową grupę kapitałową PGK II (w rozumieniu przepisów ustawy o CIT). Rokiem podatkowym PGK II jest rok kalendarzowy, zaś spółką reprezentującą PGK II jest Spółka X - jako spółka dominująca. Podstawa opodatkowania PGK II jest obliczana zgodnie z art. 7a ustawy o CIT, w związku z art. 7 ust. 1-3 ustawy o CIT. Spółki wchodzące w skład PGK II są czynnymi podatnikami VAT. Spółki te dla potrzeb prowadzonej działalności dokonują zakupu szeregu towarów i usług, które udokumentowane są przez dostawców fakturami VAT i kwalifikowane są jako koszty uzyskania przychodów w rachunku podatkowym. Zakup tylko części tych towarów i usług (ściśle określonej ustawą o VAT) od 1 listopada 2019 r. będzie objęty obligatoryjnym mechanizmem podzielonej płatności. Intencją Wnioskodawcy jest rozpoznawanie tych wydatków w rachunku podatkowym zgodnie z brzmieniem obowiązujących przepisów. Natomiast ewentualne wątpliwości w tym zakresie pojawiły się w związku z treścią art. 15d ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT, w brzmieniu, które będzie obowiązywać od 1 stycznia 2020 r. Z powołanego przepisu wynika, że od 1 stycznia 2020 r. dla uznania wydatku udokumentowanego fakturą zawierającą klauzulę „mechanizm podzielonej płatności” za koszt podatkowy - konieczne jest dokonane zapłaty w sposób zgodny z regulacjami zawartymi w art. 108a ust. 1a ustawy o podatku od towarów i usług w jego brzmieniu obowiązującym od 1 listopada 2019 r. Nadmienić należy, że klauzulę „mechanizm podzielonej płatności” od 1 listopada 2019 r. mają zawierać faktury, w których kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców, obejmujące dokonaną na rzecz podatnika dostawę towarów lub świadczenie usług, o których mowa w załączniku nr 15 do ustawy (co wynikać będzie z art. 106e ust. 1 pkt 18a ustawy o VAT). W związku z powyższymi przepisami Wnioskodawca przewiduje, że mogą wystąpić sytuacje, w których dostawca towarów i usług oznaczy fakturę klauzulą „mechanizm podzielonej płatności” mimo tego, że przedmiotem dostawy będą towary lub usługi, które nie są objęte obligatoryjnym MPP.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą sytuacji, w których dostawca towarów i usług oznaczy fakturę klauzulą „mechanizm podzielonej płatności” mimo tego, że przedmiotem dostawy będą towary lub usługi, które nie są objęte obligatoryjnym mechanizmem podzielonej płatności, to czy dla jej zaliczenia w ciężar kosztów podatkowych konieczne będzie dokonanie zapłaty w ramach mechanizmu podzielonej płatności.

Biorąc pod uwagę opis zdarzenia przyszłego oraz powyższe przepisy prawa stwierdzić należy, że pomimo oznaczenia faktury VAT klauzulą „mechanizm podzielonej płatności”, w sytuacji w której okaże się, że zakupione przez Wnioskodawcę towary lub usługi nie wchodzą w zakres towarów i usług wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy o VAT, do Wnioskodawcy nie będzie miało zastosowania wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 15d ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT.

Podsumowując, od 1 stycznia 2020 r. w przypadku kiedy otrzymana przez Wnioskodawcę od kontrahenta faktura dokumentująca nabycie towarów lub usług innych niż wykazanych w załączniku nr 15 do ustawy o podatku od towarów i usług będzie oznaczona klauzulą „mechanizm podzielonej płatności”, to dla możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych poniesionych wydatków udokumentowanych tą fakturą po spełnieniu pozostałych warunków uznania wydatku za koszt uzyskania przychodów, wynikających z ustawy o CIT nie będzie konieczna przez Wnioskodawcę jej zapłata w „mechanizmie podzielonej płatności”.

Zatem, ograniczenie w zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, na podstawie art. 15d ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT, nie będzie miało zastosowania.

Z uwagi na powyższe, stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna z 15 listopada 2019 r., sygn. 0111-KDIB1-1.4010.387.2019.1.SG - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Wytłuszczenia - red.