Podatek od nieruchomości od remontowanego środka trwałego

Z uzasadnienia: Trwałość stanu technicznej niezdolności do wykorzystania nie jest ustawowo zdefiniowana, nawet pojęcie "trwałości" nie jest użyte w przepisie art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy. Tę trwałość organy wywodzą ze sformułowania "nie jest i nie może być wykorzystywany". Jednak w ocenie Sądu wyciąganie z tego określenia wniosku o trwałości rozumianej jako nieodwracalność tego stanu jest zbyt daleko idące, gdyż w stwierdzeniu tym chodzi raczej o podkreślenie, że nie chodzi tylko o faktyczne niewykorzystywanie nieruchomości z przyczyn w jakiejś mierze subiektywnych, czy też o ograniczenie możliwości wykorzystywania, ale o zasadniczą, obiektywną i całkowitą niemożność wykorzystywania do działalności, do jakiej zasadniczo obiekt może być przeznaczony.

SENTENCJA

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sławomir Fularski, Sędziowie Sędzia WSA Cezary Kosterna /sprawozdawca/, Sędzia WSA Iwona Szymanowicz-Nowak, Protokolant Specjalista Ilona Obara, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 września 2014 r. sprawy ze skargi J. S. i K. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] maja 2014 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia podatku od nieruchomości za 2014 rok:

1) uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Burmistrza [...] z dnia [...] lutego 2014 r. nr [...];
2) stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości do chwili uprawomocnienia się niniejszego wyroku;
3) zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] solidarnie na rzecz skarżących J.S. i K. S. kwotę [...] ([...]) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

UZASADNIENIE

Przedmiotem skargi J. S. i K. S. (dalej: "skarżący") jest decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w R. z [...] maja 2014 r. znak [...] (dalej: "SKO" lub "organ odwoławczy"), utrzymująca w mocy po rozpoznaniu odwołania decyzję Burmistrza I. z [...] lutego 2014 r. ustalająca skarżącym podatek od nieruchomości za 2014 r. w kwocie [...] zł.

Przedmiotem opodatkowania była nieruchomość położona w K. zabudowana budynkami o powierzchni [...] m2. Skarżący złożyli oświadczenie, że przedmiot opodatkowania, to jest budynki, budowle i grunty znajdujące się na działce w K. nie mogą być wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej ze względów technicznych, to jest z uwagi na konieczność przeprowadzenia remontu. Dołączyli też zgłoszenie robót budowlanych polegających miedzy innymi na częściowej wymianie zużytych łat drewnianych poszycia dachowego wraz z naprawą i częściową wymianą istniejącego pokrycia dachowego z blachy, wykonaniu nowej wylewki betonowej w pomieszczeniach hali produkcyjnych. Decyzją z [...] lutego 2014 r. ustalono podatek od nieruchomości: dla gruntów według stawki za grunty związane z działalnością gospodarcza, a dla budynków według stawki dla budynków związanych z działalnością gospodarczą.

Skarżący wnieśli odwołanie od tej decyzji. W odwołaniu podnieśli, że budynki i budowle znajdujące się na działce w K. nie mogą i nie są wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej ze względów technicznych, w związku z czym przenieśli prowadzenie działalności do innej miejscowości. Podali, że budynki i budowle w K. wymagają remontu, co potwierdza opinia rzeczoznawcy budowlanego i zgłoszenie robót budowlanych. Zatem w ich ocenie w świetle przepisów art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 95 poz. 613 ze zm., dalej: "u.p.o.l" stawek opodatkowania za grunty i budynki związane z działalnością gospodarczą nie stosuje się, jeśli przedmiot opodatkowanie nie jest i nie może być wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej ze względów technicznych.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w R., nie przeprowadzając dodatkowego postępowania dowodowego, utrzymało w mocy decyzję Burmistrza I. SKO wskazało, że wymiaru podatku dokonano w oparciu o dane z ewidencji gruntów i budynków oraz złożoną informację w sprawie podatku od nieruchomości.

SKO powołało się na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 22 czerwca 2007 r. sygn. akt II FSK 773/06, w którym stwierdzono, że "względy techniczne", o jakich mowa w przepisach u.p.o.l. to takie, które mają związek ze stanem technicznym budynku powodując, że przedmiot opodatkowania podatkiem od nieruchomości nie jest i nie może być wykorzystywany do prowadzenia konkretnej działalności wykonywanej przez przedsiębiorcę, a do tego rodzaju przyczyn nie mogą zostać zaliczone przyczyny technologiczne, ekonomiczne, czy finansowe. W ocenie SKO stan taki powinien być trwały, a przeszkody krótkotrwałe, takie jak konieczność przeprowadzenia remontu i zamiar jego przeprowadzenia przesądzają o tym, że niemożność użytkowania nie ma charakteru trwałego, lecz przemijający.

Nie godząc się z powyższą decyzją skarżący wnieśli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę. W skardze tej zarzucili naruszenie przepisu art. 1 a ust. 1pkt 3 u.p.o.l. poprzez błędną wykładnie i uznanie, że nie zachodzą podstawy do zastosowania stawki podatku właściwej dla budynków pozostałych, którą stosuje się w razie niemożności wykorzystywania nieruchomości do prowadzenia działalności gospodarczej ze względów technicznych. Zarzucili też naruszenia przepisów postępowania, to jest: art. 120, art. 121 § 1, art. 122, art. 187 § 1, art. 191, art. 197 i art. 210 § 4 ...