Podatek od nieruchomości od przenośnego pawilonu handlowego

Z uzasadnienia: Budynkiem jest obiekt budowlany w rozumieniu przepisów prawa budowlanego, który jest m.in. trwale związany z gruntem. Wprawdzie pawilony handlowe posiadają fundamenty, jednakże cechuje je tymczasowość. Zostały posadowione na gruncie dla przemijającego użytku, na co wskazują tytuły uprawniające do zajęcia gruntu. Nie stanowią tym samym części składowych gruntu i nie są z nim trwale związane. W konsekwencji, w świetle przepisów ustawy o podatkach i opłatach lokalnych nie stanowią one budynków, lecz budowle.

SENTENCJA

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ryszard Maliszewski, Sędziowie Sędzia WSA Zofia Skrzynecka, Sędzia WSA Wojciech Czajkowski (sprawozdawca), Protokolant Sekretarz sądowy Katarzyna Niewiadomska, po rozpoznaniu w Olsztynie na rozprawie w dniu 18 września 2014 r. sprawy ze skarg M. D., Z. D. na decyzje Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...]’, nr [...]’, [...]’ i [...]’ w przedmiocie zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości na lata 2011 r., 2012, 2013 oddala skargi.

UZASADNIENIE

Zaskarżonymi trzema decyzjami z dnia "[...]" Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy decyzje Prezydenta z dnia "[...]", którymi ustalono M. i Z.D. zobowiązania podatkowe w podatku od nieruchomości na lata 2011 - 2013 w wysokości 5.828 zł za każdy rok podatkowy.

Z akt sprawy wynika, że ustalając zobowiązania podatkowe organ I instancji przyjął do podstawy opodatkowania podatkiem od nieruchomości, budowle położone w O. przy ul. "[...]" i "[...]" o wartości odpowiednio: 60.000 zł i 231.404,11 zł, związane z prowadzoną przez Z.D. od 18 sierpnia 1987 r. działalnością gospodarczą pod firmą A. Według ustaleń organów, podatnik jest właścicielem tych obiektów budowlanych - przeznaczonych na cele handlowe, których łączna wartość wynosi 291.404,11 zł. Odwołując się do dowodu z opinii powołanego w sprawie biegłego, organ I instancji stwierdził, że obiekty te nie mogą być uznane za budynki ze względu na fakt, iż zostały wzniesione do przemijającego użytku, co w konsekwencji pozbawia je cechy trwałego związku z gruntem. I choć, jak wskazał organ, obiekty te są powiązane fizycznie z gruntem poprzez fundamenty, co potwierdził biegły w wydanej w sprawie opinii, to jednak wybudowanie ich do przemijającego użytku sprawia, że nie są one związane trwale z gruntem w rozumieniu ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2010 r., Nr 95, poz. 613 ze zm.), dalej jako: "u.p.o.l.". Organ zwrócił uwagę, że w świetle ustaleń postępowania, obiekty budowlane położone w O. przy ul. "[...]" i "[...]" zostały wzniesione na gruncie stanowiącym własność Gminy, którym skarżący dysponują w oparciu o umowę dzierżawy oraz pozwolenie na zajęcie pasa drogowego. Jeżeli przedmiotowym obiektom nie można przypisać cech budynku i nie są one jednocześnie obiektem małej architektury, to należy zakwalifikować je do kategorii budowli, które podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości, jeżeli są związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Utrzymując decyzje organu I instancji w mocy, w uzasadnieniach rozstrzygnięć z dnia "[...]" Samorządowe Kolegium Odwoławcze powołało treść art. 1a ust. 1 pkt 3 oraz art. 2 ust. 1 u.p.o.l.. Organ podniósł, że grunt stanowiący działkę nr "[...]", na którym wzniesiono pawilon handlowy położony przy ul. "[...]’ o powierzchni 42 m2 jest własnością Gminy. Został oddany w dzierżawę na czas określony od 1 lutego 2010 r. do 31 stycznia 2013 r. na podstawie umowy Nr "[...]" z dnia "[...]" Przedsiębiorstwu B oraz stanowi odrębny przedmiot opodatkowania. Z zapisów tej umowy wynika, że z chwilą jej wygaśnięcia lub wypowiedzenia dzierżawca zobowiązany jest do zwrócenia niezabudowanego przedmiotu dzierżawy. Rozbiórkę obiektu budowlanego i uporządkowanie terenu dzierżawca ma obowiązek wykonać we własnym zakresie, bez odszkodowania. Ponadto nie przysługuje mu roszczenie o zwrot wartości poniesionych nakładów.

Natomiast decyzją Zarządu Dróg Mostów i Zieleni z dnia "[...]" M.D. uzyskała pozwolenie na zajęcie pasa drogowego ul. "[...]" w O. o powierzchni 45 m2 (działka nr "[...]’ obręb "[...]", ul. "[...]") w celu umieszczenia kiosku handlowego o charakterze tymczasowym w terminie od 1 maja 2008 r. do 30 kwietnia 2018 r.. Zgodnie z warunkami pozwolenia, właściciele obiektu budowlanego, w przypadku zwolnienia zajmowanego terenu zobowiązani są zgłosić ten fakt zarządcy drogi, a zajmowany odcinek przywrócić do poprzedniego stanu użyteczności i przekazać go protokołem zdawczo - odbiorczym pod rygorem wykonania czynności porządkowych na koszt zajmującego pas drogowy. Właścicielowi obiektu budowlanego nie przysługuje przy tym zwrot wartości nakładów.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze podkreśliło, że sporne w sprawie było, czy ww. obiekty budowlane są budynkami, czy budowlami, co determinuje sposób ich opodatkowania - bądź od ich powierzchni użytkowej, bądź też od ich wartości. Organ wskazał przy tym, że poza sporem pozostawała wartość tych obiektów, podana zresztą przez podatników w pismach z dnia 2 marca, 12 września i 14 października 2011 r. oraz z dnia 30 grudnia 2013 r., jak również wynikająca z przekazanego przez nich wydruku z ewidencji środków trwałych wskazującego wartość początkową obiektów.

W dalszej kolejności organ odwołał się do definicji budynku w rozumieniu przepisu art. 1a pkt 1 u.p.o.l. oraz definicji budowli, o której mowa w art. 1a pkt 2 tej ustawy. Wskazał ponadto na unormowane w art. 3 pkt 1 - pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 ze zm.) definicje obiektu budowlanego, budynku i budowli. Jak podniesiono w uzasadnieniu decyzji, w świetle art. 1 pkt 2 u.p.o.l., budowlą jest taki obiekt budowlany w rozumieniu przepisów prawa budowlanego, który nie jest budynkiem ani obiektem małej architektury. W ocenie organu, opodatkowane obiekty nie należą do kategorii obiektów małej architektury. Nie stanowią ponadto budynków, gdyż warunkiem uznania obiektu budowlanego za budynek jest m.in. trwałe związanie z gruntem oraz konieczność posiadania fundamentów. Zdaniem Kolegium, posiadanie przez obiekt budowlany fundamentów oznacza faktyczne i fizyczne związanie obiektu z gruntem, natomiast zwrot: "trwale związany z gruntem" oznacza związanie obiektu z gruntem w ujęciu cywilistycznym. Takie stanowisko w tej kwestii prezentują sądy administracyjne (p. wyrok NSA z dnia 20 stycznia 2012 r., sygn. akt II FSK 1405/10, wyrok WSA w Szczecinie z dnia 10 października 2010 r., sygn. akt I SA/Sz 534/12, wyrok WSA w Olsztynie z dnia 18 września 2008 r., sygn. akt I SA/Ol 294/08,) oraz w piśmiennictwo (L.Etel, Komentarz do art. 1a ustawy o podatkach i opłatach lokalnych).

W świetle powyższego, trwałe związanie z gruntem wymaga zdaniem organu, by obiekt budowlany stanowił część składową gruntu. Stosownie zaś do art. 47 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16 poz. 1693 ze zm., dalej jako: "k.c.", częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego. Z kolei, zgodnie z art. 47 § 3 k.c., przedmioty połączone z rzeczą tylko dla przemijającego użytku nie stanowią jej części składowych. W konsekwencji, jako trwale związany z gruntem może być zdaniem organu, uznany tylko taki budynek, który spełnia następujące warunki:

1) nie można go od gruntu oderwać bez jego uszkodzenia,

2) nie można go od gruntu oderwać bez istotnej zmiany całości,

3) nie jest to obiekt wzniesiony do tzw. przemijającego użytku.

Mając powyższe na uwadze, organ odwoławczy stwierdził, że o tym, czy ma miejsce połączenie obiektu budowlanego z gruntem dla przemijającego użytku, decyduje wola stron. W niniejszej zaś sprawie zarówno z umowy dzierżawy, jak i z pozwolenia na zajęcie pasa drogowego, nie wynika, aby przedmiotowe obiekty budowlane były połączone z gruntem na stałe. Wprawdzie pawilony handlowe posiadają fundamenty, jednakże cechuje je tymczasowość. Zostały posadowione na gruncie dla przemijającego użytku, na co wskazują tytuły uprawniające do zajęcia gruntu. Nie stanowią tym samym części składowych gruntu i nie są z nim trwale związane. W konsekwencji, w świetle przepisów u.p.o.l. nie stanowią one budynków, lecz budowle.

W skargach do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie na powyższe decyzje organu odwoławczego M. i Z. D. wnieśli o ich uchylenie w całości, zarzucając im naruszeni...

DOSTĘP DO PEŁNEJ TREŚCI SERWISU WWW.PODATKI.BIZ JEST BEZPŁATNY
WYMAGANE JEST JEDNAK ZALOGOWANIE DO SERWISU.
UŻYTKOWNICY ZALOGOWANI MOGĄ RÓWNIEŻ DODAWAĆ KOMENTARZE.

Jeżeli jeszcze nie jesteś zarejestrowany, zapraszamy do wypełnienia krótkiego formularza rejestracyjnego.

REJESTRACJA

dla nowych użytkowników

LOGOWANIE

dla użytkowników podatki.biz

Zapomniałem hasła | Problemy z logowaniem

DLACZEGO WARTO SIĘ ZAREJESTROWAĆ DO SERWISU PODATKI.BIZ?

Otrzymujesz całkowicie bezpłatny stały dostęp do wielu informacji, między innymi do:

  • ujednolicanych na bieżąco aktów prawnych (podatki, ubezpieczenia społeczne i działalność gospodarcza)
  • narzędzi: powiadamiania o nowych przepisach, zmianach w przepisach i terminach
  • kalkulatorów i baz danych
  • działów tematycznych zawierających pogłębione informacje na interesujące Cię tematy; omówienia, odpowiedzi na najczęściej pojawiające się pytania
  • strony osobistej, na której znajdziesz aktualne informacje przeznaczone dla osoby o Twoim profilu zawodowym. Dodatkowo będziesz mógł edytować własną listę zakładek w celu szybszego docierania do szczegółowej informacji
  • newslettera informującego regularnie o wydarzeniach związanych z podatkami i działalnością gospodarczą

Czas rejestracji - ok. 1 min

Uwaga

Podczas rejestracji nie zbieramy żadnych szczegółowych danych personalnych i teleadresowych. W każdej chwili możecie usunąć trwale i bezpowrotnie dane dotyczące Waszego konta. Przed rejestracją prosimy o zapoznanie się z regulaminem »