Podatek od bezdzietnych poprawi demografię?

Ustawa z 4 lutego 1949 r. o podatku od wynagrodzeń przewidywała podwyższenie podatku o 20% dla podatników w wieku ponad dwadzieścia pięć lat, nieżonatych, niemających na utrzymaniu dzieci i pobierających wynagrodzenie ponad 785 zł miesięcznie, 182 zł tygodniowo lub 32 zł dziennie. Podatek ten pobierany był do 1989 r. Od wejścia w życie przepisów ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. od dnia 1 stycznia 1992 r., przepisy podatkowe nie przewidują tego rodzaju rozwiązania. Jednocześnie pragnę wskazać, iż rozwiązania promujące rodziny, w tym wychowujące dzieci, już dziś znajdują się w polskim systemie podatkowym – wyjaśniło Ministerstwo Finansów.

Interpelacja nr 25385 do ministra finansów w sprawie podatku dla osób nieposiadających potomstwa

Szanowny Panie Ministrze,

w niedawnym wywiadzie dla portalu Fakt24.pl wiceminister Artur Soboń stwierdził, że osoby nieposiadające potomstwa powinny płacić specjalny podatek. Miałoby to pomóc w rozwiązaniu problemów demograficznych naszego kraju.

W związku z powyższym proszę o udzielenie odpowiedzi na następujące pytania:

W jaki sposób ministerstwo odnosi się do propozycji wiceministra Artura Sobonia?

Czy rząd planuje wprowadzenie podatku dla osób nieposiadających potomstwa?

Czy rząd ma zamiar w przyszłości obciążyć takim podatkiem wszystkich tzw. singli czy tylko bezdzietne małżeństwa?

Poseł Mirosława Nykiel

17 sierpnia 2018 r.

Odpowiedź na interpelację nr 25385 w sprawie podatku dla osób nieposiadających potomstwa

W odpowiedzi na interpelację nr 25385 z dnia 29 sierpnia 2018 r. Szanownej Pani Poseł Mirosławy Nykiel w sprawie podatku od osób nieposiadających potomstwa, uprzejmie wyjaśniam co następuje.

Obecnie nie są prowadzone w Ministerstwie Finansów prace legislacyjne, o których mowa w interpelacji Pani Poseł.

Ustawa z dnia 4 lutego 1949 r. o podatku od wynagrodzeń (Dz. U. Nr 7, poz. 41, z późn. zm.) przewidywała podwyższenie podatku o 20% dla podatników w wieku ponad dwadzieścia pięć lat, nieżonatych, niemających na utrzymaniu dzieci i pobierających wynagrodzenie ponad 785 zł miesięcznie, 182 zł tygodniowo lub 32 zł dziennie. Podatek ten pobierany był do 1989 r.

Od wejścia w życie przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1509, z późn. zm.), dalej: „ustawa PIT”, tj. od dnia 1 stycznia 1992 r., przepisy podatkowe nie przewidują tego rodzaju rozwiązania.

Jednocześnie, w związku z faktem, że interpelacja Pani Poseł porusza zagadnienie z zakresu polityki rodzinnej i demograficznej, pragnę wskazać, iż rozwiązania promujące rodziny, w tym wychowujące dzieci, już dziś znajdują się w polskim systemie podatkowym. Pomimo bowiem faktu, że podstawowym celem systemu podatkowego jest funkcja fiskalna, to jednak pewne elementy odzwierciedlające sytuację rodzinną podatnika, stanowiące preferencje w podatku dochodowym, można odnaleźć w przepisach ustawy PIT. Są to między innymi (preferencje dotyczą podatników uzyskujących dochody opodatkowane na zasadach ogólnych wg skali podatkowej.):

• wspólne opodatkowanie dochodów małżonków (art. 6 ust. 2 ustawy PIT)

Preferencja polega na obliczaniu podatku od połowy łącznych dochodów małżonków. Tak obliczony podatek mnoży się przez dwa.

• preferencyjne opodatkowanie dochodów osób samotnie wychowujących dzieci (art. 6 ust. 4 ustawy PIT)

Preferencja polega na obliczaniu podatku od połowy dochodów osoby samotnie wychowującej dzieci. T...