Po likwidacji spółki nie ma podatku od niespłaconych pożyczek

Wartość niespłaconych zobowiązań spółki wynikających z umów pożyczek, istniejących na dzień zakończenia likwidacji i wykreślenia jej z rejestru przedsiębiorców KRS, nie będzie stanowiła dla niej przychodu podatkowego.

Z wnioskiem o interpretację zwróciła się spółka z o.o., która rozpocznie w najbliższych tygodniach proces likwidacji. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej spółka zawarła umowy pożyczki. Pożyczkodawcą była spółka akcyjna, mająca siedzibę na terytorium RP. Pożyczki nie zostały spłacone (w części), nie zostały również umorzone ani nie uległy przedawnieniu.

W związku z powyższym, spółka planuje wykazać w bilansie likwidacyjnym po stronie pasywów niespłacone zobowiązania wynikające z ww. umów pożyczek wobec pożyczkodawcy i w takim stanie zakończyć swój byt prawny.

Spółka chciała wiedzieć, czy wartość niespłaconych zobowiązań wynikających z umów pożyczek wobec pożyczkodawcy, pozostających na dzień zakończenia likwidacji i wykreślenia spółki z rejestru przedsiębiorców będzie stanowić dla niej przychód podatkowy, powodujący powstanie obowiązku w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

Zdaniem spółki:

Wartość niespłaconych zobowiązań wynikających z umów pożyczek wobec pożyczkodawcy, pozostających na dzień zakończenia likwidacji i wykreślenia spółki z rejestru przedsiębiorców nie będzie stanowić przychodu podatkowego, powodującego powstanie obowiązku w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: CIT), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b ustawy, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy o CIT dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24ca, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Sposób ujęcia przedmiotu opodatkowania w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych wskazuje na objęcie zakresem ustawy wszystkich zdarzeń, z którymi wiąże się dla podatnika konkretna korzyść o wymiarze finansowym, powodująca zwiększenie aktywów lub zmniejszenie pasywów. Nie jest przy tym istotne źródło korzyści, chodzi bowiem o każdy przypadek powodujący wzrost wartości majątku lub zmniejszenie zobowiązań ciążących na podatniku. Bez znaczenia jest również to, czy przysporzenie jest wynikiem działania innej osoby, czy też samego podatnika, jak również to, czy korzyść wiąże się z konkretnymi przepływami finansowymi. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji pojęcia "przychód podatkowy".

Wskazuje jednak w art. 12 ust. 1 ustawa o CIT otwarty katalog przysporzeń, zaliczanych do tej kategorii.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT przychodem, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, jest wartość otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymany...