PKPiR: Ustalanie dochodu a zawiadomienie o spisie z natury

Możliwość ustalenia dochodu dla potrzeb obliczenia zaliczek według metody określonej w art. 24 ust. 2 ustawy o PIT nie jest uzależniona od zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o zamiarze sporządzania spisu z natury.

SENTENCJA

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Mieczysław Markowski, sędzia WSA Jacek Pruszyński (spr.), sędzia WSA Urszula Barbara Rymarska, Protokolant Beata Rusiecka, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 3 kwietnia 2013 r. sprawy ze skargi R. G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia [...] stycznia 2013 r., nr [...] w przedmiocie określenia wysokości odsetek za zwłokę od należnych a niewpłaconych zaliczek miesięcznych na podatek dochodowy od osób fizycznych za miesiące od stycznia do czerwca oraz od września do grudnia 2010 r. 1. uchyla zaskarżoną decyzję, 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana w całości do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku.

UZASADNIENIE

Przedmiotem skargi jest decyzja Dyrektora Izby Skarbowej w B.

z [...] stycznia 2013 r. nr [...] utrzymująca w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w Z. z [...] października 2012 r. nr [...], w której określono R. G. (dalej również jako skarżący) wysokość odsetek za zwłokę od należnych a niewpłaconych zaliczek miesięcznych na podatek dochodowy od osób fizycznych za styczeń, luty, marzec, kwiecień, maj, czerwiec, wrzesień, październik, listopad i grudzień 2010 r.

W decyzji pierwszoinstancyjnej stwierdzono, że skarżący nie powiadomił Naczelnika Urzędu Skarbowego w Z. o zamiarze sporządzenia spisu z natury na koniec każdego miesiąca. W związku z tym miał obowiązek obliczania zaliczki w sposób wskazany w art. 44 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm. (dalej w skrócie: "u.p.d.o.f."), a nie według zasad określonych w art. 24 ust. 2 tej ustawy, tj. z uwzględnieniem różnic remanentowych. Zaniżył tym samym wysokość należnych zaliczek za poszczególne miesiące 2010 r.

Dyrektor Izby Skarbowej uznał powyższe rozstrzygnięcie za zgodne z przepisami prawa. Wskazał, że ustalanie dochodu z uwzględnieniem remanentu sporządzanego na koniec każdego miesiąca może nastąpić wyłącznie w sytuacji uprzedniego powiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o zamiarze sporządzenia tego spisu. Stosownie bowiem do § 28 ust. 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 ze zm.), o zamiarze sporządzenia spisu z natury w innym terminie niż na dzień 1 stycznia, 31 grudnia oraz na dzień rozpoczęcia działalności gospodarczej podatnicy są obowiązani zawiadomić w formie pisemnej właściwego naczelnika urzędu skarbowego w terminie co najmniej siedmiu dni przed datą sporządzenia tego spisu. Zdaniem organu odwoławczego, niezłożenie stosownego zawiadomienia w wymaganej formie i oznaczonym terminie, skutkuje obowiązkiem określenia podstawy opodatkowania dla celów określenia należnych zaliczek na podatek dochodowy w sposób określony w art. 44 ust. 2 u.p.d.o.f.

W przedmiotowej sprawie podatnik nie wpłacał do urzędu skarbowego należnych zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych za 2010 r. w prawidłowej wysokości, dlatego też organ pierwszej instancji zobligowany był do określenia zaliczek w prawidłowej wysokości oraz naliczenia odsetek na dzień złożenia zeznania podatkowego.

Z powyższym rozstrzygnięciem nie zgodził się skarżący i działając przez pełnomocnika wywiódł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, w której sformułowane zostały zarzuty naruszenia: (1) art. 44 ust. 2 u.p.d.o.f., poprzez błędną interpretację oraz niewłaściwe zastosowanie definicji dochodu stanowiącego podstawę do wyliczenia zaliczek na podatek dochodowy, co doprowadziło do niewłaściwej kwalifikacji prawnej zaistniałego stanu faktycznego; (2) art. 24 ust. 2 u.p.d.o.f., wskutek zastosowania wykładni rozszerzającej polegającej na przyjęciu, iż przepis ten nakłada na podatnika obowiązek poinformowania naczelnika urzędu skarbowego o zamiarze sporządzenia remanentu w ciągu roku podatkowego; (3) art. 53 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) poprzez wadliwą ocenę stanu faktycznego i co za tym idzie bezzasadne nałożenie na skarżącego odsetek za zwłokę; (4) art. 217 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, poprzez nieprawidłową ocenę znaczenia i zakresu stosowania przepisów prawa podatkowego, polegającego na oparciu rozstrzygnięcia o normy podustawowe tj. § 28 ust. 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów w tym zakresie, w jakim kształtują podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym.

Powołując się na powyższe zarzuty pełnomocnik strony wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości.

W uzasadnieniu skargi jej autorka wskazała, że skarżący z należytą starannością prowadził podatkową księgę przychodów i rozchodów oraz we właściwy sposób obliczał i odprowadzał zaliczki na podatek, uwzględniając różnice remanentowe zgodnie z art. 24 ust. 2 u.p.d.o.f. W świetle przepisów prawa remanent jest niezbędny dla ustalenia rzeczywistego dochodu będącego podstawą opodatkowania, dlatego też skarżący niewątpliwie postępował właściwie. Powyższe zasady nie przewidują ograniczenia w możliwości przeprowadzenia remanentu z inicjatywy podatnika, także w trakcie roku podatkowego.

Pełnomocnik nie zgodziła się, że obliczanie dochodu będącego podstawą określenia należnej zaliczki na podatek dochodowy przy uwzględnieniu różnic remanentowych, nie powiadamiając o tym fakcie naczelnika urzędu skarbowego, jest zaniżaniem wysokości należnego podatku. Skarżący biorąc pod uwagę różnice remanentowe wykazywał najbardziej odpowiadający rzeczywistości dochód podlegający opodatkowaniu. Brak uregulowania obowiązku powiadamiania o sporządzaniu spisu z natury w aktach mających rangę ustawy, wyklucza pociąganie do odpowiedzialności za niedopełnienie obowiązku wskazanego w rozporządzeniu, gdyż według Konstytucji RP obowiązki mogą być nałożone na podatnika wyłącznie w drodze ustawy.

W odpowiedzi na skargę Dyrektor Izby Skarbowej wniósł o jej oddalenie, podtrzymując dotychczasowe stanowisko w sprawie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku zważył, co następuje.

Skarga zasługuje na uwzględnienie.

Is...