PIT: Nieściągalne wierzytelności w kosztach uzyskania

Aby nieściągalna wierzytelność mogła stanowić koszt uzyskania przychodów muszą zostać spełnione określone warunki.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 20 ustawy PIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako nieściągalne, z wyjątkiem takich wierzytelności nieściągalnych, które uprzednio na podstawie art. 14 zostały zarachowane jako przychody należne i których nieściągalność została uprawdopodobniona.

Warunkiem zaliczenia w ciężar kosztów wierzytelności odpisanych jako nieściągalne jest kumulatywne spełnienie następujących przesłanek:

• wierzytelność musi być wierzytelnością nieściągalną, której nieściągalność została uprawdopodobniona przez jej udokumentowanie, zgodnie z art. 23 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

• wierzytelność musiała być uznana za przychód należny zgodnie z art. 14 ww. ustawy.

Zgodnie z przywołanym art. 23 ust. 2 ustawy PIT za wierzytelności, o których mowa w ust. 1 pkt 20, uważa się te wierzytelności, których nieściągalność została udokumentowana:

1) postanowieniem o nieściągalności, uznanym przez wierzyciela jako odpowiadające stanowi faktycznemu, wydanym przez właściwy organ postępowania egzekucyjnego, albo

2) postanowieniem sądu o:

a) oddaleniu wniosku o ogłoszenie upadłości, jeżeli majątek niewypłacalnego dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania lub wystarcza jedynie na zaspokojenie tych kosztów, lub

b) umorzeniu postępowania upadłościowego, jeżeli zachodzi okoliczność, o której mowa w lit. a, lub

c) zakończeniu postępowania upadłościowego, albo

3) protokołem sporządzonym przez podatnika, stwierdzającym, że przewidywane koszty procesowe i egzekucyjne związane z dochodzeniem wierzytelności byłyby równe albo wyższe od jej kwoty.

Podatnicy powinni pamiętać, że dla możliwości ujęcia w kosztach nieściągalnej wierzytelności konieczne jest nie tylko jej udokumentowanie ale i uprzednie zarachowanie przychodu z tego tytułu.

Nie jest możliwe ujęcie w kosztach podatkowych nieściągalnych wierzytelności, które nie stanowią przychodu.

Przypomnijmy, że przychodem w działalności gospodarczej są kwoty należne choćby nie zostały faktycznie otrzymane. Jednakże za przychód uważa się wyłącznie świadczenia definitywne a nie zwrotne.

Z tego też powodu za koszt podatkowy nie może być uznana nieściągalna pożyczka ponieważ pożyczka jest świadczeniem zwrotnym zatem nie podlega ujęciu jako przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Tak też wypowiedział się Dyrektor KIS w interpretacji z dnia 23.04.2020r., nr 0113-KDIPT2-3.4011.106.2020.1.RR:

„ Zatem, Wnioskodawca udzielając pożyczki poniósł wydatek, który - z uwagi na zwrotny charakter pożyczki - nie jest kwalifikowany do kosztów uzyskania przychodów. Kosztem podatkowym nie są także pożyczki stracone, wprost wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Ponadto - z uwagi na fakt, że udzielenie pożyczki nie powoduje powstania przychodów należnych - kwota udzielonej pożyczki nie stanowi wierzytelności, którą można zaliczyć w poczet kosztów uzyskania przychodów.

W związku z tym należy wskazać, że w rozpatrywanej sprawie Wnioskodawca nie może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów pożyczki, która nie jest spłacona w części i w stosunku do której sąd wyda postanowienie o zakończeniu postępowania upadłościowego o którym mowa w art. 23 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując - Wnioskodawca nie będzie mógł ująć w kosztach uzyskania przychodów straty powstałej w wyniku braku spłaty części kapitałowej pożyczki, w wysokości, w jakiej została udokumentowana jej nieściągalność, tj. objętej postanowieniem sądu o zakończeniu postępowania upadłościowego.”

Marcin Sądej, Redakcja podatki.biz

Hasła tematyczne: koszty uzyskania przychodów, wierzytelności