PIT: Metody unikania podwójnego opodatkowania - przykłady wyliczeń po zmianie stawek podatku

Osoba fizyczna, która ma status polskiego rezydenta podatkowego podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Oznacza to, że podatnik zobowiązany jest do rozliczenia podatku od każdego dochodu – osiągniętego zarówno w kraju jak i za granicą.

Możliwa jest również sytuacja w której osiągnięty za granicą dochód będzie podlegał opodatkowaniu zarówno w państwie rezydencji (w Polsce), jak i w państwie źródła dochodu (kraj osiągnięcia dochodu). W takim przypadku dochodzi do podwójnego opodatkowania tego samego dochodu.

Aby nie dochodziło do tak niekorzystnej sytuacji zastosować należy odpowiednią metodę przewidzianą zarówno we właściwej umowie w sprawie unikania podwójnego opodatkowania jak i w polskiej ustawie.

Polskie regulacje, podobnie jak i umowy międzynarodowe, przewidują zasadniczo dwie metody unikania podwójnego opodatkowania:

1) metodę wyłączenia z progresją;

2) metodę proporcjonalnego zaliczenia - określaną również jako metoda kredytu podatkowego, proporcjonalnego odliczenia lub potrącenia.

Pierwsza z nich została opisana w art. 27 ust. 8 ustawy PIT, przepis ten podaje, że jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, oprócz dochodów podlegających opodatkowaniu, zgodnie z ust. 1, osiągał również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych - podatek określa się w następujący sposób:

1) do dochodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym dodaje się dochody zwolnione od tego podatku i od sumy tych dochodów oblicza się podatek według skali określonej w ust. 1;

Przykład

Osoba fizyczna mający ośrodek interesów życiowych w Polsce pracuje na umowę o pracę w Niemczech. Podatnik osiągnął w roku podatkowym dochód z pracy w kwocie 70 000 zł oraz dochód z wynajmu na zasadach ogólnych nieruchomości położonej w Polsce w kwocie 50 000 zł. W zakresie polsko-niemieckiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania obowiązuje metoda wyłączenia z progresją. W rezultacie obliczenie podatku będzie wyglądało następująco:

A. dochód z Polski = 50.000 zł,

B. dochód z pracy za granicą = 70.000 zł,

C. dochód całkowity (A + B) = 120.000 zł,

D. polski podatek dochodowy od dochodu całkowitego = 10800 zł,

E. efektywna stopa procentowa (D : C) = 9%,

F. dochód do opodatkowania w Polsce (A) = 50.000 zł,

G. podatek należny w Polsce (F x E) = 4 500 zł.

Natomiast druga z ww. metod jest regulowana w art. 27 ust. 9-9a ustawy. W myśl tych regulacji jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, osiąga również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody określonej w ust. 8, lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, dochody te łączy się z dochodami ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w państwie obcym.

Przykład

Osoba fizyczna mająca ośrodek interesów życiowych w Polsce pracuje na podstawie umowy o pracę w Holandii. Podatnik osiągnął w roku podatkowym dochód z pracy w kwocie 70 000 zł oraz dochód z wynajmu na zasadach ogólnych nieruchomości położonej w Polsce w kwocie 50 000 zł. W zakresie polsko-holenderskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania obowiązuje metoda proporcjonalnego odliczenia. W rezultacie obliczenie podatku będzie wyglądało następująco:

A. dochód z Polski = 50.000 zł,

B. dochód z pracy za granicą = 70.000 zł,

C. dochód całkowity (A + B) = 120.000 zł,

D. polski podatek dochodowy od dochodu całkowitego = 10800 zł,

E. podatek zagraniczny do odliczenia w Polsce [(D x B) : C] = 6300 zł,

F. podatek do zapłaty w Polsce (D – E) = 4500 zł.

Marcin Sądej, Redakcja podatki.biz

Hasła tematyczne: unikanie podwójnego opodatkowania