PIT. Dalszy ciąg sporu o paliwo do samochodów służbowych wykorzystywanych w celach prywatnych

Kwestia obowiązku rozpoznania dodatkowego przychodu po stronie pracownika, z tytułu udostępnienia paliwa wraz z przekazaniem samochodu służbowego do celów prywatnych w dalszym ciągu pozostaje przedmiotem sporu między organami podatkowymi a sądami administracyjnymi.

W ostatnim czasie Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej (dalej jako DKIS), po rozstrzygnięciu Naczelnego Sądu Administracyjnego (wyrok z 19.07.2019 r., sygn. akt II FSK 2050/17), po raz kolejny został zmuszony do zmiany niekorzystnego, zarówno dla pracodawców jak i pracowników, stanowiska zawartego w interpretacji indywidualnej prawa podatkowego. W zmienionym piśmie przychylił się on do stanowiska, zgodnie z którym wartość udostępnionego przez pracodawcę paliwa nie stanowi dodatkowego przychodu po stronie pracownika (zob. interpretacja indywidualna DKIS z 24.10.2019 r., znak 1061-IPTPB1.4511.582.2016.11.KU). Kwestia ta jest niezwykle istotna z punktu widzenia pracodawców, wpływa bowiem na ich obowiązki jako płatników – stąd też podmiotami najczęściej występującymi o wydanie interpretacji indywidualnej w przedstawionym zakresie są właśnie pracodawcy udostępniający pracownikom samochody służbowe do celów prywatnych.

Przyczyną trwającego od dłuższego czasu sporu interpretacyjnego jest rozbieżna wykładnia art. 12 ust. 2a ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity: Dz. U. 2019 poz. 1387, dalej jako ustawa o PDOF). Zgodnie ze wskazanym przepisem, wysokość nieodpłatnego świadczenia z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych, stanowiącego dla pracownika dodatkowy przychód ze stosunku pracy, określa się w kwocie:

• 250 zł miesięcznie - dla samochodów o pojemności silnika do 1600 cm3;

• 400 zł miesięcznie - dla samochodów o pojemności silnika powyżej 1600 cm3.

Choć przepis na pierwszy rzut oka nie przysparza istotnych wątpliwości interpretacyjnych, pojawiły się one w kontekście określenia zakresu wskazanego nieodpłatnego świadczenia. W przywołanym powyżej wyroku NSA, oddalając skargę kasacyjną, wskazał, iż „Podstawowym kosztem, który wiąże się z użyciem pojazdu, jest jednakże zakup paliwa, bez którego korzystanie z niego do celów prywatnych w ramach podstawowej funkcji nie będzie możliwe. Jeżeli zatem ustawodawca określa przychód z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych ryczałtowo, bez rozbicia na poszczególne koszty, które przy zwykłym użyciu pojazdu musiałby ponieść pracownik i nie wyłącza z tej kwoty wydatków na paliwo, to należy przyjąć, że określona ryczałtowo wartość nieodpłatnego świadczenia obejmuje wszystkie wydatki związane z normalną eksploatacją samochodu, w tym także na paliwo.”

Prezentując w tej materii jednolite stanowisko, NSA wielokrotnie wskazywał, że świadczenie pracodawcy obejmuje nie tyle samo udostępnie...