PIT: Abonamenty medyczne a przychód pracownika

Trybunał Konstytucyjny wydał przedwczoraj (8 lipca 2014 r.) wyrok w sprawie opodatkowania przychodów ze świadczeń nieodpłatnych (sygn. akt – K 7/13). Sprawdźmy, jak w świetle tego wyroku podchodzić teraz do kwestii opodatkowania abonamentów medycznych.

Jednym z powszechnie stosowanych dodatków do pensji są tzw. abonamenty medyczne. Pracownicy otrzymują od pracodawców specjalne karty, dzięki którym mogą bezpłatnie korzystać z usług prywatnej służby zdrowia. Czy przyznanie pracownikowi takich uprawnień powoduje powstanie przychodu? Kiedy pracownik będzie musiał zapłacić podatek dochodowy?

Trybunał Konstytucyjny wydał przedwczoraj (8 lipca 2014 r.) wyrok w sprawie opodatkowania przychodów ze świadczeń nieodpłatnych (sygn. akt – K 7/13). Potwierdził w nim, że świadczenia uzyskiwane od pracodawcy, aby podlegały opodatkowaniu, muszą prowadzić do pojawienia się po stronie pracownika dochodu, czyli korzyści majątkowej, która może wystąpić w dwóch postaciach: prowadzi do powiększenia aktywów, co jest zwykłym skutkiem wypłaty pieniędzy, albo do zaoszczędzenia wydatków, co może być następstwem świadczenia rzeczowego lub w formie usługi. TK zwrócił również uwagę, że świadczenie mogło zostać uznane za przychód pracownika, musi zostać spełnionych kilka warunków. Chodzi o świadczenia, które:

  • zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),
  • zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść
  • korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).

Przejdźmy teraz do kwestii abonamentów medycznych.

Źródła przychodów w PIT

Zaznaczmy na początek, że zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Źródłami przychodów mogą być natomiast m.in.: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta. 

Przychody ze stosunku pracy

Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty, niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Mówi o tym art. 12 ust. 1 ustawy o PIT.

Zwróćmy jednak uwagę, że użyty powyżej zwrot „w szczególności” oznacza, że kategorie przychodów zostały wymienione jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są zatem wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunkiem pracy lub stosunkiem pokrewnym. Przepis wskazuje, że źródłem przychodu są także nieodpłatne świadczenia. Warto podkreślić, że dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych termin „nieodpłatne świadczenie” obejmuje swym zakresem wszelkie zjawiska i zdarzenia, których konsekwencją jest nieodpłatne przysporzenie w majątku innego podmiotu, mające konkretny wymiar finansowy.

Zwolnienie z opodatkowania

Zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o PIT wolne od podatku dochodowego są świadczenia rzeczowe i ekwiwalenty za te świadczenia, przysługujące na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, jeżeli zasady ich przyznawania wynikają z odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw. Będą to zatem m.in.: wstępne, okresowe i kontrolne badania lekarskie. Zgodnie z regulacjami prawa pracy są one przeprowadzane na koszt pracodawcy. Dodajmy, że pracodawca ponosi ponadto inne koszty profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami, niezbędnej z uwagi na warunki pracy. 

Zwróćmy uwagę, że zwolnione z opodatkowania PIT - na mocy powołanego wyżej art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o PIT są wyłącznie te świadczenia, które przekazywane są w wyniku wykonywania obowiązku nałożonego przez odrębne przepisy. To oznacza, że zwolniona z opodatkowania jest wartość tych wszystkich świadczeń medycznych, które pracodawca jest zobowiązany ponieść na rzecz pracownika. 

Pakiet medyczny z podatkiem i bez

W przypadku zatem zakupu przez pracodawcę pakietów medycznych dla pracowników, wartość usług medycznych z zakresu medycyny pracy oraz profilaktycznej opieki zdrowotnej niezbędnej z uwagi na warunki pracy, wynikające z Kodeksu pracy, ponoszone przez pracodawcę stanowi przychód pracownika, który nie podlega opodatkowaniu, gdyż korzysta ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o PIT. Tym samym nie stanowi podstawy do naliczenia przez płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych. 

Natomiast wartość usług medycznych stanowiących usługi dodatkowe, niezwiązane z medycyną pracy, stanowi przychód pracownika ze stosunku pracy, który należy opodatkować PIT. W konsekwencji wartość abonamentu dotyczącego usług dodatkowych, opłaconych przez pracodawcę za pracownika, pracodawca - jako płatnik - ma obowiązek doliczyć do wynagrodzenia pracownika wypłaconego w danym miesiącu i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy, według zasad przewidzianych dla opodatkowania przychodów ze stosunku pracy. W przypadku usług zakupionych przez pracodawcę wartość pieniężną nieodpłatnych świadczeń dla celów podatkowych ustala się według cen zakupu. Ważne tylko, aby można było przyporządkować wartość świadczenia przypadającą na konkretnego pracownika. Zasadę tę wprowadza art. 11 ust. 2a pkt 2 ustawy o PIT. Stanowisko to potwierdza m.in. dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z 8 maja 2012 r. nr ILPB1/415-276/12-2/AG i wydaje się ono być zgodne z przedwczorajszym wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego.

Krzysztof Koślicki

Wszystkie artykuły z tego działu »

WASZE KOMENTARZE (0)

Dodaj nowy komentarz

komentarz:
podpis:
 

Drodzy Użytkownicy podatki.biz. Choć czytamy uważnie Wasze komentarze, nie odpowiadamy na pytania w kwestiach szczegółowych. Zadając je, kierujecie je nie do nas, a do innych Użytkowników podatki.biz. Jeżeli chcecie wyjaśnić lub rozwiązać jakiś problem, zachęcamy do skorzystania z naszego forum dyskusyjnego - www.podatki.biz/forum

Zespół podatki.biz

Napisz komentarz...