Opodatkowanie podatkiem od nieruchomości wszystkich kondygnacji budynku

Zgodnie z przepisami ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2010 roku nr 95, poz. 613, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają m.in. budynki lub ich części, których podstawę opodatkowania stanowi powierzchnia użytkowa.

Powierzchnia użytkowa jako podstawa opodatkowania

Zgodnie z definicją legalną zawartą w art. 1a ust. 1 pkt 5 ww. ustawy za powierzchnię użytkową budynku lub jego części uważa się powierzchnię mierzoną po wewnętrznej długości ścian na wszystkich kondygnacjach, z wyjątkiem powierzchni klatek schodowych oraz szybów dźwigowych; za kondygnację uważa się również garaże podziemne, piwnice, sutereny i poddasza użytkowe.

Jak wynika z powyższego nie wszystkie powierzchnie budynków podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości. Ustawodawca wyłączył od opodatkowania powierzchnie klatek schodowych oraz szybów dźwigowych ze względu (jak się wydaje) na ich niski stopień użyteczności i trudność pomiaru tego typu pomieszczeń.

Dodać należy, stosownie do art. 4 ust. 2 ustawy, że powierzchnię pomieszczeń lub ich części oraz część kondygnacji o wysokości w świetle od 1,40 m do 2,20 m zalicza się do powierzchni użytkowej budynku w 50 %, a jeżeli wysokość jest mniejsza niż 1,40 m, powierzchnię tę pomija się.

Językowa definicja kondygnacji

W ustawie o podatkach i opłatach lokalnych nie zostało zdefiniowane pojęcie kondygnacji na potrzeby opodatkowania budynków podatkiem od nieruchomości. Z tych też względów należy posłużyć się językową definicją pojęcia „kondygnacji”. Według Słownika języka polskiego (M. Szymczak (red.), Warszawa 1996, tom I, s. 985.), pod pojęciem „kondygnacja” należy rozumieć część budynku między sąsiednimi stropami lub między podłożem i najniższym stropem, piętro lub parter budynku”. Stąd w potocznym tego słowa znaczeniu, za kondygnację należy uznać każdą część budynku znajdującą się między sąsiednimi stropami (podłożem a najniższym stropem).

Z kolei M. Szymczak definiuje „strop” jako poziomy element konstrukcyjny oddzielający poszczególne kondygnacje budynku, przenoszący na elementy wspierające (ściany, słupy) ciężar własny i obciążenie użytkowe.

Kondygnacja w Prawie budowlanym

Jednakże w przypadku posłużenia się wykładnią systemową zewnętrzną należało...