Odliczenie VAT od zakupu paliwa na kartę paliwową

Podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych przez sprzedającego dokumentujących nabycie towarów i usług przy wykorzystaniu kart paliwowych, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, z uwzględnieniem ograniczeń przewidzianych w art. 86a ustawy o VAT w zakresie odliczania podatku naliczonego od zakupu towarów i usług związanych z eksploatacją samochodów - tak uznał Dyrektor KIS w marcowej interpretacji indywidualnej.

We wniosku o interpretację spółka wyjaśniła, że w celu prowadzenia działalności dysponuje samochodami osobowymi do których nabywa między innymi paliwo. Dla uproszczenia rozliczeń na podstawie umowy o wydanie i używanie kart flotowych spółka nabyła od innej spółki prawo do dokonywania transakcji bezgotówkowych zakupu paliwa przy zastosowaniu kart flotowych (paliwowych) na stacjach benzynowych należących do danego koncernu (lub stacjach partnerskich). Przy czym sprzedawca jest spółką należącą do ww. koncernu paliwowego.

W związku z powyższym spółka zadała pytanie, czy będzie posiadać prawo do odliczenia naliczonego podatku VAT wykazywanego na fakturach, które będą wystawiane na jej rzecz przez sprzedającego na podstawie umowy sprzedaży przy wykorzystaniu kart paliwowych zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy VAT z uwzględnieniem ograniczeń przewidzianych w art. 86a ustawy VAT. Jej zdaniem - tak.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał stanowisko spółki za prawidłowe. W wydanej interpretacji organ stwierdził:

Kwestią wymagającą rozstrzygnięcia w analizowanej sprawie w pierwszej kolejności jest ustalenie, czy transakcje dokonywane pomiędzy dostawcą kart paliwowych a spółką, dokonującą zakupów na podstawie kart paliwowych, stanowią czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT.

W powyższym zakresie należy wskazać na orzeczenie TSUE z 6 lutego 2003 r. w sprawie C-185/01 (Auto Lease Holland BV), którego tezy mają istotne znaczenie dla analizy sprawy. W ww. orzeczeniu Trybunał podkreślił, że:

pojęcie „dostawa towarów” należy interpretować jako przeniesienie prawa do dysponowania majątkiem rzeczowym jak właściciel, nawet jeśli nie występuje przeniesienie prawa własności tego majątku w sensie prawnym. Przeniesienie prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel nie musi wiązać się z cywilnoprawnym przeniesieniem własności, lecz polega na przeniesieniu władztwa ekonomicznego (rozporządzanie, dysponowanie, posiadanie) nad towarami. W punkcie 32 swojego uzasadnienia Trybunał stwierdził, że „z literalnego brzmienia przepisu wynika wprost, że „dostawa towarów” nie odnosi się do przeniesienia własności, przewidzianego wewnętrznymi przepisami państw członkowskich”. Jednocześnie podkreślił, że pojęcie to należy rozumieć w ten sposób, iż obejmuje swoim zakresem każde przeniesienie aktywów materialnych przez jedną stronę w ten sposób, że uprawnia to drugą stronę takiej transakcji do faktycznego rozporządzania tą rzeczą, na takich prawach jakby był właścicielem”.

Powyższe stanowisko zaakceptowano również w wyroku TSUE z 15 maja 2019 r. w sprawie C-235/18 Vega International Car Transport and Logistic - Trading GmbH dotyczącym zasad opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji przeprowadzanych przy użyciu kart paliwowych. Trybunał stwierdził, że:

rozważania przedstawione w orzeczeniu C-185/01 w odniesieniu do art. 5 ust. 1 szóstej dyrektywy znajdują zastosowanie do okoliczności niniejszej sprawy w odniesieniu do wykładni pojęcia „dostawy towaró...