Odliczanie wydatków na zakup telewizora w ramach ulgi rehabilitacyjnej

Pytanie: Zakupiłem telewizor posiadający funkcję „Przewodnik głosowy dla osoby niewidomej” oraz funkcję „Auto deskrypcji”. Jestem osobą niewidomą posiadającą orzeczenie o zakwalifikowaniu do znacznego stopnia niepełnosprawności wydane na stałe w 2000 r. Telewizor zakupiłem wyłącznie z własnych środków finansowych w 2016 r. Telewizor jest w znacznym stopniu udźwiękowiony i dostosowany do obsługi przez osobę niewidomą. Czy przysługuje mi możliwość odliczenia zakupu telewizora od podatku w ramach ulgi rehabilitacyjnej, z jakiej mogą skorzystać osoby niewidome?

Odpowiedź:

Zgodnie z przepisem art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7b - 7g tego artykułu.

Przepis art. 26 ust. 7a pkt 3 ww. ustawy stanowi, że za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6 - czyli wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwianiem wykonywania czynności życiowych - uważa się wydatki poniesione na zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego.

Określenie „indywidualny sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne niezbędne w rehabilitacji” oznacza, że można zaliczyć do nich tylko i wyłącznie sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne, mające cechy sprzętu, urządzeń czy narzędzi o charakterze szczególnym (niestandardowym), konieczne w rehabilitacji osoby niepełnosprawnej lub ułatwiające tej osobie wykonywanie czynności życiowych, których utrudnienie wykonania wynika z niepełnosprawności. Oznacza to, że taki sprzęt musi posiadać określone właściwości.

Z uregulowań zawartych w ww. przepisie wynika, że:

• pomiędzy rodzajem nabytego sprzętu, a rodzajem niepełnosprawności, pozostawać musi ścisły związek,
• zakupiony sprzęt musi być wykorzystywany (używany) w rehabilitacji oraz służyć przywracaniu sprawności organizmu lub ułatwiać wykonywanie czynności życiowych,
• cechą zakupionego sprzętu musi być jego indywidualny charakter.

Wspomnieć należy, że zgodnie z uregulowaniami zawartymi w art. 26 ust. 7b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku, gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

Stosownie zaś do zapisów art. 26 ust. 7d ustawy, warunkiem odliczenia wydatków na cele rehabilitacyjne jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

Wyjaśnić należy, że zgodnie z treścią art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, rehabilitacja osób niepełnosprawnych oznacza zespół działań, w szczególności organizacyjnych, leczniczych, psychologicznych, technicznych, szkoleniowych, edukacyjnych i społecznych, zmierzających do osiągnięcia, przy aktywnym uczestnictwie tych osób, możliwie najwyższego poziomu ich funkcjonowania, jakości życia i integracji społecznej.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy, rehabilitacja społeczna ma na celu umożliwianie osobom niepełnosprawnym uczestnictwa w życiu społecznym.

W myśl art. 9 ust. 2 ustawy, rehabilitacja społeczna realizowana jest przede wszystkim przez:

1. wyrabianie zaradności osobistej i pobudzanie aktywności społecznej osoby niepełnosprawnej;
2. wyrabianie umiejętności samodzielnego wypełniania ról społecznych;
3. likwidację barier, w szczególności architektonicznych, urbanistycznych, transportowych, technicznych, w komunikowaniu się i dostępie do informacji;
4. kształtowanie w społeczeństwie właściwych postaw i zachowań sprzyjających integracji z osobami niepełnosprawnymi.

Mając zatem na uwadze powyższe stwierdzić należy, że poniesiony przez Pana wydatek na zakup telewizora przystosowanego do obsługi przez osoby niepełnosprawne, wypełnia dyspozycję art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowy od osób fizycznych i może zostać zaliczony do wydatków poniesionych na cele rehabilitacyjne oraz związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych. Telewizor ten bowiem ewidentnie stanowi indywidualne narzędzie techniczne o charakterze szczególnym konieczne w rehabilitacji osoby niepełnosprawnej, ułatwiające jej wykonywanie czynności życiowych, których utrudnienie wykonania wynika z niepełnosprawności. Zakupiony telewizor m.in. czyta komunikaty wyświetlane podczas przełączania kanałów, informuje o aktualnie oglądanym kanale, o regulacji głośności, odczytuje elektroniczny przewodnik po kanałach. Funkcja Auto deskrypcji pozwala na równoległe odtwarzanie przez telewizor dodatkowej ścieżki fonii, będącej ścieżką narracji „opowiadającą” osobie niepełnosprawnej co dzieje się na ekranie. Dzięki funkcji wskazówek głosowych posiadanej przez ten model telewizora osoba niewidoma może dostosować odbiornik do swoich potrzeb zmieniając np. szybkość podpowiedzi, siłę głosu, język, itp. Bez wątpienia zatem telewizor ten służyć może osobie niepełnosprawnej do poprawy jakości życia i integracji społecznej, stanowi narzędzie rehabilitacji na płaszczyźnie zarówno psychologicznej, jak i edukacyjnej i społecznej, likwiduje bowiem bariery techniczne w komunikacji i dostępie do informacji, służy wyrabianiu zaradności osobistej i pobudzaniu aktywności społecznej osoby niepełnosprawnej.

Podsumowując, przysługuje Panu możliwość odliczenia w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatku poniesionego na zakup telewizora posiadającego specjalne funkcje dostosowane do obsługi przez osoby niewidome, bowiem wydatek ten wypełnia dyspozycje wynikające z art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

(Interpretacja indywidualna z 27 lutego 2017 r., sygn. 3063.ILPB1-2.4511.75.2017.2.NK - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu)

Red.