Od 1 sierpnia wynagrodzenia młodzieży bez PIT - zasady stosowania zwolnienia

Ministerstwo Finansów poinformowało oficjalnie na swojej stronie, że dochody podatników do 26. roku życia, w kwocie nieprzekraczającej 85,5 tys. zł, będą zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych. Zwolnienie to ma dotyczyć zarówno przychodów z pracy jak i z umów zlecenia zawartych z firmą. Przepisy mają zgodnie z założeniami wejść w życie 1 sierpnia 2019 r. i będą mieć zastosowanie do przychodów uzyskanych od tej daty.

Część wątpliwości co do konstrukcji zwolnienia i techniki jego stosowania wyjaśnia uzasadnienie do projektu (choć z pewnością pojawi się wiele problemów, szczególnie w przypadku podatników, którzy uzyskują przychody z różnych źródeł) - pamiętajmy jednak, że na razie jest to projekt i jego ostateczne brzmienie poznamy zapewne za kilka tygodni. Oto, co projektodawcy mówią o sposobie, w jaki będziemy stosować zwolnienie.

Zasady stosowania nowego zwolnienia z PIT

(...)

Projekt ustawy wprowadza nowe zwolnienie od podatku dochodowego od osób fizycznych. Na podstawie dodawanego pkt 148 w ust. 1 w art. 21 ustawy PIT wolne od tego podatku będą przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej, spółdzielczego stosunku

pracy, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy, oraz z przychody z umów zlecenia, o których mowa w art. 13 pkt 8 ustawy PIT [1], otrzymane przez podatnika do ukończenia 26. roku życia, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł. Celem tej regulacji jest zachęcenie do podejmowania zatrudnienia przez młode osoby.

W przypadku zastosowania przez podatnika zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy PIT, podatnik – w odniesieniu do przychodów z pracy – nie będzie miał prawa do kosztów uzyskania przychodów w preferencyjnej wysokości określonej dla pracowników twórców lub artystów wykonawców, tj. według 50% normy określonej w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy PIT (a co za tym idzie, również w wysokości ustalonej zgodnie z art. 22 ust. 10 ustawy PIT, z uwagi na fakt, że będąc zatrudnionym na umowę o pracę pracownik nie ponosi kosztów faktycznych; wszelkie nakłady związane z organizacją pracy ponosi pracodawca).

Kwota przychodów objętych zwolnieniem będzie ograniczona limitem rocznym w wysokości 85 528 zł, co odpowiada górnej granicy obecnego pierwszego przedziału skali podatkowej. Po raz pierwszy limit w tej wysokości będzie miał zastosowanie do przychodów uzyskanych od 1 stycznia 2020 r. W odniesieniu do dochodów uzyskanych w 2019 r. limit będzie niższy i wyniesie 35 636,67 zł (5/12 z 85 528 zł = 35 636,67 zł). Niższy limit za 2019 r. jest konsekwencją planowanego wejścia w życie zwolnienia, tj. z dniem 1 sierpnia 2019 r. wraz z możliwością jego zastosowania już w odniesieniu do dochodów uzyskanych od tego dnia.

Odrębne regulacje dotyczące 2019 r. zostały uregulowane w przepisach przejściowych.

Limit roczny, wobec braku odrębnych uregulowań, obowiązywał będzie niezależnie od liczby zawartych umów lub liczby podmiotów (płatników) stawiających do dyspozycji podatnika przychody z pracy lub z umów zlecenia. Przy czym, przy obliczaniu limitu (kwoty przychodów podlegających zwolnieniu) nie będą brane pod uwagę przychody z pracy oraz z umów zlecenia podlegające opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym, przychody zwolnione od podatku dochodowego od osób fizycznych oraz przychody, od których na podstawie przepisów ustawy – Ordynacja podatkowa zaniechano poboru podatku w drodze rozporządzenia ministra właściwego do spraw finansów publicznych.

W odniesieniu do przychodów uzyskanych od dnia 1 sierpnia 2019 r. zwolnienie będzie stosowane w zeznaniu podatkowym składanym przez podatnika za rok 2019, chyba że podatnik złoży płatnikowi oświadczenie, że jego dochody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej, spółdzielczego stosunku pracy, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy PIT, oraz z umów zlecenia, o których mowa w art. 13 pkt 8 ustawy PIT, uzyskane od tego płatnika w okresie od 1 sierpnia 2019 r. do 31 grudnia 2019 r., nie później jednak niż do dnia ukończenia 26. roku życia przez podatnika, będą w całości korzystały ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy PIT. Złożenie tego oświadczenia zwolni płatnika z obowiązku poboru zaliczek na podatek od ww. przychodów. Zwolnienie to płatnik będzie stosował najpóźniej od miesiąca następującego po miesiącu uzyskania oświadczenia do miesiąca włącznie, w którym przychód uzyskany u płatnika przekroczy 35 636,67 zł lub, w którym podatnik ukończy 26. rok życia.

Przy obliczaniu zaliczek na podatek zwolnienie będzie uwzględniane po raz pierwszy do dochodów uzyskanych od 1 stycznia 2020 r. Jeżeli jednak podatnik złoży płatnikowi wniosek o niestosowanie zwolnienia, to również w odniesieniu do dochodów uzyskanych od 1 stycznia 2020 r. płatnik nie będzie musiał stosować tego zwolnienia. Możliwość złożenia wniosku przez podatnika w sprawie niestosowania zwolnienia przez płatnika (np. pracodawcę) jest istotne, gdy podatnik uzyskuje przychody od więcej niż jednego podmiotu (dwóch pracodawców, pracodawcy i zleceniodawcy). Stosowanie zwolnienia przez dwóch płatników mogłoby spowodować, że podatnik musiałby dokonywać w rocznym rozliczeniu podatku znacznej dopłaty. Podatnik będzie miał zatem możliwość kształtowania swojej sytuacji w trakcie roku podatkowego.

Nadwyżka przychodów ponad kwotę limitu 85 528 zł (odpowiednio w 2019 r. ponad 35 636 zł) podlegać będzie opodatkowaniu na ogólnych zasadach przy zastosowaniu skali podatkowej.

Do nadwyżki tej będą miały zastosowanie koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 2 oraz ust. 9 pkt 4 albo w art. 22 ust. 10 lub ust. 11 (bez kosztów, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy PIT, gdyż zastosowanie przez podatnika zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy PIT, wyklucza możliwość ich stosowania w odniesieniu do przychodów z pracy). Jednocześnie wysokość tych kosztów nie będzie mogła przekroczyć kwoty przychodów z danego źródła, które podlegają opodatkowaniu. O ile zatem podatnik w roku podatkowym uzyska przychody np. z pracy w wysokości 45 000 zł, do których stosuje koszty faktycznie poniesione, o których mowa w art. 22 ust. 11 ustawy PIT (np. 4 000 zł) i jednocześnie część tych przychodów korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy PIT (np. 42 000 zł), roczne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 11 ustawy PIT, nie mogą przekroczyć 3 000 zł, gdyż tyle wynoszą podlegające opodatkowaniu przychody z pracy (45 000 – 42 000 = 3 000). Celem tej regulacji jest zapobieżenie sytuacji, w której preferencja podatkowa w postaci zwolnienia od podatku części przychodów z pracy na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy PIT będzie generowała stratę.

Do nadwyżki ponad kwotę korzystającą ze zwolnienia stosowane będzie również odliczenie z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a oraz art. 27b ust. 1 ustawy PIT. Przy czym z uwagi na to, że odliczeniu nie podlegają składki krajowe, których podstawę wymiaru stanowi przychód zwolniony, w przypadku gdy podatnik uzyska przychody np. w wysokości 60 000 zł, w tym zwolnione od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 148 w wysokości 20 000 zł, globalna kwota zapłaconych przez podatnika składek na ubezpieczenia społeczne (obliczonych od 60 000 zł) będzie pomniejszana o kwotę składek obliczoną w wysokości: 20 000 zł x 13,71%, oraz odpowiednio w przypadku składek na ubezpieczenie zdrowotne – o kwotę w wysokości: (20 000 zł minus składki na ubezpieczenia społeczne) x 7,75%. Pomniejszenie to nie będzie mogło jednak być wyższe niż kwota faktycznie zapłaconych składek od przychodu objętego zwolnieniem na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy PIT.

Pomniejszenia te będą dokonywane automatycznie przez system w ramach usługi Twój e-PIT.

Nie będą zatem stanowić dodatkowych obciążeń dla podatnika (podatnik nie będzie musiał sam ich wykonywać). Nie będą również stanowić istotnych obciążeń dla płatników podatku dochodowego od osób fizycznych. Do obowiązków płatników należeć będzie wyłącznie wykazanie w informacji PIT-11 przychodów, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy PIT, oraz kwoty składek pobranych od tych przychodów. Umożliwi to prawidłowe obliczenie nadwyżki ponad limit przychodów korzystających ze zwolnienia, w szczególności w przypadku ich uzyskiwania od więcej niż jednego płatnika.

Powyższym rozwiązaniom towarzyszą zmiany w ustawie o świadczeniach rodzinnych oraz w ustawie o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, tak aby utrzymać dotychczasowe zasady przyznawania świadczeń rodzinnych oraz oskładkowania przychodów z pracy oraz z działalności wykonywanej osobiście. W konsekwencji, zwolnienie od podatku części przychodów z pracy oraz z działalności wykonywanej osobiście przez młode osoby nie zmieni dotychczasowego zakresu praw i obowiązków osób ubiegających się o świadczenie rodzinne oraz nie będzie zwalniało z zapłaty składek na obowiązkowe ubezpieczenia społeczne i zdrowotne od tych przychodów. Tym samym, niezależnie od zwolnienia od podatku części przychodów na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy PIT, przychody te będą stanowić podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne oraz na ubezpieczenie zdrowotne w zakresie w jakim stanowią ją obecnie. Projekt ustawy realizuje bowiem zapowiedź rządu dotyczącą „likwidacji podatku PIT dla młodych do ukończenia 26. roku życia”, a nie likwidacji obciążeń z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne.

(...)

Projekt ustawy wraz z pełnym uzasadnieniem znajdziecie tutaj

[1] Art. 13 pkt 8 ustawy PIT dotyczy umów zlecenia zawartych przez podatnika (osobę fizyczną) z osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą, osobą prawną i jej jednostką organizacyjną lub jednostką organizacyjną niemającą osobowości prawnej (nie dotyczy umów zlecenia zawartych między dwoma osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej).

Opracowano na podstawie materiałów Rządowego Centrum Legislacyjnego