Obowiązek informowania ZUS przez instytucję finansową o emeryturze z zagranicy

W myśl art. 97 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. Dz. U. z 2016 r. poz. 887, zwanej dalej ustawą emerytalną), osobom uprawnionym do emerytury lub renty oraz do świadczeń o charakterze rentowym z instytucji zagranicznych świadczenia przysługujące na podstawie ustawy wypłaca się w wysokości w niej określonej, jeżeli umowy międzynarodowe nie stanowią inaczej.

Zarówno przepisy unijne z zakresu zabezpieczenia społecznego, jak również polskie przepisy z tego zakresu, nie nakładają na instytucje finansowe wypłacające emeryturę z zagranicy osobie pobierającej jednocześnie emeryturę krajową, obowiązku informowania organu rentowego o kwocie wypłaconej tej osobie emerytury (np. w formie wykazu osób pobierających zagraniczną emeryturę). Natomiast ZUS i tak zna kwotę wypłaconej emerytury, ponieważ instytucja finansowa jest płatnikiem składki zdrowotnej, robi zgłoszenie do ZUS na specjalnym formularzu i ZUS zgłasza do ubezpieczenia zdrowotnego w NFZ.

Zasady ustalania prawa do emerytury pracowników najemnych oraz osób pracujących na własny rachunek, którzy pracowali w kilku państwach członkowskich UE

Zasady ustalania prawa do emerytury pracowników najemnych oraz osób pracujących na własny rachunek, którzy w okresie aktywności zawodowej podlegali ustawodawstwu kilku państw członkowskich regulują przepisy Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (Dz. Urz. UE L 200, 7/06/2004), Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 987/2009 z 16 września 2009 r. dotyczące wykonywania rozporządzenia (WE) nr 883/2004 w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (Dz. Urz. UE L 284, 30/10/2009) oraz Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1231/2010 z 24 listopada 2010 r. rozszerzające rozporządzenie (WE) nr 883/2004 i rozporządzenie (WE) nr 987/2009 na obywateli państw trzecich, którzy nie są jeszcze objęci tymi rozporządzeniami jedynie ze względu na swoje obywatelstw ( Dz. Urz. UE L 344, 29/12/2010, str. 1).

Rozporządzenia te, zwane dalej rozporządzeniami unijnymi, określają zasady stosowania systemów zabezpieczenia społecznego do pracowników najemnych, osób prowadzących działalność na własny rachunek i do członków ich rodzin przemieszczających się we Wspólnocie Europejskiej.

Poza wymienionymi rozporządzeniami, przy rozpatrywaniu i ustalaniu prawa do emerytury, mają zastosowanie przede wszystkim krajowe przepisy obowiązujące w państwie, w którym dana osoba ubiega się o to prawo.

W przypadku wniosków o polskie emerytury mają zastosowanie obowiązujące w Polsce wewnętrzne przepisy w zakresie spraw emer...