NSA: Ulga mieszkaniowa: Wydatki na nabycie budynku mieszkalnego z budynkiem gospodarczym

Omawiane dzisiaj orzeczenie ma związek z pewnym obywatelem, który uzyskał dochód ze sprzedaży udziału w nieruchomości, i przeznaczył go na własne cele mieszkaniowe. Nie byłoby sporu, gdyby kupił po prostu np. mieszkanie czy samotny dom, ale nabyta nieruchomość była zabudowana zarówno budynkiem mieszkalnym jak i gospodarczym. Powziął wątpliwość, czy będzie mógł w tej sytuacji w pełni skorzystać z ulgi, i zwrócił się z prośbą o wydanie interpretacji podatkowej.

W wydanej interpretacji Dyrektor KIS stwierdził, iż nie nieprawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy w zakresie uznania części przychodu wydatkowanego na zakup budynku gospodarczego za wydatki na cele mieszkaniowe. Twierdził on w uzasadnieniu, że wskazane zwolnienie znajdzie zastosowanie tylko do "nabycia budynku mieszkalnego" i nie będzie obejmowało środków wydatkowanych na "budynek gospodarczy", czyli budynek niemieszkalny.

Za wydatki na cele mieszkaniowe można uznać jedynie tę część przychodu, która odpowiada proporcjonalnie wydatkom poniesionym na nabycie budynku mieszkalnego. Część przychodu odpowiadająca proporcjonalnie wydatkom na nabycie "budynku gospodarczego" nie mieści się w celach wyznaczonych w ustawie o pdof i nie będzie miało do tej części dochodu zastosowanie zwolnienia określone w art. 21 ust. 1 pkt 131 u.p.d.o.f.

Wnioskodawca nie zgodził się z tym rozstrzygnięciem i zaskarżył interpretację, a Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie interpretację uchylił, na co Dyrektor KIS zareagował wniesieniem skargi kasacyjnej do NSA, opierając kasację na dwóch argumentach (o których za chwilę w uzasadnieniu NSA).

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, iż kasacja na uwzględnienie nie zasługuje.

W uzasadnieniu stwierdził, iż organ interpretacyjny we wniesionej skardze kasacyjnej podniósł zarzuty oparte na obu podstawach kasacyjnych, o których mowa w art. 174 p.p.s.a. (prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - dop. red.) Stosownie do tego przepisu skargę kasacyjną można oprzeć na naruszeniu prawa materialnego przez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie (pkt 1) albo naruszeniu przepisów postępowania, jeżeli uchybienie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy (pkt 2). Co do zasady w sytuacji, gdy w kasacji zarzucono naruszenie zarówno prawa materialnego, jak i naruszenie przepisów postępowania, w pierwszej kolejności należy ustosunkować się do zarzutów, które dotyczą naruszenia tych ostatnich przepisów.

Za bezzasadne należy uznać zarzuty naruszenia art. 146 § 1, art. 151 i art. 133 § 1 p.p.s.a. w zw. z art. 14b § 3 i art. 14c § 1 O.p. Nie można zgodzić się za stanowiskiem, że rozstrzygnięcie Sądu pierwszej instancji zapadło w oparciu o stan faktyczny, który nie wynikał z wniosku o interpretację. Dokonując prezentacji stanu faktycznego skarżący wskazał w pkt 74 wniosku, że nabył nieruchomość zabudowaną budynkiem mieszkalnym i budynkiem gospodarczym. Następnie w pkt 75 dokonał przyporządkowania pytania do zaprezentowanego stanu faktycznego, w którym podał, że przeznaczył dochody ze sprzedaży udziału w nieruchomości na zakup nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym przeznaczonej na własne cele mieszkaniowe.

Wątpliwość interpretacyjna podatnika dotyczyła zaś tego, czy środki uzyskane ze sprzedaży udziału w nieruchomości mógł wydatkować na zakup nieruchomości dokonany do majątku wspólnego małżonków, pomimo tego że sprzedaż udziału dotyczyła jego majątku osobistego. Wskazują na to rozważania poczynione w pkt 76 wniosku, w którym przedstawił on własne stanowisko w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego. Z kontekstu zatem wynikało implicite, że nabycie nowej nieruchomości dotyczyło w całości nabycia nieruchomości mieszkalnej.

Prawidłowo zatem przyjęto w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, że nabyta nieruchomość miała co do zasady w ocenie wnioskodawcy ubiegającego się o interpretację indywidualną charakter mieszkaniowy. Nat...