NSA ponownie o wydatkach gastronomicznych w kosztach uzyskania

W sprawie, rozstrzyganej przez NSA, źródłem sporu była interpretacja, w której Minister Finansów odmówił spółce możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków, poniesionych na poczęstunek gości kasyna, mający ich skłonić do dłuższego w tym kasynie pobytu. Uznając zasadność kasacji NSA stwierdził m.in: Jeżeli (wydatki - dop. red.) zostaną pozytywnie zweryfikowane jako celowe, nakierowane na osiągnięcie przychodu lub zachowanie albo zabezpieczenie jego źródła, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, natomiast jeżeli ich wyłącznym albo przynajmniej głównym celem jest kreowanie pozytywnego wizerunku podatnika, stanowią wówczas wydatki poniesione na reprezentację i w konsekwencji do kosztów uzyskania przychodów zaliczone być nie mogą.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodnicząca - Sędzia NSA Beata Cieloch, Sędzia NSA Jacek Brolik (sprawozdawca), Sędzia WSA (del.) Alicja Polańska, Protokolant Agata Milewska, po rozpoznaniu w dniu 8 stycznia 2019 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej C. P.sp. z o.o. z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 lipca 2016 r. sygn. akt III SA/Wa 17/16 w sprawie ze skargi C. P.sp. z o.o. z siedzibą w W. na interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie działającego z upoważnienia Ministra Finansów z dnia 10 września 2015 r. nr IPPB5/4510-666/15-2/JC w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych 1. uchyla zaskarżony wyrok w całości, 2. uchyla interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie działającego z upoważnienia Ministra Finansów z dnia 10 września 2015 r. nr IPPB5/4510-666/15-2/JC, 3. zasądza od Szefa Krajowej Administracji Skarbowej na rzecz C. P.sp. z o.o. z siedzibą w W. kwotę 1 051 (słownie: jeden tysiąc pięćdziesiąt jeden) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 12 lipca 2016 r., III SA/Wa 17/16, w sprawie ze skargi C. [...] Sp. z o.o. z siedzibą w W. (dalej: skarżąca, spółka) na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 10 września 2015 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm. dalej zwaną "p.p.s.a.") oddalił skargę.

Stan faktyczny sprawy przedstawia się następująco.

Występując z wnioskiem o wydanie tej interpretacji spółka podała, że prowadzi w kasynach działalność w zakresie gier losowych i zakładów wzajemnych. Dążąc do osiągnięcia jak najwyższych przychodów z tej działalności oferuje klientom darmowy poczęstunek. Wydawany jest on jedynie wybranym klientom, tj. otrzymać go mogą w szczególności klienci angażujący w grę znaczne sumy pieniędzy, zarówno jednorazowo, jak i regularnie w dłuższym okresie czasu. Wydanie poczęstunku każdorazowo ma na celu zachęcenie klienta do dłuższego pobytu (pozostania) w kasynie, a tym samym wygenerowanie spółce większego przychodu.

W związku z tym spółka zadała pytanie czy w opisanym stanie faktycznym koszt poczęstunku stanowić będzie dla niej koszt uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej: "u.p.d.o.p.").

Zdaniem Spółki na pytanie to należy odpowiedzieć twierdząco.

Minister Finansów uznał stanowisko spółki za nieprawidłowe. Przypomniał warunki, jakie musi spełniać dany wydatek, aby uznać go za koszt uzyskania przychodów. Dodał też, że ocena prawna takiego wydatku wymaga uwzględnienia unormowań art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p., w tym art. 16 ust. 1 pkt 28 stanowiącego o kosztach reprezentacji. Dalej podzielił wyrażony w orzecznictwie pogląd, zgodnie z którym w sytuacji gdy celem wydatku jest poprawa wizerunku podatnika, wydatek taki podpada pod przepis art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p. W efekcie Minister Finansów uznał, że wydatki na poczęstunek wydawany wybranym klientom spółki w celu zachęcenia ich do dalszego pobytu (pozostania) w kasynach są właśnie przykładem wydatków, których jeśli nawet nie wyłącznym to jednak dominującym celem jest poprawa wizerunku spółki, służąca stworzeniu jej pozytywnego odbioru wśród klientów. Stworzenie oczekiwanego wizerunku następuje poprzez uprzyjemnienie czasu spędzonego w kasynie wybranym, nielicznym klientom. Tym samym powyższe wydatki nie mogą być uznane za podatkowe koszty uzyskania przychodów. Spełniają przesłankę kosztów reprezentacji, gdyż służą budowaniu relacji spółki z wybranymi klientami, czy wywołaniu jak najlepszego wrażenia.

Spółka wezwała Ministra Finansów do usunięcia naruszenia prawa, a następnie złożyła skargę, w której zarzuciła naruszenie:

1) przepisów prawa materialnego, tj. art. 15 ust. 1 oraz art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p. przez ich błędną wykładnię prowadzącą do uznania, że wydatki opisane przez Spółkę nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów jako koszty reprezentacji mimo, że stanowią one koszt ogólny świadczonych przez nią usług;

2) przepisów postępowania, tj. art. 14a § 1-3 oraz art. 121 § 1 w zw. z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.; dalej: "O.p.") przez wykroczenie poza ramy stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, a także niedostateczne uzasadnienie stanowiska przez organ podatkowy.

Na tej podstawie Spółka wniosła o uchylenie zaskarżonej interpretacji w całości, a nadto o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania.

W odpowiedzi na skargę Minister Finansów wniósł o odrzucenie skargi, ewentualnie o jej oddalenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wskazanym wyżej wyrokiem oddalił skargę.

-->