NSA: Opłata targowa przy świadczeniu usług na targowisku

Z uzasadnienia: Przytoczone wcześniej rozważania dot. językowego rozumienia słowa "sprzedaż" nie pozwalają zarazem w sposób jednoznaczny przyjąć, że pojęcie to zakresem swoim obejmuje również usługi. Na tak kategoryczne wnioski nie naprowadza także wykładnia funkcjonalna przepisu. Z kolei pojęcia "sprzedaż", jakim operują inne akty prawne (Kodeks cywilny, czy też Polska Klasyfikacja Działalności) żadną miarą nie da identyfikować ze świadczeniem usług.

TEZA

Interpretacja niejednoznacznych zwrotów normatywnych, na podstawie językowego znaczenia określonych pojęć, przyjętego tylko w jednym z opracowań słownikowych, podczas gdy w innych jest ono różnie definiowane, jest zabiegiem nieuprawnionym, bowiem prowadzi do nadania waloru normatywnego konkretnej publikacji naukowej.

SENTENCJA

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Krzysztof Winiarski (sprawozdawca), Sędzia NSA Maciej Jaśniewicz, Sędzia WSA del. Bogusław Woźniak, Protokolant Joanna Bańbura, po rozpoznaniu w dniu 10 stycznia 2017 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej K. I. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 13 sierpnia 2014 r. sygn. akt I SA/Sz 274/14 w sprawie ze skargi K. I. K. na Interpretację indywidualną Burmistrza M. z dnia 4 grudnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie zastosowania przepisów prawa podatkowego 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości, 2) uchyla zaskarżoną interpretację indywidualną Burmistrza M. z dnia 4 grudnia 2013 r. nr [...], 3) zasądza od Burmistrza M. na rzecz K. I. K. kwotę 777 (słownie: siedemset siedemdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 13 sierpnia 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie oddalił skargę K.K. na interpretację indywidualną Burmistrza M. z dnia 4 grudnia 2013 r. w przedmiocie zastosowania przepisów prawa podatkowego.

We wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej podatniczka wskazała, że prowadzi działalność gospodarczą zgodnie z wpisem do ewidencji działalności gospodarczej z określeniem PKD 56.29 Z,56.10 B, co oznacza "pozostała usługowa działalność gastronomiczna", "ruchome placówki gastronomiczne".

Wskazała, że dzierżawi teren od F. w wiacie gastronomicznej sezonowej, nie będącej budynkiem ani jego częścią, nie związanej na stałe z gruntem. Na wydzierżawionej powierzchni będzie świadczyła usługi gastronomiczne polegające na przygotowaniu z półproduktów dań obiadowych oraz serwowaniu napojów chłodzących. Przedstawiła sposób wykonywania tych usług: zakupione półprodukty są wstępnie przygotowywane, a następnie po zamówienia przez klienta potrawy są poddawane ostatecznej obróbce termicznej, nakładane na talerz i podawane klientowi; do dyspozycji klienta są serwetki i sztućce.

Podatniczka zadała pytanie: czy wyżej wymieniona i opisana działalność gospodarcza, jako usługowa działalność gastronomiczna podlega opłacie targowej, zawartej w ustawie o podatkach i opłatach lokalnych, lub jakichkolwiek innych przepisach?

Zdaniem podatniczki, tak opisana działalność gospodarcza nie podlega opłacie targowej. Podatniczka wskazała, że ww. opłatę pobiera się od osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, dokonujących sprzedaży na targowiskach (art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 121, poz. 844 ze zm., dalej u.p.o.l.). Targowiskiem są wszystkie miejsca, w których jest prowadzona sprzedaż (art. 15 ust. 2 ww. ustawy), zaś sprzedaż określa art. 543 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2000 r. Nr 22 poz. 271 ze zm., dalej k.c.). Wystawienie rzeczy w miejscu sprzedaży na widok publiczny z oznaczeniem ceny uważa się za ofertę sprzedaży. Zdaniem podatniczki, gdy nie jest możliwe wystawienie rzeczy na sprzedaż nie dochodzi do oferty sprzedaży, gdyż wówczas można mówić jedynie o usługach różnego typu. Powyższe dotyczy również usług gastronomicznych, ponieważ nie można wystawić towaru na widok publiczny, bowiem on nie istnieje i powstaje dopiero z półproduktów po przyjęciu zamówienia od konsumenta.

Wobec powyższego, zdaniem skarżącej, nie odbywa się sprzedaż, lecz jest świadczona usługa. Polski system podatkowy obok sprzedaży (handlu) uwzględnia również odpłatne świadczenie usług. W polskiej klasyfikacji działalności (PKD) sprzedaż umieszczona jest w oddzielnej sekcji (G), zaś usługi gastronomiczne w sekcji (I).Na poparcie swojego stanowiska, podatniczka przywołała wyrok WSA w Gdańsku z dnia 24 kwietnia 2012 r. sygn. akt I SA/Gd 223/12.

Burmistrz M. wydał w dniu 4 grudnia 2013 r. interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego, w której uznał stanowisko podatniczki za nieprawidłowe.

W uzasadnieniu wskazano, że zgodnie z § 8 ust. 1 uchwały Rady Miejskiej w M. w sprawie opłaty targowej nr XXIX/261/12 z dnia 25 września 2012 r. opłata targowa jest liczona od zajętej powierzchni sprzedaży, którą stanowi powierzchnia zajęta przez towar oraz powierzchnia niezbędna do prowadzenia działalności. Według organu interpretacyjnego, oznacza to, że opłata targowa może być pobierana wtedy, gdy sprzedaż odbywa się na targowisku i liczona nie tylko od powierzchni zajętej przez towar, lecz też od powierzchni niezbędnej do prowadzenia działalności, do której zalicza się miejsce przygotowywania posiłków oraz miejsce konsumpcyjne.

Organ interpretacyjny wskazał, że ustawą z dnia 15 kwietnia 2011 r. o zmianie ustawy o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. Nr 102, poz. 584) zmieniono brzmienie art. 15 ust. 2, w ten sposób, m.in. wyraz "handel" zastąpiono wyrazem "sprzedaż". W obecnie obowiązującym stanie prawnym, targowiskiem jest każde miejsce, w którym dokonywana jest sprzedaż, chodzi więc o miejsce, w którym zawierane są umowy wskazane w art. 535 Kc. Według organu, "dokonanie sprzedaży" należy interpretować szeroko, obejmując tym pojęciem nie tylko sprzedaż w rozumieniu art. 535 Kc, ale również czynności mające miejsce przed sprzedażą, takie jak oferowanie towaru, jego eksponowanie, prowadzenie negocjacji itp. Organ wyjaśnił, że opłatę targową uiszcza również podmiot, wymieniony w art. 15 ust. 1 u.p.o.l., gdy dokonuje sprzedaży na targowisku, które objęte jest podatkiem od nieruchomości. Organ wskazał, że obowiązek podatkowy w opłacie targowej wynika z ustawy u.p.o.l., zgodnie z którą obowiązek podatkowy w opłacie targowej nie wynika z umowy cywilnej. Organ wyjaśnił, że gdy właściciel nieruchomości uiszcza podatek od nieruchomości i dokonuje sprzedaży na jej terenie, jest zwolniony z opłaty targowej. Organ interpretacyjny uznał, że działalność podatniczki będzie podlegała opłacie targowej od dokonywanej sprzedaży, liczona będzie od rozpoczętego m2 zajętej powierzchni, którą stanowi powierzchnia zajęta przez towar oraz powierzchnia niezbędna do prowadzenia działalności zgodnie z ww. uchwałą Rady Miejskiej w M.

Po bezskutecznym wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa skarżąca wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, w której zarzuciła naruszenie art. 15 ust. 1 u.p.o.l., przez błędną wykładnię polegającą na ustaleniu, że każda działalność handlowa, w tym usługi gastronomiczne stanowi sprzedaż towarów, podlegającą pobraniu opłaty targowej.

Burmistrz M., w odpowiedzi na skargę, wniósł o jej oddalenie i podtrzymał swoją argumentację, zawartą w zaskarżonej interpretacji.

W dniu 8 sierpnia 2014 r. do Sądu wpłynęło pismo procesowe skarżącej.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie oddalając skargę wskazał, że czynności wykonywane przez skarżącą mieszczą się w rozumieniu pojęcia "dokonywanie sprzedaży" na targowisku w związku z tym podlegają opłacie targowej i nie podlegają zwolnieniu od tej opłaty na podstawie art. 15 ust. 2b i art.16 u.p.o.l. Zwrócono uwagę, że podmioty wymienione w art. 15 ust. 1 u.p.o.l. podlegają obowiązkowi opłaty targowej od czynności określonych jako dokonywanie sprzedaży na targowiskach. Ustawodawca nie podał definicji legalnej pojęcia "sprzedaży" i "dokonywanie sprzedaży" oraz nie odesłał do definicji zawartych w innych prze...