NSA. Kto może odebrać pismo za podatnika?

Dla uznania określonej osoby za domownika jest wystarczające, aby osoba odbierająca pismo zamieszkiwała z adresatem, prowadząc z nim wspólne gospodarstwo domowe lub też, będąc krewnym lub powinowatym, przebywała ona w mieszkaniu adresata za jego zgodą okresowo, przy czym bez znaczenia jest, jakiego okresu to dotyczy oraz czy osoba ta prowadzi z adresatem wspólne gospodarstwo domowe. Za uznaniem danej osoby za domownika nie jest konieczne, aby osoba ta była zameldowana w mieszkaniu, w którym następuje doręczenie zastępcze - orzekł Naczelny Sąd Administracyjny.

SENTENCJA

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jerzy Rypina (sprawozdawca), Sędzia NSA Stanisław Bogucki, Sędzia WSA (del.) Bogusław Woźniak, Protokolant Justyna Bluszko-Biernacka, po rozpoznaniu w dniu 23 lutego 2018 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M.F. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 23 września 2015 r. sygn. akt III SA/Wa 428/15 w sprawie ze skargi M.F. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 15 grudnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych za 2008 r. oddala skargę kasacyjną.

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 23 września 2015 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (sygn. akt III SA/Wa 428/15) oddalił skargę M. F. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 15 grudnia 2014 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2008 r.

Sąd pierwszej instancji w uzasadnieniu orzeczenia wskazał, że Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej we W. decyzją z dnia 23 września 2014 r., działając na podstawie art. 30 b ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. 1993 r. nr 90, poz. 416 ze zm.) dalej: u.p.d.o.f., określił skarżącemu zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2008 r. ze źródła kapitały pieniężne w kwocie 187.116 zł. Dokonując analizy przychodów i kosztów uzyskania przychodów ze sprzedaży akcji H. S.A. w W., objętych w zamian za udziały PTB H. sp. z o.o., organ podatkowy pierwszej instancji ustalił, iż skarżący na dzień 1 stycznia 2008 r. posiadał 631.867 sztuk akcji H. S.A., w tym 563.367 szt. nabytych w zamian za udziały P.H. sp. z o.o. oraz 68.500 szt. nabytych na Giełdzie Papierów Wartościowych po kursie 72 zł za 1 akcję. Wartość brutto nabytych akcji 4.932.000 zł. Z raportu bieżącego Komisji Nadzoru Finansowego nr [...] z dnia 4 lutego 2008 r. wynikało, iż w dniach 29 stycznia 2008 r. i 30 stycznia 2008 r. skarżący zbył 631.867 sztuk akcji H. S.A. i po ich sprzedaży nie posiada akcji tej spółki. W raporcie skarżący podał informację, że zbycia dokonał w celu opłacenia praw poboru spółki H. S.A. Ponadto w sporządzonej w dniu 23 kwietnia 2012 r. przez Dom Maklerski I. S.A. w K. korekcie informacji PIT-8C za 2008 r. w porównaniu do danych zawartych w korygowanej informacji PIT-8C zmniejszono koszty uzyskania przychodów o kwotę 39.999.057 zł. Wystąpiła nadwyżka przychodów nad kosztami ich uzyskania (dochód) w wysokości 823.471,76 zł. Organ podatkowy pierwszej instancji wskazał, iż koszt uzyskania przychodów ze sprzedaży akcji H. S.A., objętych w zamian za udziały PBT H. sp. z o.o. w ilości 563.367 szt., ustala się w wysokości nominalnej wartości objętych udziałów (akcji) albo wkładów z dnia ich objęcia. Wartość nominalna 1 akcji H. S.A. objętych w zamian za udziały PBT H. sp. z o.o. wynosiła 1,00 zł, zatem koszt uzyskania przychodów ze sprzedaży 563.367 akcji, wyniósł 563.367 zł. Dom Maklerski I. S.A. w pierwotnej informacji PIT-8C ustalił koszt sprzedaży 563.367 sztuk akcji według ceny emisyjnej, która wynosiła 72 zł, zatem koszt ten wynosił 40.562.424 zł. W ocenie organu kontroli koszt uzyskania przychodów ze sprzedaży powyższych akcji winien wynieść 563.367 zł. Koszt uzyskania przychodów ze sprzedaży przedmiotowych akcji został zawyżony o kwotę 39.999.057 zł.

Jednocześnie organ podatkowy pierwszej instancji, odnosząc się do przychodów i kosztów uzyskania przychodów z tytułu obrotu akcjami spółki DM I. S.A. za pośrednictwem Domu Maklerskiego B. S.A. wskazał, iż w informacji przesłanej pismem z dnia 18 czerwca 2014 r. D. I. S.A. wskazał rodzaj papierów wartościowych oraz ich ilość, którymi obrót składał się na przychody oraz koszty wykazane w informacji PIT-8C za 2008 r. W informacji tej wykazana została m.in.: a) sprzedaż na rynku publicznym 120.000 szt. akcji spółki Dom Maklerski I. S.A., w wyniku której, według informacji, skarżący uzyskał przychód w kwocie 196.241,80 zł, koszty uzyskania przychodu wyniosły 12.588,73 zł, a osiągnięty przez niego dochód wyniósł 183.653,11 zł. Sprzedane akcje w ilości 120.000 szt. o wartości nominalnej 0,10 zł/szt. nabyte zostały przez skarżącego w zamian za akcje spółki "E." S.A. w związku z czym koszt bezpośredni sprzedaży akcji wyniósł 12.000 zł, koszty prowizji z tytułu sprzedaży wyniosły 588,73 zł; b) sprzedaż na rynku niepublicznym 480.000 szt. akcji spółki Dom Maklerski I. S.A., z której to transakcji w informacji wykazany został przychód w kwocie 960.000 zł, koszty uzyskania przychodu w kwocie 48.100 zł oraz dochód w wysokości 911.900 zł. Sprzedane akcje w ilości 480.000 szt. o wartości nominalnej 0,10 zł/szt. nabyte zostały przez skarżącego w zamian za akcje spółki "E." S.A. w związku z czym koszt bezpośredni sprzedaży akcji wyniósł 48.000 zł, koszty prowizji z tytułu sprzedaży wyniosły 100 zł.

DUKS ustalił i przyjął do wyliczenia także poniesione przez skarżącego w 2008 r. koszty prowizji i odsetek bankowych od kredytu na zakup papierów wartościowych w kwocie 122.086,51 zł, koszty obsługi rachunków inwestycyjnych w kwocie 2.878,27 zł, a także koszty bezpośrednie nabycia akcji spółki DM I. S.A w wysokości 10.000 zł. W konsekwencji ustalono, iż skarżący zbył w 2008 r. 480.000 szt. akcji spółki DM I. S.A. po cenie 2,00 zł/szt., uzyskując z tego tytułu przychód w wysokości 960.000 zł oraz poniósł koszty uzyskania przychodu w kwocie 48.100 zł. W związku z powyższym organ podatkowy pierwszej instancji, mając na uwadze całość zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, ustalił za 2008 r., łączny dochód w wysokości 984.822,35 zł, przypisany do źródła przychodów - kapitały pieniężne.

Decyzją z dnia 15 grudnia 2014 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, po rozpoznaniu odwołania skarżącego, utrzymał w mocy decyzję organu I instancji.

W skardze na powyższą decyzję skarżący wniósł o uchylenie w całości zaskarżonej decyzji oraz uchylenie w całości poprzedzającej decyzji Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z dnia 23 września 2014 r. oraz orzeczenie o kosztach postępowania, w tym kosztach zastępstwa prawnego według norm przepisanych zgodnie z art. 200 i art. 205 § 1 i § 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.; dalej: p.p.s.a.). Zaskarżonej decyzji pełnomocnik skarżącego zarzucił w szczególności naruszenie: art. 165 § 4 O.p., art. 18a O.p. w zw. z 17 § 1 O.p. w zw. z art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej (Dz.U. z 2011 r., Nr 41, poz. 214 ze zmianami) dalej: u.k.s., art. 121 § 1 O.p. w związku z art. 120 O.p., art. 7 w zw. z art. 2 Konstytucji RP skutkujące wadliwością kwalifikowaną w znaczeniu art. 247 § 1 pkt 1 i pkt 3 O.p., art. 200 § 1 O.p. w zw. z art. 123 § 1 O.p. art. 121 § 1 O.p., art. 122 § 1 O.p., art. 124 O.p. w zw. z art. 120 O.p. oraz art. 191 O.p., art. 122 O.p. w zw. z art. 120 O.p. i art. 121 § 1 O.p. oraz art. 2 Konstytucji RP; w art. 30b ust. 1 w zw. z art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a) u.p.d.o.f.

W odpowiedzi na skargę Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wniósł o jej oddalenie, podtrzymując stanowisko zawarte w zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uznał skargę za nieuzasadnioną. W pierwszej kolejności Sąd pierwszej instancji odniósł się do zarzutu wszczęcia i prowadzenia postępowania kontrolnego wobec skarżącego z naruszeniem przepisów o właściwości miejscowej. Wskazał, że zawiadomienie o zamiarze wszczęcia postępowania kontrolnego, jak również postanowienie Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z dnia 27 sierpnia 2013 r. o wszczęciu postępowania kontrolnego, zostały doręczone podatnikowi za pośrednictwem poczty, za zwrotnym potwierdzeniem odbioru, na adres w miejscowości O., ul. R. Odbiór zawiadomienia w dniu 29 sierpnia 2013 r. oraz postanowienia w dniu 9 września 2013 r. potwierdził H. P.. Sąd dodał, że skarżący do kwietnia 2012 r. zamieszkiwał w miejscowości O., natomiast zameldował się na pobyt stały w K. w dniu 23 września 2013 r. Wojewódzki Sąd powołał się na ustalenia organów, że skarżący w różnego rodzaju dokumentach składanych organom podatkowym w latach 2012-2013 jako swój adres zamieszkania wskazywał miejscowość O., ul. R., jak również do dnia 30 października 2013 r. nie dokonał aktualizacji miejsca zamieszkania w CEIDG. Ponadto ustalono to także na podstawie uwierzytelnionych kserokopii korekt deklaracji PIT-36L i PIT-37 za 2011 r. oraz 2012 r. złożonych przez niego w dniu 1 października 2013 r. do Urzędu Skarbowego. Wobec powyższego Sąd podzielił pogląd organów, że skarżący w dacie wszczęcia postępowania kontrolnego zamieszkiwał w miejscowości O., w związku z czym zarówno zawiadomienie o zamiarze wszczęcia postępowania kontrolnego, jak i postanowienie DUKS z dnia 27 sierpnia 2013 r. o wszczęciu postępowanie kontrolnego zostały wysłane na ówcześnie aktualny adres zamieszkania strony.

Za nieuzasadniony Sąd uznał także zarzut odebrania ww. zawiadomienia oraz postanowienia przez osobę nieuprawnioną w rozumieniu art. 149 O.p. Sąd wyjaśnił, że na zwrotnym potwierdzeniu ...