NSA. Komplet elementów nie zawsze jest środkiem trwałym

Z uzasadnienia: Nieprawidłowe jest stanowisko organu interpretacyjnego, że jako środek trwały należy potraktować wyłącznie komplet szalunków budowlanych i rusztowań. Warunek kompletności i zdatności do użytku może być bowiem spełniony jedynie okazjonalnie, a – w odniesieniu do poszczególnego elementu, składającego się na komplet – także wielokrotnie. Natomiast pojedynczych elementów – co wydaje się niesporne - niewątpliwie nie można uznać za kompletne i zdatne do użytku, gdyż samodzielnie nie stanowią urządzenia ani nie tworzą konstrukcji spełniającej cel gospodarczy; nie są więc co do zasady środkami trwałymi w rozumieniu art. 16a ust. 1 u.p.d.o.p.

SENTENCJA

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Bogusław Dauter, Sędzia NSA Tomasz Zborzyński (sprawozdawca), Sędzia NSA Grażyna Nasierowska, Protokolant Agata Milewska, po rozpoznaniu w dniu 7 sierpnia 2019 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Szefa Krajowej Administracji Skarbowej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 18 maja 2017 r. sygn. akt I SA/Wr 67/17 w sprawie ze skargi A. S.A. dawniej T. sp. z o.o. SKA z siedzibą w S. na interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach działającego z upoważnienia Ministra Finansów z dnia 26 września 2016 r. nr IBPB-1-3/4510-659/16-1/PC w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od Szefa Krajowej Administracji Skarbowej na rzecz A. S.A. z siedzibą w S. kwotę 360 (słownie: trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu uwzględnił skargę Spółki Akcyjnej A. z siedzibą w S. i uchylił zaskarżoną nią indywidualną interpretację działającego z upoważnienia Ministra Finansów Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych. Interpretacją tą uznano, że nie można zaliczyć jednorazowo do kosztów uzyskania przychodów lub uznać za środki trwałe niepodlegające amortyzacji elementy rusztowań i szalunków o wartości jednostkowej poniżej 3.500 zł, gdy stanowią one składniki mogących być uznanymi za środki trwałe dowolnie pogrupowanych, wydzierżawianych lub wynajmowanych rusztowań lub szalunków. Sąd przyjął, że pojedyncze elementy rusztowań lub szalunków nie spełniają przesłanek pozwalających na zaliczenie ich do środków trwałych, gdyż nie stanowią zestawów zdatnych do użytku, a przewidywany okres użytkowania może być krótszy, niż rok; komplety z tych elementów tworzy dopiero ich najemca.

W wywiedzionej od powyższego wyroku skardze kasacyjnej Szef Krajowej Administracji Skarbowej na podstawie art. 174 pkt 2 ustawy z dnia 30.08.2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, dalej: P.p.s.a.) zarzucił naruszenie art. 141 § 4 P.p.s.a. przez sporządzenie wadliwego uzasadnienia wyroku, to jest niezawarcie w nim wyczerpującego wyjaśnienia podstawy prawnej oraz brak jasnych i spójnych wskazań co do dalszego postępowania, co w konsekwencji uniemożliwia organowi interpretacyjnemu poznanie dokładnych motywów rozstrzygnięcia oraz wykonanie wyroku.

Ponadto na podstawie art. 174 pkt 1 P.p.s.a. zarzucił naruszenie:

• art. 16a ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851, dalej: u.p.d.o.p.) przez błędną wykładnię i uznanie, iż w świetle przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, nieprawidłowe jest stanowisko organu interpretacyjnego, że jako środek trwały należy potraktować wyłącznie komplet szalunków budowlanych i rusztowań, podczas gdy w ocenie organu interpretacyjnego można uznać za środki trwałe jedynie komplety szalunków i rusztowań, albowiem pojedyncze elementy nie można uznać za zdatne do użytku, a pojedynczy element w oderwaniu od pozostałych, tworzących daną konstrukcję, uniemożliwia jej funkcjonowanie oraz użytkowanie jako całości w prowadzonej przez skarżącą działalności w zakresie ich wynajmu/dzierżawy;
• art. 15 ust. 1 i ust. 6, art. 16a ust. 1, art. 16d ust. 1 oraz art. 16f ust. 3 u.p.d.o.p. przez błędną wykładnię i przyjęcie, iż w świetle przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego skarżąca ma prawo jednorazowo uznać za koszt uzyskania przychodu koszt...