NSA. Darmowy posiłek dla pracowników z PIT

Z uzasadnienia: Po pierwsze, skoro pracownik korzysta z wyżywienia zapewnionego przez pracodawcę, to należy uznać, że korzysta z niego w pełni dobrowolnie. Po drugie, koszty wyżywienia pracownik musi ponosić niezależnie od tego czy jest w pracy, czy w miejscu zamieszkania. Po trzecie, korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnie pracownikowi. Tym samym, otrzymane z powyższego tytułu przez pracownika wymierne i określone świadczenie będzie stanowić inne nieodpłatne świadczenie, a jego wartość przychód pracownika ze stosunku pracy.

SENTENCJA

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Anna Dumas, Sędzia NSA Małgorzata Wolf - Kalamala, Sędzia WSA (del.) Mirosław Surma (sprawozdawca), Protokolant Bernadetta Pręgowska, po rozpoznaniu w dniu 2 października 2018 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej W. [...] sp. z o.o. z siedzibą we W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 5 maja 2016 r. sygn. akt I SA/Wr 232/16 w sprawie ze skargi W. [...] sp. z o.o. z siedzibą we W. na interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu działającego z upoważnienia Ministra Finansów z dnia 26 listopada 2015 r. nr ILPB2/4511-1-809/15-2/TR w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych:

1. oddala skargę kasacyjną,
2. zasądza od W. [...] sp. z o.o. z siedzibą we W. na rzecz Szefa Krajowej Administracji Skarbowej kwotę 360 (słownie: trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

UZASADNIENIE

1. Wyrokiem z 5 maja 2016 r. sygn. akt I SA/Wr 232/16 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu, na podstawie art. 151 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (j. t. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) - dalej "p.p.s.a.", oddalił skargę W. [...] sp. z o.o. z siedzibą we W. (dalej: spółka) na interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu działającego z upoważnienia Ministra Finansów z dnia 26 listopada 2015 r. nr ILPB2/4511-1-809/15-2/TR w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Przedmiot sporu stanowiła kwestia, czy korzystanie przez pracownika czasowo przeniesionego do pracy poza miejsce stałego zamieszkania, z finansowanego przez pracodawcę wyżywienia stanowi przychód pracownika podlegający opodatkowaniu. Sąd pierwszej instancji wyraził stanowisko, że pokrywany przez pracodawcę koszt wyżywieniem pracownika w miejscu wykonywania pracy jest przychodem pracownika. Niezależnie od tego czy pracownik wykonuje pracę w miejscu zamieszkania, czy poza miejscem zamieszkania musi ponosić koszty wyżywienia. Korzystając z wynagrodzenia finansowanego przez pracodawcę pracownik niewątpliwie uzyskuje od pracodawcy świadczenie, na które wyraża zgodę, które ponoszone jest w jego interesie i stanowi formę przysporzenia, bowiem pracownik nie musi już ponosić wydatków, które i tak musiałby ponieść. Pracodawca dokonując zakupu wyżywienia dla pracownika (pracowników) w punkcie gastronomicznym, ma możliwość przypisania pracownikowi poniesionych z tego tytułu kosztów.

2. W skardze kasacyjnej od powyższego wyroku spółka wniosła o jego uchylenie. Na podstawie art. 174 pkt 1 p.p.s.a. wyrokowi zarzuciła naruszenie prawa materialnego, tj.:

• art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361, ze zm. – dalej: "u.p.d.o.f.") poprzez odmowę jego zastosowania;
• art. 12 ust. 1 u.p.d.o.f. poprzez odmowę jego zastosowania.

W odpowiedzi na skargę kasacyjną organ odwoławczy wniósł o jej oddalenie.

3. Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

3.1. Skarga kasacyjna nie zasługuje na uwzględnienie.

Stosownie do art. 183 § 1 p.p.s.a. Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej i z urzędu bierze pod rozwagę jedynie nieważność postępowania, która w rozpatrywanej sprawie nie zachodzi.

Rozpoznanie sprawy w granicach skargi kasacyjnej oznacza, że Naczelny Sąd Administracyjny związany jest także wskazanymi w niej podstawami. W myśl art. 174 p.p.s.a. skargę kasacyjną można oprzeć na następujących podstawach: 1) naruszeniu prawa materialnego przez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie; 2) naruszeniu przepisów postępowania, jeżeli uchybienie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

3.2. Strona skarżąca podniosła zarzuty dotyczące naruszenia prawa materialnego, adekwatne do sporu interpretacyjnego w niniejszej sprawie, który sprowadza się do tego, czy w opisanym we wniosku o interpretację stanie faktycznym korzystanie przez pracownika, czasowo przeniesionego do pracy poza miejsce stałego zamieszka...