NSA: Błędna ocena stanu faktycznego nie stanowi podstawy wznowienia postępowania

Z uzasadnienia: Wadliwość postępowania objawiająca się brakiem inicjatywy dowodowej organu podatkowego, mającej swe umocowanie w przepisach art. 122, art. 187 § 1 i art. 191 Ordynacji podatkowej, obciąża skutkami wyłącznie organ podatkowy a nie stronę postępowania.

Tezy

Teza 1: Zmiana oceny materiału dowodowego nie może stanowić podstawy wznowienia postępowania i realizować celów regulacji zawartych w art. 240 § 1 5 Ordynacji podatkowej. Podważanie ocen przyjętych wcześniej na rzecz sformułowania ocen odmiennych przyjętych po wznowieniu postępowania, stanowi nadużycie prawa procesowego.

Teza 2: Wadliwość postępowania objawiająca się brakiem inicjatywy dowodowej organu podatkowego, mającej swe umocowanie w przepisach art. 122, art. 187 § 1, art. 191 Ordynacji podatkowej, obciąża skutkami wyłącznie organ podatkowy a nie stronę postępowania.

Teza 3: Nie może stanowić podstawy wznowienia postępowania odmienna wykładnia przepisów prawnych. W świetle art. 240 § 1 pkt 5 Ordynacji podatkowej nie jest ona ani nową okolicznością faktyczną, ani nowym dowodem uzasadniającym wznowienie postępowania podatkowego, nawet gdy jest rezultatem interpretacji innych organów administracji publicznej.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący – Sędzia NSA Antoni Hanusz (sprawozdawca), Sędzia NSA Andrzej Jagiełło, Sędzia NSA Grażyna Nasierowska, Protokolant Piotr Stępień, po rozpoznaniu w dniu 24 sierpnia 2017 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej K. W.S.A. z siedzibą w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 24 lutego 2015 r. sygn. akt I SA/Gl 1094/14 w sprawie ze skargi K. W. S.A. z siedzibą w K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Katowicach z dnia 25 lipca 2014 r. nr [...] w przedmiocie wznowienia postępowania w sprawie podatku od nieruchomości za 2003 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Gliwicach, 2) zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Katowicach na rzecz Spółki R. K. Spółki Akcyjnej z siedzibą w B. kwotę 340 (słownie: trzysta czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z dnia 24 lutego 2015 r., sygn. akt I SA/Gl 1094/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oddalił zaskarżoną przez K. W. S.A. z siedzibą w K. decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Katowicach z dnia 25 lipca 2014 r. w przedmiocie wznowienia postępowania w sprawie podatku od nieruchomości za 2003 r. Przedstawiając w uzasadnieniu wyroku przebieg postępowania Wojewódzki Sąd Administracyjny podał, że decyzją z dnia 18 grudnia 2013 r., uzupełnioną decyzją z dnia 13 stycznia 2014 r. Wójt Gminy S. uchylił, po wznowieniu postępowania, swoją decyzję z dnia 22 sierpnia 2007 r. w części dotyczącej umorzenia postępowania w sprawie określenia wysokości zobowiązania w podatku od nieruchomości za 2003 r. i określił podatek za ten rok w kwocie 3.403.821,90 zł. W uzasadnieniu tej decyzji organ pierwszej instancji wskazał, że przesłanką wznowienia postępowania zakończonego decyzją z dnia 22 sierpnia 2007 r. było ujawnienie, w toku kolejnego postępowania wszczętego postanowieniem z dnia 25 sierpnia 2008 r. nowych dowodów w postaci ksiąg rachunkowych spółki za lata 2003-2004 oraz pisma Urzędu Statystycznego w L. z dnia 4 grudnia 2006 r. Organ pierwszej instancji uznał, że dowody te istniały w dniu wydania decyzji z dnia 22 sierpnia 2007 r., umarzającej postępowanie podatkowe, lecz nie były znane organowi w czasie wydawania decyzji i są to dowody istotne.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Katowicach decyzją z dnia 25 lipca 2014 r., po rozpatrzeniu odwołania spółki podzieliło stanowisko organu pierwszej instancji. Zdaniem organu nowym dowodem w sprawie było pismo Urzędu Statystycznego w L. z dnia 4 grudnia 2006 r. W ocenie organu odwoławczego nie można było pominąć, że spółka wielokrotnie powoływała się na to pismo w odwołaniach od decyzji dotyczących opodatkowania budowli znajdujących się w podziemnych wyrobiskach górniczych i w skargach do sądu na decyzje Samorządowego Kolegium Odwoławczego. Zdaniem organu z pisma tego wynika, że wymienione w dołączonych do pisma spółki z dnia 4 sierpnia 2006 r. zestawieniach podziemnych środków trwałych, środki trwałe rodzaju 200 ujęte jako "wyrobiska górnicze", obejmują również budowle, które się w nich znajdują, a których spółka, na wezwanie organu, nie wskazała. Innym, istotnym w ocenie Samorządowego Kolegium Odwoławczego nowym dowodem były księgi rachunkowe spółki za lata 2003- 2004. W ocenie organu, z ich treści wynika, że środki trwałe przedstawione uprzednio przez spółkę w wykazach w rozbiciu na wyrobiska i budowle, ujęte są w powyższych księgach w sposób jednolity, bez takiego rozbicia i opatrzone nazwą "Budynki/budowle". Organ odwoławczy podzielił argumentację organu pierwszej instancji, że w oparciu o wskazane wyżej dowody ustalono, że w 2003 r. spółka jako wyrobiska górnicze ewidencjonowała niejednorodne środki trwałe składające się z samej przestrzeni pod powierzchnią ziemi, oraz zlokalizowanych w niej obiektów, które należało zidentyfikować, czy są budowlami i stanowią przedmiot opodatkowania podatkiem od nieruchomości.

2. W skardze wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego pełnomocnik spółki zarzucił naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 233 § 2 i art. 240 § 1 pkt 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. 2012 r. poz. 749 ze zm., "Ordynacja podatkowa").

3. W uzasadnieniu Wojewódzki Sąd Administracyjny wskazał, że w rozpoznawanej sprawie przesłanką wznowienia postępowania zakończonego decyzją z dnia 22 sierpnia 2007 r. było ujawnienie, w toku kolejnego postępowania wszczętego postanowieniem z dnia 25 sierpnia 2008 r. nowych dowodów w postaci: ksiąg rachunkowych spółki za lata 2003-2004 i pisma Urzędu Statystycznego w L. z dnia 4 grudnia 2006 r.

Sąd zgodził się z organami podatkowymi, że pismo Urzędu Statystycznego w L. z dnia 4 grudnia 2006 r. stanowi nowy dowód istniejący w dniu wydania decyzji nieznany organowi, który wydał decyzję i to dowód o charakterze istotnym. Skarżąca bowiem wielokrotnie powoływała się na to pismo w swoich odwołaniach od decyzji dotyczących opodatkowania budowli znajdujących się w podziemnych wyrobiskach górniczych i...