NSA: Aplikacja nie jest kosztem dla radcy

Z uzasadnienia: Związek pomiędzy wydatkami poniesionymi na aplikację radcowską a przychodem osiągniętym w wyniku wykonywania zawodu radcy prawnego jest zbyt odległy i warunkowy, aby mógł spełniać wymogi określone w art. 22 ust. 1 ustawy o PIT. W konsekwencji wydatki te w istocie rzeczy mają charakter osobisty i służą zdobyciu kwalifikacji zawodowych - a co za tym idzie nie można uznać ich za koszt uzyskania przychodów z działalności gospodarczej, ponieważ nie spełniają przesłanek wyrażonych w art. 22 ust. 1.

SENTENCJA

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jan Rudowski, Sędzia NSA Stefan Babiarz, Sędzia NSA Zbigniew Kmieciak (sprawozdawca), Protokolant Justyna Bluszko-Biernacka, po rozpoznaniu w dniu 17 października 2014 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu działającego z upoważnienia Ministra Finansów od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 31 maja 2012 r. sygn. akt I SA/Po 301/12 w sprawie ze skargi M. H.-S. na interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu działającego z upoważnienia Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 2011 r. nr ILPB1/415-1130/11-2/AA w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych:

1) uchyla zaskarżony wyrok w całości,
2) oddala skargę,
3) zasądza od M. H.-S. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu działającego z upoważnienia Ministra Finansów kwotę 220 (słownie: dwieście dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego w sprawie.

UZASADNIENIE

Wyrokiem z 31 maja 2012 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu, w sprawie o sygn. akt I SA/Po 301/12, uwzględnił skargę M. H.-S. - nazywanej dalej "Skarżącą", i uchylił interpretację indywidualną Ministra Finansów z 21 grudnia 2011 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Z uzasadnienia wyroku sądu pierwszej instancji wynika, że Skarżąca wystąpiła o wydanie interpretacji indywidualnej. We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny. W trakcie aplikacji radcowskiej Skarżąca wnosiła roczne opłaty tytułem zapłaty za każdy rok szkolenia. Po jej zakończeniu w 2011 r. Skarżąca rozpoczęła prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług prawniczych.

W związku z powyższym Skarżąca zadała pytanie: czy poniesione przez nią wydatki na opłaty roczne mogą być zakwalifikowane do kosztów uzyskania przychodu z działalności gospodarczej?

Zdaniem Skarżącej, wydatki związane z odbyciem aplikacji radcowskiej przeznaczone były na podniesienie kwalifikacji zawodowych, których nabycie było niezbędne do prowadzenia działalności gospodarczej. W przyszłości natomiast mogą przyczynić się do zwiększenia jej przychodów. Tym samym, zgodnie z art. 22 ust. 1 oraz art. 23 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. nr 14, poz. 176 z późn. zm.) - powoływanej dalej jako "u.p.d.o.f.", mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodu z działalności gospodarczej.

Wspomnianą na wstępie interpretacją indywidualną Minister Finansów uznał stanowisko Skarżącej za nieprawidłowe. Zdaniem organu, związek przyczynowy pomiędzy wydatkiem a osiągnięciem przychodu, bądź jego zachowaniem lub zabezpieczeniem należy oceniać indywidualnie. Tymczasem wskazane we wniosku wydatki zostały poniesione przed rozpoczęciem działalności gospodarczej, a co za tym idzie, nie spełniają przesłanek określonych w art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f.

Wezwawszy bezskutecznie Ministra Finansów do usunięcia...