Nieściągalna wierzytelność będzie kosztem w kwocie brutto

NSA w niedawnym wyroku zaprezentował korzystne dla podatników stanowisko. Potwierdził, że nieściągalna wierzytelność może być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów w kwocie brutto, zawierającej podatek od towarów i usług.

Sprawa zaczęła się w 2013 roku. Organ podatkowy w wydanej interpretacji stwierdził, że nieściągalna wierzytelność może być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów jedynie w wartości netto odpowiadającej wartości należności zaliczonej do przychodów należnych, przy założeniu, że nieściągalność wierzytelności została właściwie udokumentowana zgodnie z przepisem art. 16 ust. 2 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz.U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm.). W piśmie wyjaśniono, że do kosztów podatkowych może być zaliczona wyłącznie należność, która uprzednio na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy o CIT została zarachowana jako przychód należny. Uznano, iż w sytuacji, gdy wierzytelności uprzednio zostały zarachowane jako przychody należne w kwocie netto z pominięciem należnego podatku od towarów i usług to te same wierzytelności odpisane jako nieściągalne będą stanowiły koszty uzyskania przychodów również w kwocie netto. Podatnik nie zgodził się z argumentami organu podatkowego.

Argumenty podatnika

Przedstawiając własne stanowisko w sprawie spółka podkreśliła, że wykładnia art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. a) ustawy o CIT pozwalająca na uznanie za koszt uzyskania przychodu tylko wartości zarachowanego przychodu należnego, pomija aspekt szkody w rozumieniu ekonomicznym, co w konsekwencji prowadzi zarówno do naruszenia zasady neutralności podatku od towarów i usług dla podatnika tego podatku, jak i do wykreowania błędnej podstawy opodatkowania w podatkach dochodowych. W przekonani...