Na CIT wpływają tylko rzeczywiste zdarzenia gospodarcze

Tezy: Zgodnie z art. 9 ust. 1 i art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r., Nr 74, poz. 397 ze zm.) dochód/stratę i podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych tworzą wartości wynikające z rzeczywistych zdarzeń działalności gospodarczej, a nie czynności ewidencyjno – rachunkowe podatnika.

SENTENCJA

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Sławomir Presnarowicz, Sędzia NSA Jacek Brolik (sprawozdawca), Sędzia WSA del. Alina Rzepecka, Protokolant Magdalena Siewkowska, po rozpoznaniu w dniu 9 lutego 2017 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej "S." sp. z o.o. z siedzibą w Z. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 17 czerwca 2014 r. sygn. akt I SA/Wr 563/14 w sprawie ze skargi "S." sp. z o.o. z siedzibą w Z. na interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu działającego z upoważnienia Ministra Finansów z dnia 3 grudnia 2013 r. nr ILPB3/423-407/13-2/EK w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od "S." sp. z o.o. z siedzibą w Z. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu działającego z upoważnienia Ministra Finansów kwotę 120 (słownie: sto dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 17 czerwca 2014 r. w sprawie sygn. akt I SA/Wr 563/14 ze skargi S. [...] Sp. z o.o. w Z. (dalej: "Spółka") na interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego z dnia 3 grudnia 2013 r. wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w imieniu Ministra Finansów, w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oddalił skargę.

Powyższe rozstrzygnięcie zapadło w następującym stanie faktycznym sprawy.
We wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego Spółka przedstawiła następujący stan faktyczny i opis zdarzenia przyszłego.

Spółka uczestniczy w dystrybucji stali. Jej głównym dostawcą jest spółka matka, od której nabywała towary. Do dnia 30 czerwca 2013 r. następowało to według cen transferowych obliczonych według metody marży transakcyjnej netto; natomiast od dnia 1 lipca 2013 r. nabycie rozliczane jest metodą porównywalnej ceny niekontrolowanej.

Ceny transferowe są weryfikowane dwa razy w roku bądź w przypadku istotnych zmian poziomu cen rynkowych częściej. Każda zmiana cennika powoduje zmianę ceny ewidencyjnej towarów znajdujących się w magazynach Spółki. Spółka zaznaczyła, że opisany mechanizm dotyczy również cen towarów nabywanych od niektórych innych dostawców. Wskazała, że cena transferowa jest jednocześnie ceną ewidencyjną nabycia. Różnica wynikająca ze zmiany cennika jest księgowana na koncie kosztowym jako "przecena magazynu" (na plus lub minus). Zaś w momencie sprzedaży towaru po zmianie ceny, koszt własny sprzedaży księguje się według nowej przecenionej (zmienionej) wartości. Równocześnie wartość różnicy, czyli "przecena magazynu" jest uwzględniana w momencie kalkulacji zaliczki na podatek dochodowy. Podkreśliła, że do wartości odchyleń zaliczane są różnice wynikające z przecen, gdzie nie ma możliwości wskazania, w momencie sprzedaży towarów, odchyleń odnoszących się bezpośrednio do konkretnych, sprzedanych w danym momencie towarów. Jednakże przy kalkulacji podstawy opodatkowania uwzględniane są zarówno odchylenia od cen nabycia w wysokości wynikającej z narzutu odchyleń (przeceny magazynu), jak i wartość ceny ewidencyjnej towarów już po dokonanej zmianie cen. Wówczas nowa cena nabycia wraz z uwzględnieniem narzutu odchyleń daje rzeczywisty koszt podatkowy sprzedanych towarów. To zaś powoduje, że różnice pomiędzy ceną ewidencyjną towarów a ceną wynikającą z przecen się znoszą i są neutralne podatkowo; nie zawyżają ani nie zaniżają zatem podstawy opodatkowania.

Opisując w ten sposób stan faktyczny i jednocześnie opis zdarzenia przyszłego sformułowała pytanie: czy jej postępowanie, polegające na ujęciu w momencie sprzedaży towarów cen wynikających z dokonanych w międzyczasie przecen z jednoczesnym powiązaniem tych wartości z wartościami zaksięgowanymi na koncie "Przecena magazynu" (czyli odchyleniami cen zakupu księgowanymi na koncie "Przecena magazynu") jest prawidłowe.

Przedstawiając własną argumentację w tym zakresie, spółka powołała się na art. 9 ust. 1, art. 15 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity Dz. U. z 2011 r., Nr 74, poz. 397 ze zm, dalej jako u.p.d.o.p.) oraz art. 34 ust. 4 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jednolity Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 ze zm.). Spółka stwierdziła, że w rozrachunku podatkowym w koszty uzyskania przychodu do kalkulacji wyniku podatkowego powinna być uwzględniana wyłącznie rzeczywista cena zakupu a zatem, w niniejszej sprawie, cena ewidencyjna po dokonanej przecenie, skorygowana o ewentualne odchylenia zaksięgowane na koncie "Przecena magazynu". Wyjaśniła, że zmiana cennika obowiązuje zawsze dla zamówień złożonych w okresie jego obowiązywania. Jednakże z uwagi na to, że terminy realizacji zamówień mogą być różne dla różnych towarów, zachodzą przypadki, gdy po zmianie ceny w systemie kilka kolejnych dostaw jest fakturowanych według poprzednio obowiązującego cennika. Powstała w ten sposób różnica trafia na konto odchyleń od cen zakupu rozliczanych również przy kalkulacji zaliczki na rozchód i zapas. Końcowo podniosła, że zmiany cen (wartości) towarów nie są odpisami aktualizującymi, o których mowa w ustawie o rachunkowości, ani nie wynikają z przeprowadzonej inwentaryzacji.

W interpretacji indywidualnej z dnia 3 grudnia 2013 r., Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działający w imieniu Ministra Finansów, nie podzielił stanowiska Spółki. W uzasadnieniu powołał się na art. 18 ust. 1 u.p.d.o.p., definiujący podstawę opodatkowania, oraz art. 7, 10, 11, u.p.d.o.p. dotyczące dochodu jako przedmiotu opodatkowania podatkiem dochodowym. Wskazał także na wynikający z art. 9 ust. 1 u.p.d.o.p. obowiązek prowadzenia ewidencji rachunkowej i zawarte w tym przepisie odwołanie do ustawy o rachunkowości. Organ podatkowy zauważył, że zasady ustalania wyniku finansowego na podstawie ustawy o rachunkowości różnią się znacząco od zasad ustalania podstawy opodatkowania w podatku dochodowym. Obie grupy unormowań służą innym celom a w związku z tym, postanowienia ustawy o rachunkowości i reguły ustalania wyniku finansowego nie mogą przesądzać o wysokości podsta...