MRPiPS. Pomoc społeczna dla osób z niską emeryturą

Interpelacja nr 4045 do ministra rodziny, pracy i polityki społecznej w sprawie podjęcia działań odnoszących się do najniższych uposażeń rentowo-emerytalnych

Szanowna Pani Minister,

w związku z tym, że na dyżury poselskie do naszych biur zgłaszają się obywatele przedkładając m.in. informacje i dowody świadczące o ich zaskakująco niskich uposażeniach rentowo-emerytalnych, zwracamy się z zapytaniem o to, czy istnieją realne możliwości zmiany tej sytuacji w miarę krótkim okresie czasu?

Z jednej strony uznając prawomocność i słuszność decyzji organu określającego wysokość uposażenia nie sposób jest wyobrazić sobie, jak za kwotę 598,80 zł miesięcznie można przeżyć. Prawdopodobnie ludzie muszą jakoś sobie dawać radę. Niemniej rolą Posła jest wspieranie takich rozwiązań, które pozwoliłyby na zmianę trudnej sytuacji obywateli. A z pewnością nie musimy Pani w tej kwestii uświadamiać, że nie są to pojedyncze przypadki.

Interpelacją tą zwracamy uwagę na sytuację osób o najniższych uposażeniach, celem zadbania o ich dobrostan.

Z satysfakcją odnotowujemy pojawienie się inicjatywy Prezydenckiej o wniesieniu projektu ustawy rewaloryzującej najniższe świadczenia.

W tym względzie wnosimy o autentyczne odniesienie się do realiów życia tych, których ta ustawa ma dotyczyć.

Posłowie

Jacek Kurzępa, Iwona Michałek

8 czerwca 2016 r.

Odpowiedź na interpelację nr 4045 w sprawie podjęcia działań odnoszących się do najniższych uposażeń rentowo-emerytalnych

W odpowiedzi na wystąpienie Pana Marszałka z dnia 16 czerwca 2016 r., znak: K8INT4045, dotyczące interpelacji posłów Iwony Michałek i Jacka Kurzępy w sprawie podjęcia działań odnoszących się do najniższych świadczeń rentowo-emerytalnych, uprzejmie proszę o przyjęcie poniższych wyjaśnień.

Wysokość świadczenia emerytalno-rentowego, co do zasady, jest miarą udziału ubezpieczonego w dochodach Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, uzależnioną od liczby lat pracy (lata składkowe i nieskładkowe) oraz od wysokości osiąganego wynagrodzenia w trakcie aktywności zawodowej. Emerytura stanowi więc ekwiwalent utraconych zarobków wskutek wystąpienia ryzyka ubezpieczonego, jakim jest osiągnięcie przez ubezpieczonego wieku emerytalnego.

Tworząc przepisy ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U z 2015 r. poz. 748, z późn. zm.), ustawodawca zagwarantował świadczeniobiorcom wypłatę przyznawanych im świadczeń w wysokości co najmniej najniższego świadczenia, pod warunkiem spełnienia określonego w przepisach ww. ustawy warunku odpowiednio długiego stażu ubezpieczeniowego (okresów składkowych i nieskładkowych), który obecnie wynosi dla kobiet - 22 lata, a dla mężczyzn - 25 lat.

Warunek uzyskania odpowiedniego stażu ubezpieczeniowego, co do zasady, nie jest trudny do spełnienia (średnia długość podlegania ubezpieczeniu w Polsce, w roku 2014, kształtowała się na poziomie ponad 30 lat). Niespełnienie warunku stażowego skutkuje tym, że wysokość świadczenia emerytalnego nie zostanie podwyższona do wysokości najniższej emerytury.

Od dnia 1 marca 2016 r. wysokość najniższej emerytury, renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy i renty rodzinnej wynosi - ...