Moment ujęcia w kosztach wydatków remontowych

Z uzasadnienia: Faktyczna data dokonania zapisu w księgach rachunkowych nie może zmieniać kwalifikacji danego wydatku i wpływać na moment zaliczenia go jako kosztu w rozumieniu art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Nie jest ona bowiem datą ujęcia kosztu, a jedynie datą technicznego wprowadzenia informacji do systemu. Zatem, jedynym warunkiem poniesienia kosztu jest jego zaksięgowanie w księgach rachunkowych podatnika niezależnie od rodzaju konta, na którym taka operacja zostanie dokonana.

SENTENCJA

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Wolna-Kubicka (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Małgorzata Bejgerowska Sędzia WSA Dominik Mączyński Protokolant st. sekr. sąd. Joanna Świdłowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 lipca 2012 r. sprawy ze skargi A sp. z o.o. w [...] na interpretację indywidualną Ministra Finansów działającego przez organ upoważniony Dyrektora Izby Skarbowej w [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych:

I. uchyla zaskarżoną interpretację;
II. zasądza od Ministra Finansów działającego przez organ upoważniony Dyrektora Izby Skarbowej w [...] na rzecz skarżącej Spółki kwotę [...] zł (słownie: [...] złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

UZASADNIENIE

Wnioskiem z dnia [...] 2011 r. "A." Sp. z o.o. z siedzibą w [...] wystąpiła do Ministra Finansów reprezentowanego przez Dyrektora Izby Skarbowej w P. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Opisując zdarzenie przyszłe, spółka wskazała, że jest podmiotem zajmującym się produkcją energii elektrycznej. W skład jej majątku wchodzą liczne środki trwałe wykorzystywane do wytwarzania energii (np. kotły energetyczne, turbiny, transformatory, kominy). Z uwagi na intensywną i stałą eksploatację w/w środków, spółka dokonuje ich periodycznych remontów (w tym tzw. remontów średnich i generalnych), które zmierzają zasadniczo bądź do odtworzenia stanu poprzedniego środków trwałych, bądź do utrzymania właściwości wymaganych dla efektywnego i bezpiecznego kontynuowania produkcji energii.

Zgodnie z obowiązkiem wynikającym z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm., dalej: u.p.d.o.p.), spółka prowadzi ewidencję rachunkową, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także prowadzi ewidencję środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w celu informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych. Aktualnie spółka prowadzi ewidencję rachunkową zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r., Nr 76, poz. 694 ze zm., dalej: u.r.). Na tej podstawie, wydatki dokonywane na wszelkie remonty dotyczące środków trwałych są zaliczane jednorazowo do kosztów księgowych w chwili ich poniesienia. W konsekwencji, zgodnie z art. 15 ust. 4d i 4e u.p.d.o.p., również dla potrzeb podatku dochodowego od osób prawnych spółka zalicza te wydatki jednorazowo do kosztów podatkowych w chwili ich poniesienia (tj. na moment ich ujęcia w księgach rachunkowych). Począwszy od 1 stycznia 2012 r. skarżąca planuje zmianę polityki rachunkowości i zamierza stosować Międzynarodowe Standardy Rachunkowości Finansowej (dalej: IFRS). Zgodnie z nowymi zasadami rachunkowymi, wydatki ponoszone na tzw. remonty średnie i generalne środków trwałych nie będą zaliczane w sposób jednorazowy do kosztów księgowych, a będą amortyzowane w czasie na zasadach analogicznych do amortyzacji środków trwałych. W konsekwencji, dla potrzeb księgowych wartość wydatków poniesionych na remonty średnie i generalne będzie stanowiła koszt księgowy dopiero w chwili dokonywania odpisów amortyzacyjnych.

W związku z powyższym skarżąca zadała następujące pytanie: czy wydatki remontowe, które dla potrzeb księgowych będą podlegały amortyzacji, będą stanowić koszt uzyskania przychodu dla potrzeb podatku dochodowego od osób prawnych jednorazowo w dacie ich poniesienia, tj. w momencie zaewidencjonowania tego kosztu w jakiejkolwiek formie w księgach rachunkowych spółki?

W ocenie skarżącej, przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego wydatki remontowe będą stanowić koszt uzyskania przychodów jednorazowo w dacie ich poniesienia. Uzasadniając swoje stanowisko spółka podniosła, że ponoszone przez nią wydatki na remonty nie będą dla potrzeb podatku dochodowego od osób prawnych kapitalizowane do wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnej i prawnej, oraz że zostały one niewątpliwie poniesione w celu uzyskania przychodów (remontowane środki trwałe są wykorzystywane do wytwarzania energii). Spółka będzie zatem miała możliwość zaliczania ich do kosztów podatkowych. Skarżąca uznała, iż wydatki na remonty będą kosztami pośrednio związanymi z przychodami, albowiem nie będzie można przypisać ich wartości do określonych przychodów. Uwzględniając powyższe oraz treść art. 15 ust. 4d i ust. 4e u.p.d.o.p. spółka stwierdziła, że koszty remontów powinny być rozliczone w dacie ich poniesienia, przez którą należy rozumieć dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku). W opinii spółki, pod pojęciem "ujęcia kosztu", o którym mowa w art. 15 ust. 4d u.p.d.o.p., należy rozumieć każde ujęcie określonego zdarzenia gospodarczego w księgach rachunkowych bez względu na dalszą metodologię rozliczenia kosztu dla celów rachunkowych. Jej zdaniem, taką interpretację potwierdza brzmienie art. 15 ust. 4e u.p.d.o.p., którego treść nie wskazuje, że dany wydatek musi być zaksięgowany jako koszt. Za takim podejściem przemawia również fakt, iż w praktyce mogą występować sytuacje, kiedy dany wydatek pomimo, iż spełnia definicję kosztu podatkowego, nigdy nie będzie ujęty w księgach jako koszt księgowy (zostanie np. ujęty jako korekta przychodów). W konsekwencji powyższego, w świetle treści przepisów u.p.d.o.p., wydatki na remonty generalne, które dla potrzeb rachunkowych są amortyzowane, powinny być zaliczone do kosztów podatkowych jednorazowo w chwili ich poniesienia (tj. ujęcia ich na odpowiednich kontach księgowych, ale niekoniecznie jako kosztu księgowego). Jednocześnie, dokonywane później dla potrzeb rachunkowych odpisy amortyzacyjne nie będą już stanowiły kosztu podatkowego. Skarżąca zwróciła także uwagę na autonomię prawa podatkowego względem innych gałęzi prawa. Jej zdaniem, zasada ta dotyczy w szczególności prawa bilansowego. Podkreśliła, iż przyjęcie interpretacji, że dany wydatek może być zaliczony do kosztów podatkowych wyłącznie w momencie ujęcia go jako koszt księgowy prowadziłoby do sytuacji, w której spółka dokonywałaby dla celów podatkowych odpisów amortyzacyjnych od wydatków remontowych. Takie rozwiązanie byłoby natomiast sprzeczne z przepisami u.p.d.o.p., albowiem prowadziłoby do sytuacji, w której zasady rachunkowości nie tyko decydowałyby o tym, jaki wydatek i kiedy może być kosztem podatkowym, ale wprowadzałyby rozwiązanie wprost sprzeczne z literalną treścią przepisów u.p.d.o.p. Na potwierdzenie poprawności zaprezentowanego wyżej stanowiska spółka przywołała liczne orzeczenia sądów administracyjnych.

W dniu [...] 2012 r. Minister Finansów reprezentowany przez Dyrektora Izby Skarbowej w P. wydał interpretację indywidualną, w której stwierdził, że przedstawiony przez spółkę we wniosku pogląd jest nieprawidłowy. Argumentując swoje stanowisko organ powołał się m.in. na przepisy art. 15 ust. 1, ust. 4d-4e, art. 16 ust. 1, art. 16g ust. 13 u.p.d.o.p. W uzasadnieniu podjętego rozstrzygnięcia stwierdził, iż wydatki, które spółka poniesie na remonty nie będą stanowiły ulepszenia środków trwałych. Tym samym, wydatki te będą kosztami podatkowymi, o których mowa w art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. Jednocześnie, z uwagi na fakt, iż ich związek z uzyskiwanymi przez spółkę przychodami nie będzie bezpośredni, należy je uznać za pośrednie koszty uzyskania przychodów, wobec czego podlegają one potrąceniu zgodnie z art. 15 ust. 4d i ...