Miejsce parkowania służbowego samochodu a podwyższone koszty pracownicze

Pytanie: Pracodawca zamierza zmienić miejsce wykonywania pracy pracownika. Zamierza również w zawartej z pracownikiem umowie dotyczącej używania firmowego samochodu osobowego do celów służbowych wprowadzić zapis zobowiązujący pracownika do parkowania samochodu po godzinach pracy w jego miejscu zamieszkania. Pracodawca nie będzie wypłacał dodatku za rozłąkę, ale będzie ponosił koszty związane z technicznym i eksploatacyjnym utrzymaniem samochodu. Czy ww. zmiany będą skutkować brakiem prawa do stosowania podwyższonych kosztów uzyskania przychodów przy obliczaniu zaliczki na podatek?

Pracodawca dysponuje oświadczeniem pracownika dla celów stosowania podwyższonych kosztów uzyskania przychodów, a zamierzone zmiany w umowach z pracownikiem związane są nierozerwalnie z charakterem pracy pracownika i koniecznością zabezpieczenia interesów pracodawcy. Charakter pracy pracownika wymaga bowiem wykonywania obowiązków służbowych poza siedzibą firmy, bezzwłocznego przemieszczania się w celu wykonywania zadań służbowych w różnych miejscach, a także pozostawania w stałej dyspozycji pracodawcy.

Odpowiedź:

W myśl art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Natomiast, w myśl art. 22 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów z tytułu stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej wynoszą 139,06 zł miesięcznie, a za rok podatkowy łącznie nie więcej niż 1668,72 zł, w przypadku gdy miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, a podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę.

Zgodnie z art. 22 ust. 13 ww. ustawy, przepisów ust. 2 pkt 3 i 4 oraz ust. 11 nie stosuje się w przypadku, gdy pracownik otrzymuje zwrot kosztów dojazdu do zakładu pracy, z wyjątkiem, gdy zwrócone koszty zostały zaliczone do przychodów podlegających opodatkowaniu.

Natomiast w myśl art. 32 ust. 5 ww. ustawy, zakład pracy przy obliczaniu zaliczki stosuje koszty uzyskania przychodów określone w art. 22 ust. 2 pkt 3, jeżeli pracownik złoży oświadczenie o spełnieniu warunku określonego w tym przepisie; przepisy ust. 3a i 4 stosuje się odpowiednio.

Stosownie do art. 32 ust. 3a cyt. ustawy, oświadczenia, o którym mowa w ust. 3, nie składa się, jeżeli stan faktyczny wynikający z oświadczenia złożonego w latach poprzednich nie uległ zmianie.

Przepisy dotyczące określania przychodu ze stosunku pracy, w szczególności dotyczące innych nieodpłatnych świadczeń należy rozpatrywać w kontekście przepisów obowiązujących pracowników określających m.in. zasady użytkowania i dbania o powierzone pracownikom mienie. Jak bowiem wynika z dyspozycji art. 124 § 2 Kodeksu pracy, pracownik odpowiada w pełnej wysokości również za szkodę w mieniu innym niż wymienione w § 1, powierzonym mu z obowiązkiem zwrotu albo do wyliczenia się. Z powyższego wynika, że realizacja obowiązków służbowych przez pracownika nie może generować dla tego pracownika dodatkowego przychodu ze stosunku pracy.

Dojazd do pracy służbowym autem bez podatku

Biorąc pod uwagę powyższe, należy stwierdzić, iż przydzielenie samochodu służbowego i wyznaczenie miejsca garażowania w miejscu zamieszkania, wynikające z charakteru pracy na danym stanowisku nie stanowi przychodu pracownika ze stosunku pracy, o ile samochód ten jest wykorzystywany w celach służbowych. W konsekwencji przejazdy z miejsca zamieszkania do miejsca wykonywania pracy i z powrotem nie generują również przychodu ze stosunku pracy. Przychód ze stosunku pracy nie powstaje bowiem w sytuacji gdy przejazdy z oraz do miejsca zamieszkania, a także garażowanie stanowią realizację celu służbowego i umożliwiają sprawne i efektywne wypełnianie powierzonych zadań.

Zatem, przejazdy pracownika samochodem służbowym z miejsca zamieszkania do miejsca wykonywania pracy i z powrotem - o ile nie służą osobistym celom pracownika lecz stanowią realizację zadań służbowych - nie stanowią nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem ich wartości nie można uznawać za przychód pracownika ze stosunku pracy.

Firmowy samochód bez wpływu na koszty pracownicze

Natomiast nie można zgodzić się ze stanowiskiem, że jeśli pracownik będzie miał do dyspozycji samochód służbowy, który będzie parkował w miejscu zamieszkania i dojeżdżał nim do miejsc wykonywania pracy, a pracodawca pokryje koszty z tym związane i pracownik nie osiągnie z tego tytułu przychodu, to nie będzie podstaw do zastosowania podwyższonych kosztów uzyskania przychodów przy obliczaniu zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Zauważyć bowiem należy, że z przywołanych wyżej przepisów art. 22 ust. 2 pkt 3 i ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że o możliwości zastosowania podwyższonych kosztów uzyskania przychodu decyduje spełnienie równocześnie niżej wymienionych warunków:

1. miejsce zamieszkania podatnika (pracownika) znajduje się poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy (miejsce wykonywania pracy),
2. pracownik nie otrzymuje dodatku za rozłąkę,
3. pracownik nie otrzymuje zwrotu kosztów dojazdu do zakładu pracy,
4. pracownik złoży oświadczenie, że jego miejsce stałego lub czasowego zamieszkania jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy.

Zatem, gdy zostaną spełnione wyżej wymienione warunki, nie ma podstaw aby płatnik przy wyliczeniu zaliczki na podatek dochodowy nie zastosował kosztów uzyskania przychodu określonych w art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z treści pytania wynika, że miejsce zamieszkania pracownika będzie się znajdowało poza miejscowością, w której będzie się znajdowało miejsce wykonywania pracy, pracownik nie będzie otrzymywał dodatku za rozłąkę oraz że pracodawca dysponuje oświadczeniem pracownika dla celów stosowania podwyższonych kosztów uzyskania przychodów. Z pytania nie wynika natomiast, że pracownik będzie otrzymywał zwrot kosztów dojazdu do zakładu pracy (miejsca wykonywania pracy). Zatem fakt, że pracownik będzie miał do dyspozycji samochód służbowy, który będzie parkował w miejscu jego zamieszkania i dojeżdżał nim do miejsc wykonywania pracy, a pracodawca będzie ponosił koszty związane z technicznym i eksploatacyjnym utrzymaniem samochodu nie pozbawia pracownika prawa do korzystania z podwyższonych kosztów uzyskania przychodów, określonych w art. 22 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podsumowując, zmiana miejsca wykonywania pracy pracownika i miejsca parkowania samochodu służbowego nie będzie skutkować brakiem prawa do stosowania przez pracodawcę u tego pracownika podwyższonych kosztów uzyskania przychodów określonych w art. 22 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przy obliczaniu zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

(Interpretacja indywidualna z 9 stycznia 2015 r., sygn. ITPB2/415-911/14/MU - Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy)

Red.