Kontrola zasadności zwrotu VAT

Kontrola zasadności VAT jest z założenia kontrolą doraźną za pomocą, której w sposób szybki powinno się zweryfikować zaistniałe wątpliwości w przedmiocie zasadności zwrotu VAT. Szybkość ma tutaj aspekt kluczowy albowiem z jednej strony pozwala na skuteczne zidentyfikowanie potencjalnych oszustów w zakresie VAT i zastosowanie adekwatnych środków wobec tych podmiotów, jak też ochronę rzetelnych podatników, którzy funkcjonują w systemie VAT przed narażeniem ich na straty ekonomiczne. Procedura ta jednak nie powinna wykraczać poza to co jest konieczne dla takiej weryfikacji i powodować, że uzyskanie takiego zwrotu jest nadmiernie utrudnione lub w praktyce wręcz niemożliwe.

Bezczynność organu kontroli skarbowej w zakresie weryfikacji zasadności zwrotu VAT w pierwszej kolejności uderza w interesy rzetelnego podatnika, u którego brak zwrotu VAT może przyczynić się do jego upadłości z uwagi na utratę przez niego płynności finansowej. Po drugie ww. postępowanie organu kontroli skarbowej godzi w interesy Skarbu Państwa nie tylko poprzez fakt konieczności zapłaty odsetek za zwłokę w razie stwierdzenia zasadności zwrotu lecz przede wszystkim dlatego, że niweczy szanse na wykrycie oszustów VAT, co prowadzi do strat budżetowych. Po trzecie takie postępowanie godzi także w interesy innych państw członkowskich i Unii Europejskiej albowiem niepodejmowanie działań skutecznych w celu wykrycia oszustów na terytorium Polski jest sprzeczne z systemem VAT i zobowiązaniem Polski w zakresie współpracy w tym zakresie. Nie można zapominać, że funkcjonowanie dużej ilości oszustów w systemie VAT prowadzi do zakłócenia warunków konkurencji a w konsekwencji ma to negatywny wpływ na funkcjonowanie rynku wewnętrznego. Po czwarte powyższe godzi też w interesy innych rzetelnych podatników VAT, którzy mają prawo oczekiwać od Państwa skutecznych działań w ww. zakresie tak aby nie ponosili ujemnych skutków oszustw podatkowych.

SENTENCJA

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Daria Gawlak-Nowakowska, Sędziowie: sędzia WSA Dagmara Dominik-Ogińska (sprawozdawca), sędzia WSA Katarzyna Radom, Protokolant: sekretarz sądowy Anna Terlecka, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 21 sierpnia 2014 r. przy udziale - sprawy ze skargi A Sp. z o.o. z siedzibą w L. na bezczynność Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej we W. w przedmiocie: postępowania kontrolnego w zakresie zasadności zwrotu podatku od towarów i usług za miesiąc styczeń 2013 r.:

I) stwierdza bezczynność;
II) zobowiązuje Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej we W. do zakończenia postępowania kontrolnego w terminie dwóch miesięcy od dnia zwrotu akt administracyjnych sprawy;
III) stwierdza, że bezczynność Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej we W. miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa;
IV) zasądza od Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej we W. na rzecz strony skarżącej kwotę 357 (trzysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

UZASADNIENIE

1. Postępowanie podatkowe przed organem skarbowym.

1.1. Przedmiotem postępowania jest skarga A spółki z o.o. w L. (dalej: skarżąca/ spółka/ strona) na bezczynność Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej we W. (dalej: organ kontroli skarbowej) w przedmiocie prowadzonego postępowania kontrolnego w zakresie zasadności zwrotu podatku od towarów i usług (dalej: VAT) za miesiąc styczeń 2013 r.

1.2. Z akt przedmiotowej sprawy wynika, że w dniu [...] lutego 2013 r. do Naczelnika Urzędu Skarbowego w L. (dalej: organ podatkowy) wpłynął wniosek skarżącej o zwrot na rachunek bankowy w terminie 25 dni kwoty 561.203 zł, kwoty stanowiącej różnicę pomiędzy naliczonym a należnym VAT. Spółka załączyła do wniosku deklarację VAT-7 za styczeń 2013 r., w której wykazała powyższą kwotę zwrotu VAT.

1.3. Postanowieniem Nr [...] z dnia [...] lutego 2013 r. (doręczonym w dniu [...] lutego 2013 r.) na wniosek organu podatkowego z dnia [...] lutego 2013 r. wszczęto postępowanie kontrolne u podatnika w zakresie zasadności zwrotu VAT za styczeń 2013 r. Na mocy upoważnienia Nr [...] z dnia [...] lutego 2013 r. upoważniono do przeprowadzenia czynności w postępowaniu kontrolnym inspektora kontroli skarbowej L. T. i referendarza M. K.. Pismem z dnia [...] lutego 2013 r. nr [...] organ kontroli skarbowej poinformował organ podatkowy o wszczęciu postępowania kontrolnego w zakresie zasadności zwrotu VAT za styczeń 2013 r. typ kontroli: "doraźna inna".

1.4. Organ kontroli skarbowej pismem z dnia [...] marca 2013 r. wezwał podatnika do przedłożenia dokumentów. Podatnik w wyniku wezwania przedłożył takie dokumenty.

1.5. Pismami z dnia [...] marca 2013 r. Nr [...] organ kontroli skarbowej wystąpił do Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w O., W., B. o przeprowadzenie kontroli u kontrahentów spółki: B sp. z o.o., C sp. z o.o.; D sp. z o.o. za miesiąc styczeń 2013 r.

1.6. Pismem z dnia [...] kwietnia 2013 r. nr [...] organ kontroli skarbowej poinformował podatnika, że postępowanie kontrolne zostanie zakończone bez zbędnej zwłoki po otrzymaniu informacji o wynikach prowadzonych postępowań kontrolnych.

1.7. Postanowieniem z dnia [...] maja 2013 r. nr [...] organ kontroli skarbowej włączył do postępowania kontrolnego dokumenty przekazane przez organ podatkowy.

1.8. Postanowieniem z dnia [...] kwietnia 2013 r. nr [...] organ kontroli skarbowej przedłużył termin zakończenia postępowania kontrolnego do dnia 26 czerwca 2013 r. z uwagi na wystąpienie w dniu 28 marca 2013 r. do Dyrektorów UKS w W., O. i B., co było niezbędne do rzetelnego ustalenia przebiegu transakcji gospodarczych.

1.9. Postanowieniem z dnia [...] maja 2013 r. Nr [...] organ kontroli skarbowej włączył dokumenty do akt postępowania kontrolnego.

1.10. Postanowieniem z dnia [...] czerwca 2013 r. nr [...] organ kontroli skarbowej przedłużył do dnia 26 sierpnia 2013 r. z uwagi na wystąpienie w dniu 28 marca 2013 r. do Dyrektorów UKS w W., O. i B., co było niezbędne do rzetelnego ustalenia przebiegu transakcji gospodarczych.

1.11. Postanowieniem z dnia [...] sierpnia 2013 r. nr [...] organ kontroli skarbowej przedłużył termin zakończenia postępowania kontrolnego do dnia 26 października 2013 r. z uwagi na wystąpienie w dniu 28 marca 2013 r. do Dyrektorów UKS w W., O. i B., co było niezbędne do rzetelnego ustalenia przebiegu transakcji gospodarczych.

1.12. Postanowieniem z dnia [...] października 2013 r. nr [...] organ kontroli skarbowej przedłużył termin zakończenia postępowania kontrolnego do dnia 24 grudnia 2013 r. z uwagi na podjęte czynności kontrolne u kontrahentów spółki przez Dyrektorów UKS w W., O. i B.

1.13. Pismem z dnia [...] października 2013 r. podatnik złożył ponaglenie na niezałatwienie sprawy - postępowania kontrolnego - we właściwym terminie.

1.14. Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej postanowieniem z dnia [...] grudnia 2013 r. uznał ponaglenie za bezzsadne.

1.15. Postanowieniem z dnia [...] grudnia 2013 r. nr [...] organ kontroli skarbowej przedłużył termin zakończenia postępowania kontrolnego do dnia 24 lutego 2014 r. z uwagi na wystąpienie w dniu 28 marca 2013 r. do Dyrektorów UKS w W., O. i B., z uwagi na podjęte czynności kontrolne u kontrahentów spółki przez Dyrektorów UKS w W., O. i B.

1.16. Podatnik złożył skargę do Ministra Finansów na bezpodstawne przedłużanie zwrotu VAT pismem z dnia [...] grudnia 2013 r., którą Generalny Inspektor Kontroli skarbowej przekazał zgodnie z właściwością Dyrektorowi UKS we W. i w O.

1.17. Pismem z dnia [...] stycznia 2014 r. organ skarbowy nr [...] uznał zarzuty skargi za bezzsadne, opisując stan sprawy i wskazując na konieczność podjęcia wszelkich niezbędnych działań zmierzających do weryfikacji rozliczeń podatkowych kontrahentów podatnika. Uznał, że dopiero przeprowadzenie czynności u wszystkich dostawców w łańcuchu umożliwi ocenę rzetelności przeprowadzanych transakcji zakupu i sprzedaży granulatów.

1.18. Postanowieniem z dnia [...] lutego 2014 r. nr [...] organ kontroli skarbowej przedłużył termin zakończenia postępowania kontrolnego do dnia 24 kwietnia 2014 r. z uwagi na podjęte czynności kontrolne u kontrahentów spółki przez Dyrektorów UKS w W., O. i B.

2. Postępowanie przed Sądem pierwszej instancji.

2.1. W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu na bezczynność i przewlekłe działanie organu kontroli skarbowej podatnik zarzucił naruszenie art. 139, art. 121, art. 125 § 1 i 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.; dalej: O.p.) i art. 13b ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 41, poz. 214 ze zm.; dalej: uks) w zw. z art. 87 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.; dalej: ustawy o VAT) poprzez nieuzasadnione przedłużanie w czasie prowadzonego postępowania kontrolnego w zakresie weryfikacji zasadności zwrotu VAT za styczeń 2013 r. pod pretekstem zakończenia postępowań kontrolnych prowadzonych przez właściwe organy podatkowe dla kontrahentów i dostawców kontrahentów skarżącej a tym samym uzależnienie wyniku postępowania wobec strony od innych postępowań, co nie znajduje oparcia w przepisach prawa; niepodejmowanie przez organ kontroli skarbowej działań zmierzających do zakończenia prowadzonego postępowania kontrolnego mimo, iż wobec samej strony nie są prowadzone jakiekolwiek działania weryfikujące prawidłowość złożonych rozliczeń podatkowych a wcześniejsze zakończone czynności nie stwierdziły nieprawidłowości w zakresie jej rozliczeń podatkowych; brak wykazania jakichkolwiek przesłanek w sprawie umożliwiających wydłużanie w czasie prowadzonego postępowania kontrolnego zwłaszcza, gdy wobec skarżącej organ kontroli skarbowej nie wykazał żadnych nieprawidłowości; niepodjęcie kontroli podatkowej, mimo posiadania upoważnienia do jej przeprowadzenia w ramach prowadzonego postępowania kontrolnego, co skutkuje rażącym naruszeniem zasady zaufania do działania organów podatkowych oraz zasady szybkości postępowania.

W związku z powyższym wniesiono o: uznanie, że niniejsza skarga jest uzasadniona a w konsekwencji wyznaczenie ostatecznego terminu załatwienia sprawy przez organ skarbowy w terminie zapobiegającym upadłości firmy; wskazanie osób odpowiedzialnych za nieterminowe załatwienie sprawy oraz orzeczenie o odpowiedzialności tych osób na podstawie art. 142 O.p. oraz zasądzenie kosztów postępowania sądowego w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu wskazano, że organ kontroli skarbowej nie dokonał czynności kontrolnych pomimo wydanego upoważnienia do kontroli podatkowej Nr [...] z dnia [...] maja 2013 r. W okresie między majem i wrześniem 2013 r. organ kontroli skarbowej odnotowuje jedynie wpływ pism od organu podatkowego oraz wydaje kolejne postanowienia o wyznaczeniu nowego terminu załatwienia sprawy. W sytuacji, gdy organ podatkowy powołuje się na postępowanie kontrolne w postanowieniu o przedłużeniu terminu zwrotu VAT za styczeń 2013 r. wobec bezczynności organu kontroli skarbowej strona nie może ponosić negatywnych konsekwencji takiego działania organów podatkowych, które nie powinny jej szkodzić w świetle art. 121 § 1 oraz art. 125 O.p. Podkreślono, że najaktywniejszą stroną postępowania jest podatnik a czynności wykonywane przez organ kontroli skarbowej inicjowane są tylko i wyłącznie częstymi wizytami przedstawiciela spółki, dokonującego regularnego wglądu w akta sprawy. Zauważono, że badanie zwrotu w przedmiotowej sprawie może trwać w nieskończoność, bowiem organ podatkowy nie dokona tego zwrotu do czasu zakończenia prowadzonego postępowania kontrolnego przez organ kontroli skarbowej, który nie wykazuje żadnej aktywności w zakresie wszczętego postępowania kontrolnego, które trwa ponad rok i sprowadza się do oczekiwania na rezultaty postępowań kontrolnych toczących się wobec kontrahentów spółki. Strona wskazała, że weryfikacja zasadności zwrotu VAT na mocy art. 87 ust. 2 ustawy o VAT może mieć zastosowanie jedynie i bezpośrednio do podatnika, który występuje o taki zwrot, nie ma zastosowania w ramach tego postępowania w odniesieniu do weryfikacji rozliczeń kontrahentów wnioskujących o zwrot lub dalszych nawet jego dostawców. Wskazano na treść art.13b ust. 1 uks i art. 274c § 1 O.p. dające możliwość weryfikacji kontrahentów podatnika bez konieczności wszczynania kontroli. Ponadto strona nie może ponosić negatywnych konsekwencji zwłoki organu, jak też podniesiono kwestię naruszenia zasady neutralności VAT poprzez brak zwrotu VAT podatnikowi a tym samym przymuszenia go do czasowego finansowania tego podatku oraz ponoszenia kosztów tego finansowania.

2.2. W odpowiedzi na skargę organ kontroli skarbowej wniósł o jej oddalenie i wskazał na prawidłowość własnego działania. Podkreślono, że nie można przyjąć aby organ ten pozostawał w bezczynności zaś żaden z przepisów O.p. i uks nie nakłada na organy podatkowe obowiązku weryfikacji kontrahentów wyłącznie w ramach czynności sprawdzenia prawidłowości i rzetelności dokumentów. Organy podatkowe mają prawo a nie obowiązek korzystania z tych procedur. Wyjaśniono okoliczności w jakich nastąpiła konieczność sprawdzenia kontrahentów podatnika i odwołano się do wniosku organu podatkowego dotyczącego przeprowadzenia kontroli przez organ kontroli skarbowej. Zauważono bowiem, że z treści wniosku organu podatkowego wynikało, że dalsi dostawcy głównych dostawców A tj. firm B sp. z o.o. oraz C sp. z o.o. mimo wezwań nie przedłożyli faktur na zakup [...], a nadto jeden z tych dostawców w postępowaniu prowadzonym w 2009 r. wystawiał faktury fikcyjne, inny dostawca będący w łańcuchu dostawców do firmy C złożył oświadczenie, iż nie prowadził działalności gospodarczej polegającej na handlu [...], działalność tylko taką zarejestrował za co otrzymał gratyfikację pieniężną a działalność prowadziła inna osoba. Odwołano się także do okoliczności związanych z kontrolami za wcześniejsze okresy rozliczeniowe. Jak też zwrócono uwagę, że weryfikacja zwrotu VAT wymaga współdziałania wielu organów właściwych miejscowo dla kontrahentów skarżącej i dostawców uczestniczących "w łańcuchu" transakcji obrotem granulatem [...] i [...]. Tym samym konieczność oczekiwania na ustalenie innych organów skarbowych stanowiła wystarczając podstawę do przedłużenia zwrotu podatku i postepowania kontrolnego stosownie do treści art. 140 O.p.

2.3. Skarżąca zobowiązana na rozprawie przez Sąd przedłożyła kserokopię pisma procesowego do organu podatkowego z dnia [...] czerwca 2013 r. zawierający wniosek o przeprowadzenie czynności dowodowych w trybie międzynarodowej pomocy prawnej. Wniosek ten został przekazany do organu skarbowego w dniu [...] czerwca 2013 r.

2.4. Organ kontroli skarbowej zobowiązany na rozprawie przez Sąd przedłożył pismo wraz załącznikami, z którego wynika, że wniosek dowodowy strony z dnia [...] czerwca 2013 r. przekazał do organu podatkowego pismem z dnia [...] lipca 2013 r. wskazując, że nie czuje się właściwy do rozpoznania rzeczonego wniosku. W piśmie z dnia [...] sierpnia 2013 r. organ podatkowy zwrócił uwagę organowi skarbowemu, że to przed ww. organem toczy się postępowanie kontrolne dotyczące zasadności zwrotu VAT za styczeń 2013 r.

3. Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

3.1. Skarga jest zasadna.

3.2. Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.) wojewódzki sąd administracyjny sprawuje kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem. Kontrola ta z mocy art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2013 r., poz. 270 ze zm; dalej: ppsa), obejmuje również bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w art. 3 pkt 1-4a.

3.3. Przedmiotem skargi jest bezczynność ew. przewlekłość postępowania kontrolnego (albowiem skarżąca zmodyfikowała swój wniosek na rozprawie) Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej we W. (dalej: organ skarbowy) w przedmiocie zasadności zwrotu VAT za styczeń 2013 r.

3.4. Należy na wstępie podkreślić, że wbrew temu co próbuje udowadniać organ kontroli skarbowej kwestia ta jest odmienna od tej, która byłą przedmiotem sprawy zakończonej wyrokiem tut. Sądu z dnia 28 października 2013 r. sygn. akt I SAB/Wr 7/13 albowiem w wyroku tym Sąd oddalił skargę na bezczynność Naczelnika Urzędu Skarbowego w L. w przedmiocie zwrotu VAT za styczeń 2013 r. Działanie zaś organu podatkowego w postaci przedłużenia zwrotu VAT uzależnione było od zakończenia weryfikacji w trybie postępowania kontrolnego przez organ kontroli skarbowej. Słusznie zatem Sąd zauważył w ww. wyroku, że trudno było zarzucić organowi podatkowemu bezczynności co się tyczy przedłużenia zwrotu VAT za styczeń 2013 r. z uwagi na wyraźny zapis art. 87 ust. 2 ustawy o VAT.

3.5. Z bezczynnością organu mamy do czynienia wówczas, gdy w prawnie ustalonym terminie organ administracji publicznej nie podejmuje żadnych czynności lub wprawdzie prowadzi postępowanie w sprawie, ale mimo istnienia ustawowego obowiązku, nie kończy go wydaniem w terminie decyzji, postanowienia lub innego aktu lub też nie podejmuje przewidzianej prawem czynności. Bezczynność organu, czyli niekorzystanie z kompetencji, którą ze względu na zaistnienie wymaganych przez prawo okoliczności organ jest obowiązany wykorzystać, stanowi specyficzny przejaw nielegalności zachowań administracji publicznej (por. M. Miłosz, Bezczynność organu administracji publicznej w postępowaniu administracyjnym, Warszawa 2012 r., s. 92 i nast.). Tak rozumiana bezczynność oznacza naruszenie prawa obywatela UE do dobrej administracji. Prawo do dobrej administracji wynika z treści art. 41 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej (Dz.Urz. UE. z 2007 r. Nr C 303 s. 1). Jednym z fundamentalnych elementów tego prawa jest w myśl art. 41 ust. 1 tej Karty, prawo do rozpoznania sprawy w rozsądnym terminie przez instytucje, organy i jednostki organizacyjne Unii.

Natomiast przewlekłe postępowanie ma miejsce wówczas, gdy organ podejmuje wprawdzie działania ale robi to opieszale lub skuteczność podejmowanych czynności jest wątpliwa. Dotyczy to - w ocenie Sądu - także sytuacji, gdy organ podejmuje czynności w niewłaściwej procedurze, nie zmierzając wprost i skutecznie do finalnego załatwienia sprawy. Sąd uznając za zasadną skargę na bezczynność lub przewlekłe postępowanie organu w sprawach określonych w art. 3 § 2 pkt 1-4a ppsa - uwzględnia skargę i zobowiązuje organ do wydania aktu lub podjęcia czynności w terminie przez siebie wskazanym. Sąd może orzekać jedynie o obowiązku wydania decyzji (lub postanowienia) lub dokonania czynności w przedmiotowej sprawie, nie może natomiast nakazywać organowi sposobu rozstrzygnięcia, ani też bezpośrednio orzekać o prawach i obowiązkach skarżącego (wyrok NSA z dnia 10 kwietnia 2001 r., sygn. akt I SAB 37/00, LEX nr 75532).

Rażące zaś naruszenie prawa, o jakim mowa w art. 149 § 1 zd. drugie ppsa, jest postacią kwalifikowaną naruszenia prawa i jako takie powinno być interpretowane ściśle. Sąd stwierdza zatem rażące naruszenie prawa, gdy wystąpią szczególne okoliczności uzasadniające przyjęcie takiego stanowiska. Zgodnie ze słownikowym znaczeniem tego sformułowania za działanie "rażące" należałoby uznać działanie bezspornie ponad miarę, niewątpliwe, wyraźne oraz oczywiste. Ocena, czy mamy do czynienia z naruszeniem rażącym, powinna być przy tym dokonywana w powiązaniu z okolicznościami danej sprawy, rozpatrywanej indywidualnie, wyznaczonej przez wiele elementów zmiennych. Nie jest bowiem możliwe przesądzenie z góry o tym, że dana kategoria naruszeń przybiera postać kwalifikowaną (por. wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 10 kwietnia 2014 r. sygn. akt II SAB/Wr 14/14, opubl. CBOSA).

3.6. Na wstępie należy wskazać, że skarga na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania nie jest ograniczona terminem trzydziestodniowym określonym w art. 53 ppsa. Wynika to wprost z treści tej normy prawnej, która w odniesieniu do poszczególnych aktów i czynności wskazuje datę, od której należy liczyć bieg terminu do wniesienia skargi. Niewątpliwie jednak korzystanie ze środków zaskarżenia przewidzianych w postępowaniu administracyjnym (podatkowym) jest warunkiem koniecznym wniesienia skargi do sądu administracyjnego stosownie do art. 52 § 1 i § 2 ppsa, jednakże doręczenie stronie rozstrzygnięcia w tym przedmiocie nie rozpoczyna biegu terminu określonego w art. 53 § 1 ppsa. Skarga na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania może być bowiem skutecznie wniesiona aż do chwili ustania tych stanów, to jest do chwili załatwienia sprawy przez organ administracji publicznej poprzez wydanie decyzji, postanowienia albo innego aktu lub podjęcie czynności. Przedmiotem skargi jest w takiej sytuacji przewlekłe prowadzenie postępowania przez organ administracji publicznej (lub bezczynność organu), a nie np. odpowiedź organu wyższego stopnia na ponaglenie przewidziane w art. 141 § 1 O.p. Za przyjęciem takiego stanowiska przemawiają także względy celowościowe. Określenie terminu do wniesienia skargi ma bowiem za zadanie ograniczyć możliwość kwestionowania wydawanych przez organy administracji publicznej aktów i podejmowanych przez nie czynności (rozstrzygnięć w sprawie). Chodzi zatem o zapewnienie pewności obrotu prawnego poprzez niedopuszczenie do wzruszania przejawów działalności organów administracji publicznej (np. decyzji, postanowień) po upływie określonego w ustawie czasu. Celem skargi na przewlekłe prowadzenie postępowania lub bezczynność jest zaś wymuszenie na organie określonych w przepisach zachowań. Wniesienie tej skargi jest zatem czasowo ograniczone jedynie trwaniem niepożądanego stanu przewlekłości lub bezczynności, a więc np. do czasu wydania decyzji. Takie stanowisko prezentowane jest konsekwentnie w judykaturze i w piśmiennictwie (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z 23 lutego 2006 r., sygn. akt II OSK 52/06, ONSAiWSA 2006, nr 4, poz. 100; postanowienia NSA: z dnia 13 marca 2009 r., sygn. akt II FSK 2020/08; z dnia 19 lipca 2013 r. sygn. akt I FSK 1325/13, opubl. CBOSA; por. też T. Woś, H. Knysiak - Molczyk, M. Romańska, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz., Warszawa ...