Kontrakt menedżerski a podatek od towarów i usług

Z uzasadnienia: Zważywszy na wskazane aspekty prowadzonej przez menedżera działalności gospodarczej, w ramach której zawarł on ze spółką, w której pełni równocześnie funkcję członka zarządu, kontrakt menedżerski o świadczenie usług w zakresie zarządzania, przewidujący zarówno brak podporządkowania wobec spółki, jak i ponoszenie pełnej odpowiedzialności za podejmowane przez siebie działania, należy skonstatować, że stosunek prawny łączący wnioskodawcę ze spółką nie nosił cech właściwych zarówno stosunkowi pracy, jak i stosunkowi do niego zbliżonemu, co uniemożliwia zastosowanie wyłączenia z VAT do kontraktu.

SENTENCJA

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Ewa Kwarcińska, Sędziowie Sędzia NSA Sławomir Kozik (spr.), Sędzia WSA Bogusław Woźniak, Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Dorota Zawiślińska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 24 września 2013 r. sprawy ze skargi K.R. na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 8 lutego 2013 r., nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług:

1. uchyla zaskarżoną indywidualną interpretację;
2. określa, że zaskarżona interpretacja indywidualna nie może być wykona;
3. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej na rzecz strony skarżącej kwotę 457 (czterysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

UZASADNIENIE

K.R. we wniosku złożonym w dniu 9 listopada 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przedstawił następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zawarł kontrakt menedżerski ze spółką prawa handlowego.

Spółka powierzyła wnioskodawcy pełnienie funkcji członka zarządu w ramach wieloosobowego zarządu spółki, a wnioskodawca zobowiązał się do zarządzania spółką. Zakres zarządzania spółką obejmuje reprezentowanie oraz prowadzenie wszystkich spraw zarządzanego podmiotu. Wszelkie czynności związane z zarządzaniem spółki wnioskodawca wykonuje w imieniu i na rzecz spółki, winien je wykonywać samodzielnie i osobiście, co nie uchybia obowiązkowi współdziałania z pozostałymi członkami zarządu.

Zgodnie z kontraktem wszelkie obowiązki z zakresu zarządzania spółką wnioskodawca powinien wykonywać ze starannością, jakiej wymaga się od firmy zajmującej się profesjonalnie zarządzaniem cudzymi interesami i jest on odpowiedzialny za niezachowanie takiej staranności.

Nadto w ramach postanowień określających sposób wykonywania przez wnioskodawcę czynności, kontrakt przewiduje, że wnioskodawca sprawuje swoje główne czynności w siedzibie spółki (biurze zarządu) w takich ramach czasowych, jakie niezbędne są do sprawnego zarządzania spółką, jednocześnie wnioskodawca powinien być stale dostępny dla spółki w sprawach wymagających jego osobistego zaangażowania.

Zgodnie z umową wnioskodawca zarządzając spółką obowiązany jest stosować się do przepisów k.s.h., postanowień umowy spółki i uchwał organu stanowiącego oraz nadzorczego spółki.

Za świadczenie usług polegających na zarządzaniu spółką wnioskodawcy przysługuje wynagrodzenie, na które składa się podstawowe wynagrodzenie określone miesięcznie oraz nagroda roczna, której uwarunkowania, parametry ekonomiczne i wysokość określa - w zależności od wyników wnioskodawcy i realizacji celów - rada nadzorcza spółki. Ponadto wszelkie prawidłowo udokumentowane wydatki ponoszone przez wnioskodawcę, a zaliczane przez spółkę do kosztów uzyskania przychodu i związane z prowadzeniem spraw spółki, w tym w szczególności koszty delegacji służbowych ponosi spółka.

Z kolei odpłatnie, tj. w zamian za zryczałtowaną opłatę miesięczna wnoszoną na rzecz spółki w określonej w kontrakcie wysokości, wnioskodawcy przysługuje prawo do korzystania z pewnych składników majątku spółki; telefonu komórkowego z abonamentem, samochodu osobowego, komputera osobistego i środków łączności umożliwiających dostęp do Internetu. Zryczałtowana opłata miesięczna za korzystanie z tych środków jest płatna przez wnioskodawcę na podstawie wystawianej przez spółkę faktury. Stosownie do postanowień umowy wnioskodawca ponosi odpowiedzialność za zawinioną przez siebie utratę lub uszkodzenie tych składników, w okresie ich posiadania, przy czym dowód braku winy obciążą wnioskodawcę.

W dalszej części, wnioskodawca wskazał, że jego wynagrodzenie, zgodnie z art. 13 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku od osób fizycznych, stanowi przychód z działalności wykonywanej osobiście. Od tego przychodu spółka jako płatnik pobiera zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz odprowadza należną składkę na ubezpieczenie zdrowotne.

Wnioskodawca dokonał zgłoszenia rejestracyjnego w zakresie podatku od towarów i usług, rejestrując się jako czynny podatnik podatku VAT. Zgodnie z warunkami kontraktu wynagrodzenie należne wnioskodawcy, zwiększone o należny od niego podatek VAT, spółka wypłaca na podstawie wystawionych przez niego faktur VAT.

Wnioskodawca jest ubezpieczony w zakresie odpowiedzialności cywilnej, deliktowej i kontraktowej. Kontrakt zawarto bowiem pod warunkiem zawieszającym, zgodnie z którym wnioskodawca powinien zawrzeć umowę ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej, deliktowej i kontraktowej, powstałej w związku z zarządzeniem spółką, bądź też wnioskodawca uiści spółce taką część kosztów zawarcia generalnej umowy ubezpieczenia odpowiedzialności członków władz spółek grupy kapitałowej, jaka zostanie mu przypisana zgodnie z zasadami rozdzielenia tych kosztów na poszczególne spółki z grupy i na poszczególnych członków władz tych spółek. W każdym przypadku to wnioskodawca ponosi koszt tego ubezpieczenia.

Kontrakt zawiera też klauzulę zakazu konkurencji (art. 211 § 1 k.s.h.), jak również zobowiązanie do powstrzymywania się od prowadzenia działalności konkurencyjnej w pewnym okresie po rozwiązaniu umowy. Kontrakt zawarty został na okres, który zakończy się po upływie wspólnej kadencji zarządu spółki, z chwilą wygaśnięcia mandatu wnioskodawcy jako członka zarządu, przy czym każdej ze stron przysługuje prawo wcześniejszego wypowiedzenia umowy. Ponadto wnioskodawcy przysługuje prawo do przerwy w wykonywaniu czynności z zakresu zarządzania spółką w wymiarze 26 dni kalendarzowych w roku bez utraty prawa do wynagrodzenia.

W sprawach nieuregulowanych w kontrakcie zastosowanie mają przepisy k.c.

Wnioskodawca nadmienił, że świadczone przez niego usługi na rzecz spółki na podstawie rzeczonego kontraktu nie były jedyną jego działalnością. W 2011 r. równolegle i na analogicznych zasadach świadczył w ramach prowadzonej działalności gospodarczej usługi menedżerskie na rzecz innej spółki, pełniąc w jej władzach funkcję członka zarządu, i również z tego tytułu wystawiał faktury VAT.

W chwili obecnej kontrakt menedżerski ze spółką obowiązuje i w związku z tym faktem, skoro wnioskodawca już od pewnego czasu pełni funkcję członka zarządu na jego podstawie, a jednocześnie nie przewiduje wcześniejszego rozwiązania, przedmiotowym wnioskiem objęty jest zarówno stan faktyczny jak i zdarzenie przyszłe.

Skarżący zadał następujące pytanie:

1. Czy usługi świadczone przez niego na podstawie kontraktu menedżerskiego podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

W ocenie wnioskodawcy świadczone przez niego w oparciu o kontrakt menedżerski usługi podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Przywołując brzmienie art. 15 ust. 1, ust. 2 i ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT oraz art. 13 pkt 9 wnioskodawca stwierdził, że łączący go ze spółką kontrakt menedżerski nie zawiera wszystkich elementów opisanych w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT, a tym samym czynności wykonywane w jego ramach należy uznać za samodzielnie wykonywaną działalność gospodarczą, opodatkowaną podatkiem VAT. Wnioskodawca zauważył, że ustanowione w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT przesłanki, przy zaistnieniu których stosowane jest wyłączenie z zakresu opodatkowania podatkiem VAT, muszą wystąpić łącznie. Na potwierdzenie swojego stanowiska wskazał na interpretacje indywidualne wydane przez działającego w imieniu Ministra Finansów Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie oraz Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy.

Kolejno wnioskodawca podkreślił, że kontrakt menedżerski jest nienazwaną umową cywilnoprawną mającą za przedmiot świadczenie usług. Jest to umowa zaliczana do tzw. umów starannego działania z elementami umowy rezultatu. Menedżer ponosi odpowiedzialność za dołożenie należytej staranności w zarządzaniu spółką, czyli za prawidłowe wykorzystanie swoich fachowych umiejętności w prowadzeniu przedsiębiorstwa. Skarżący zaznaczył, że odpowiedzialność ta obejmuje zarówno odpowiedzialność względem samej spółki, jak i względem osób trzecich. Odpowiedzialności tej, w zakresie w jakim wynika ona z bezwzględnie obowiązujących norm prawnych, nie można ograniczyć ani wyłączyć. W związku z tym, wnioskodawca uznał, że skoro nie jest możliwe prawnie skuteczne całkowite wyłączenie odpowiedzialności wobec osób trzecich za czynności wiążące się ze świadczeniem usług przez menedżera, osoba fizyczna wykonująca tego rodzaju usługi na podstawie kontraktu menedżerskiego zawartego w ramach prowadzonej w tym zakresie zarejestrowanej działalności gospodarczej jest z tytułu świadczenia tych usług podatnikiem podatku VAT i art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT nie znajduje w stosunku do niej zastosowania.

Wskazując na konkretne normy prawne, które statuują odpowiedzialność członków zarządów spółek kapitałowych względem osób trzecich poza samą spółką (tj. względem wierzycieli spółki, wspólników, Skarbu Państwa), wnioskodawca przywołał treść art. 291 k.s.h. Zaznaczył, że odpowiedzialność taka wynika z art. 299 § 1 k.s.h. Przywołał również treść art. 300 k.s.h., zgodnie z którym przepisy art. 291 i 299 k.s.h. nie naruszają praw wspólników oraz osób trzecich do dochodzenia naprawienia szkody na zasadach ogólnych.

Z kolei odpowiedzialność nałożoną na członków zarządu spółek akcyjnych przewidują art. 479 k.s.h. oraz 484 k.s.h. Także na wypadek łączenia i podziału spółek kapitałowych, k.s.h. przewiduje możliwość pociągnięcia do odpowiedzialności m.in. członków zarządu, o czym stanowi art. 512 § 1 k.s.h. oraz art. 548 § 1 k.s.h.

Wnioskodawca podał, że podstawą prawną odpowiedzialności członków zarządu spółki kapitałowej może być także art. 21 ust. 3 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe i naprawcze.

Przywołując treść art. 116 § 1 i 2 O.p. skarżący zauważył, że jest to kolejny akt prawny, który w sposób wyraźny przewiduje odpowiedzialność członków zarządu za działania podejmowane w ramach zarządzania spółką.

Zdaniem skarżącego, z przywołanych przez niego przepisów wynika, że menedżer - wnioskodawca - ponosi odpowiedzialność za wykonywane przez siebie usługi również względem innych podmiotów aniżeli sama spółka i ponosi ryzyko związane z brakiem wystarczającej staranności w podejmowanych działaniach. Tym samym wnioskodawca ponosi ryzyko gospodarcze, albowiem za rezultaty podejmowanych decyzji może zostać pociągnięty do odpowiedzialności nie tylko przez kontrahenta, z którym związał się umową cywilnoprawną, ale również przez inne podmioty. W ocenie skarżącego z powyższego wynika konieczność ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej, deliktowej i kontraktowej, która nie istniałaby, gdyby nie istniała odpowiedzialność.

Wnioskodawca podkreślił, że ryzyko ekonomiczne, jakim jest obarczona jego działalność, znajduje także dodatkowy wyraz w konstrukcji wynagrodzenia, jakie przewidziano w kontrakcie menedżerskim, które w dużej części zostało uzależnione od wyników osiąganych przez wnioskodawcę.

Dalej wnioskodawca podniósł, że warunki zawartego kontraktu menedżerskiego wskazują na znaczny zakres swobody w jego działaniu. Nie ma on ściśle określonych ram czasowych świadczenia usług. Czas świadczenia usług wyznacza sobie sam kierując się koniecznością starannego wykonywania usług objętych kontraktem menedżerskim. Umowa stanowi, że menedżer sprawuje swoje czynności w siedzibie spółki, jednakże w pozostałym zakresie swobodę co do wyboru miejsca wykonywania czynności pozostawiono wnioskodawcy. Jak zaznaczył, z uwagi na fakt, że ma być stale dostępny dla spółki w sprawach wymagających jego osobistego zaangażowania, umowa wręcz zakłada, że miejsce i czas świadczenia usług będą różne i nie są z góry określone. Inaczej niż, w relacji pracodawca - pracownik, spółka nie jest zobowiązana organizować wnioskodawcy miejsce pracy, a przewidziane w kontrakcie menedżerskim udostępnienie pewnych składników majątku spółki odbywa się odpłatnie.

Kończąc, wnioskodawca stwierdził, że w stosunku prawnym powstałym w oparciu o opisany przez niego kontrakt menedżerski nie występują elementy typowe dla stosunku pracy, albowiem wnioskodawca nie świadczy usług w miejscu i czasie wyznaczonym ani pod kierownictwem. Inaczej niż w stosunku pracy, wnioskodawca ponosi ryzyko związane z działalnością podmiotu, z którym zawarł umowę oraz za określone szkody wyrządzone osobom trzecim.

W dniu 8 lutego 2013 r. Dyrektor Izby Skarbowej, działając w imieniu Ministra Finansów, wydał interpretację indywidualną, w której stwierdził, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności świadczonych na podstawie kontraktu menedżerskiego jest nieprawidłowe.

Uzasadniając powyższe rozstrzygnięcie Dyrektor Izby Skarbowej w pierwszej kolejności przywołał treść przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, a mianowicie art. 5 ust. 1 pkt 1, art. 7 ust. 1, art. 8 ust. 1, art. 15 ust. 1 i ust. 2, art. 15 ust. 3 pkt 3, art. 13 pkt 2-9.

Stwierdził, że z powołanych przez niego przepisów wynika, że dla uznania, iż określone czynności wykonywane przez osobę fizyczną nie stanowią samodzielnie wykonywanej działalności gospodarczej i tym samym pozostają poza regulacjami ustawy o VAT, istotne jest łączne spełnienie wszystkich elementów wymienionych w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT. Zdaniem organu oznacza to, że przychody z tytułu wykonywanych czynności nie tylko powinny być wymienione w art. 13 pkt 2 - 9 ustawy o VAT, lecz także spełnione musza zostać pozostałe kryteria przedmiotowe określające m.in. czy działanie usługodawcy odbywa się na warunkach ryzyka gospodarczego, a tym samym kto ponosi odpowiedzialność za wykonane usługi. Nie stanowią bowiem - w ocenie organu - samodzielnej działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, tylko i wyłącznie te czynności, gdy pomiędzy zlecającym ich wykonanie i wykonującym zlecone czynności istnieją więzy tworzące stosunek prawny w zakresie warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Odnosząc się do powyższego, organ stwierdził, że w zasadzie każdy stosunek prawny o charakterze odpłatnym istniejący pomiędzy podmiotem zlecającym wykonanie danej czynności a podmiotem, który daną czynność wykonuje, jest w jakimś sensie określony, co do warunków wykonywania danych czynności oraz wynagrodzenia. Co się zaś tyczy sformułowania z art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT odnoszącego się do odpowiedzialności, organ uznał, że należy je rozumieć jako odpowiedzialność zleceniodawcy w stosunku do osób trzecich za czynności realizowane przez zleceniobiorcę w ramach wykonywania zlecenia. Tylko w takim przypadku ryzyko wykonania czynności zleconych przechodzi z faktycznego wykonawcy na osobę zlecającą ich wykonanie, co wyklucza samodzielny charakter działalności zleceniobiorcy. Rozumiana w ten sposób odpowiedzialność za wykonania czynności, wskazuje, kto ponosi ryzyko prowadzonej działalności, a tym samym wskazuje na wyłączenie ze sfery samodzielności (i z grona podatników podatku VAT) tego podmiotu, który nie odpowiada za efekt wykonywanych działań wobec osób trzecich.

Organ uznał, że nie będzie podatnikiem w rozumieniu ustawy o VAT osoba, która w ramach podpisanej umowy, tworzyć będzie ze zlecającym więzi analogiczne ze stosunkiem pracy, nie ponosząc tym samym ryzyka ekonomicznego w związku z wykonywanymi czynnościami.

Organ przypomniał, że przywołany przez niego przepis ustawy o VAT stanowi implementację do prawa krajowego art. 4 ust. 4 VI Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1997 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku, obecnie art. 10 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej. Zgodnie z art. 10 Dyrektywy 112 warunek, o którym mowa w art. 9 ust. 1, przewidujący, że działalność gospodarcza jest prowadzona samodzielnie wyklucza opodatkowanie podatkiem VAT pracowników i innych osób, o ile są one związane z pracodawcą umową o pracę lub jakimikolwiek innymi więzami prawnymi tworzącymi stosunek prawny między pracodawcą a pracownikiem w zakresie warunków pracy, wynagrodzenia i odpowiedzialności pracodawcy. Dyrektor Izby Skarbowej przytoczył również treść art. 9 ust. 1 Dyrektywy 112, zgodnie z którym podatnikiem jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

W kontekście powyższego, organ stwierdził, że warunkiem posiadania statusu podatnika jest prowadzenie działalności gospodarczej samodzielnie (niezależnie). Użycie podjęcia samodzielnie, wyklucza opodatkowanie pracowników i innych osób, o ile są one związane z pracodawcą przez umowę o pracę lub innym stosunkiem prawnym do niego zbliżonym, tworzącym więzi między pracodawcą a pracownikiem co do warunków pracy, wynagrodzenia i odpowiedzialności pracodawcy.

W dalszej części uzasadnienia organ wskazał na przepisy k.c., a mianowicie art. 429 k.c. oraz 474 k.c., które to przepisy określają zasady odpowiedzialności, zarówno deliktowej, jak i kontraktowej, dającego zlecenie wobec osób trzecich za działania wykonującego czynności.

Dokonując analizy sprawy organ doszedł do przekonania, że nie ma racji wnioskodawca, iż wykonywane przez niego czynności w ramach podpisanego ze spółką kontraktu menedżerskiego należy uznać za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, w rozumieniu ustawy o VAT. Na poparcie swojego stanowiska organ zwrócił uwagę, że spółka powierzyła wnioskodawcy pełnienie funkcji członka zarządu, który swoje obowiązki wykonuje głównie w siedzibie spółki. Wnioskodawca w ramach pełnionej funkcji zobowiązany jest to reprezentowania i prowadzenia wszystkich spraw spółki, które to czynności winien wykonywać ze starannością, ponadto powinien być stale dostępny dla spółki - co oznacza zdaniem organu - że podejmowane czynności świadczone są na rzecz i w interesie spółki. Wnioskodawca, będąc członkiem zarządu, funkcjonuje w ramach organizacji spółki, czynności związane z prowadzeniem spraw spółki, sprawowanie zarządu spółki, wykonywane są przez członka zarządu w ramach członkowstwa w zarządzie.

Organ zwrócił również uwagę, że spółka zobowiązana jest do pokrycia wnioskodawcy wszelkich udokumentowanych kosztów związanych z prowadzeniem powierzonych zadań.

Odnosząc się do podnoszonego przez skarżącego argumentu, że kontrakt uzależnia wysokość otrzymywanego wynagrodzenia "w dużej części" od realizacji zleconych zadań, od wyników osiąganych przez wnioskodawcę, Dyrektor stwierdził, że oznacza to, iż wnioskodawca nie działa samodzielnie i niezależnie, lecz przede wszystkim mając na względzie interesy i wyniki finansowe spółki. Zdaniem organu to na spółce ciąży ryzyko ekonomiczne podejmowanych działań. Ewentualne nieuzyskanie przewidywanych wyników ekonomiczno-finansowych podmiotu gospodarczego może wpływać na poziom płac osób przez ten podmiot zatrudnionych.

Organ przypomniał również, że wynagrodzenie wnioskodawcy jest określone w stałej wysokości, a więc nie jest wynikiem intensywności podejmowanych przez niego działań i ich skuteczności, a nadto przewiduje dodatkową nagrodę, a więc niejako premię uznaniowa, o której przyznaniu i wysokości decyduje rada nadzorcza. Nie sposób zatem uznać - w ocenie organu - że wynagrodzenie ma charakter świadczenia wzajemnego jak w warunkach rynkowych, a tym samym, że ma charakter przypadkowy i jest proporcjonalne do wykonanej usługi, ponadto, jak podkreślił organ, o podwyższeniu wynagrodzenia decyduje spółka, nie zaś członek zarządu - wnioskodawca.

Organ uznał, że w przypadku pełnienia funkcji członka zarządu brak jest elementu ryzyka ekonomicznego, który jest immanentnie związany z każdą działalnością gospodarczą.

Powołując się na przepisy k.s.h. organ stwierdził, że wnioskodawca nie ponosi odpowiedzialności wobec osób trzecich za swoje działania, a jedynie wobec zlecającego. Zakres odpowiedzialności wobec osób trzecich określają powszechnie i bezwzględnie obowiązujące przepisy prawa, tj. przepisy k.s.h., z których wynika, że spółka odpowiada za działania i zaniechania swoich ustawowych organów - zarządu, jak za swoje własne, zaś odpowiedzialność ta nie obciąża członków organów spółki, w tym także członków zarządu w ich relacji do osób trzecich.

Konkludując organ wskazał, że będąc członkiem zarządu - menedżerem w spółce, działanie wnioskodawcy nie mieści się w definicji działalności gospodarczej określonej w ustawie o podatku od towarów i usług. Działaniom wnioskodawcy nie można bowiem przypisać spełnienia warunków samodzielności, który stanowi cechę działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Nie zgadzając się z powyższym stanowiskiem, pismem wniesionym w dniu 5 marca 2013 r., K.R. wezwał Ministra Finansów reprezentowanego przez Dyrektora Izby Skarbowej do usunięcia naruszenia prawa.

W piśmie tym skarżący podtrzymał swoje stanowisko wyrażone we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

Przytaczając odpowiednie przepisy ustawy o VAT, a mianowicie art. 5 ust. 1 pkt 1, art. art. 15 ust. 1 i 2, art. 15 ust. 3 pkt 3, art. 13 pkt 2-9, wnioskodawca stwierdził, że nie można mieć wątpliwości, iż świadczone przez niego usługi w ramach kontraktu menedżerskiego na rzecz spółki, w której pełni funkcję członka zarządu wypełniają przesłankę zawartą w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, a co za tym idzie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT. Podkreślił również, że zgodnie z art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT jest także podatnikiem VAT, albowiem samodzielnie (niezależnie) wykonuje działalność usługodawcy, podlegającą na świadczeniu usług doradztwa w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania wpisaną co Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej.

Jednocześnie wnioskodawca podniósł, że niezależnie od powyższego, stosunek prawny łączący go ze spółką nie spełnia przesłanek, o których mowa w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT.

Wni...