01.06.2021

Skoro prowadzona sprzedaż kurczaków z rożna będzie z mobilnej placówki gastronomicznej typu „przyczepa” a nie w stacjonarnej placówki gastronomicznej, to przedsiębiorca nie będzie miał obowiązku ewidencjonowania przedmiotowej sprzedaży na kasie on-line, w konsekwencji, po dniu 1 stycznia 2021 r. może używać zwykłą kasę. Tak stwierdził Dyrektor KIS w interpretacji indywidualnej.

Przedsiębiorca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na przyrządzaniu kurczaków z rożna i ich sprzedaży. Jest to sprzedaż w przyczepie ruchomej przystosowanej do jej działalności gospodarczej. Przyczepa może zmieniać miejsce położenia. Obecnie znajduje się na terenie zamieszkania przedsiębiorcy. Przyczepa będzie także wykorzystywana na festynach i wtedy zmieni miejsce położenia i sprzedaży posiłków. Kody dla działalności to: PKD. 56.10.B, 10.71.Z, 56.21.Z.

We wniosku  interpretację przedsiębiorca zapytał, czy od 1 stycznia 2021 r. musi posiadać kasę fiskalną online, czy może mieć zwykłą kasą. Jego zdaniem, nie musi mieć kasy fiskalnej online od 1 stycznia 2021 r., ponieważ przyczepa to nie jest stacjonarną placówką.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał stanowisko przedsiębiorcy za prawidłowe. W wydanej interpretacji organ wskazał:

W myśl art. 145b ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnicy mogą prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii w terminie do dnia 30 czerwca 2020 r. - do:

1. świadczenia usług związanych z wyżywieniem wyłącznie świadczonych przez stacjonarne placówki gastronomiczne, w tym również sezonowo, oraz usług w zakresie krótkotrwałego zakwaterowania,
2. sprzedaży węgla, brykietu i podobnych paliw stałych wytwarzanych z węgla, węgla brunatnego, koksu i półkoksu przeznaczonych do celów opałowych.

Przepis ust. 1 stosuje się tylko do kas rejestrujących, przy zastosowaniu których jest prowadzona ewidencja sprzedaży w zakresie sprzedaży towarów lub świadczenia usług wymienionych w ust. 1 (art. 145b ust. 2 ustawy).

Z powyższego wynika, że obowiązkiem prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu tego typu kas zostali objęci od 1 lipca 2020 r. mieli zostać objęci podatnicy świadczący usługi związane z wyżywieniem wyłącznie świadczone przez stacjonarne placówki gastronomiczne, w tym również sezonowo, oraz usług w zakresie krótkotrwałego zakwaterowania, a także podatnicy zajmujący się sprzedażą węgla, brykietu i podobnych paliw stałych wytwarzanych z węgla, węgla brunatnego, koksu i półkoksu przeznaczonych do celów opałowych.

Jednakże w związku z rozprzestrzenianiem się pandemii COVID19 i podjętymi przez administrację publiczną działaniami mającymi na celu minimalizację skutków epidemii dla gospodarki, m.in. poprzez wsparcie przedsiębiorców, 18 czerwca 2020 r. zostało opublikowane rozporządzenie w sprawie przedłużenia terminów prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii (D.U. 2020 r., poz. 1059), zgodnie z którym branża gastronomiczna, usługi w zakresie krótkotrwałego zakwaterowania oraz sprzedaż węgla, brykietu i podobnych paliw stałych wytwarzanych z węgla, węgla brunatnego, koksu i półkoksu przeznaczonych do celów opałowych podlegają obowiązkowi stosowania kas on-line od 1 stycznia 2021 r., a nie tak jak dotychczas od 1 lipca 2020 r. Tym samym branża gastronomiczna i hotelarska zyskała dodatkowe pół roku na dostosowanie swoich systemów sprzedażowych do nowych kas on-line.

W świetle powyższego - aby określić, czy dany podmiot od 1 lipca 2020 r. a po zmianie przepisów od 1 stycznia 2021 r., zostanie objęty obowiązkiem wymiany dotychczas używanych kas rejestrujących na kasy on-line na podstawie art. 145b ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy o VAT - konieczne jest zdefiniowane dwóch elementów, tj. usług związanych z wyżywieniem oraz stacjonarnej placówki gastronomicznej.

W przepisie tym ustawodawca nie odwołuje się wprost do klasyfikacji statystycznych usług. Organ przyjął jednak za zasadne, dokonać wykładni przepisów bazując pomocniczo na tych klasyfikacjach. Należy zatem stwierdzić, że usługi związane z wyżywieniem ujęte zostały w Dziale 56 PKWiU, który to dział obejmuje usługi związane z zapewnieniem pełnego wyżywienia przeznaczonego do bezpośredniej konsumpcji w restauracjach, włączając restauracje samoobsługowe i oferujące posiłki „na wynos”, z lub bez miejsc do siedzenia. Nie jest przy tym istotny rodzaj obiektu serwującego posiłki, ale fakt, że są one przeznaczone do bezpośredniej konsumpcji.

Definiując natomiast pojęcie stacjonarnej placówki gastronomicznej należy wskazać, że zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN (ww.sjp.pwn.pl), pod pojęciem gastronomii rozumie się „działalność produkcyjno-usługową obejmującą prowadzenie restauracji, barów, itp.” oraz „sztukę przyrządzania potraw”.

Natomiast zgodnie z definicją stosowaną w statystyce publicznej opracowaną przez Główny Urząd Statystyczny punktem gastronomicznym jest „Placówka gastronomiczna prowadząca ograniczoną działalność gastronomiczną, taka jak: smażalnia, pijalnia, lodziarnia, bufet w kinie, na stadionie, itp. Natomiast placówka gastronomiczna została zdefiniowana jako „Zakład lub punkt gastronomiczny stały lub sezonowy, którego przedmiotem działalności jest przygotowanie oraz sprzedaż posiłków i napojów do spożycia na miejscu i na wynos”.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że sprzedaż w przyczepie ruchomej przystosowanej do takiej działalności gospodarczej, w której jest prowadzona opisana powyżej działalność gospodarczą spełnia definicję placówki gastronomicznej, ale konieczne jest jeszcze określenie, czy placówka ta ma charakter stacjonarny.

Warto w tym miejscu również pomocniczo odnieść się do Polskiej Klasyfikacji Działalności z 2007 r., która w Dziale 56 (w ramach działalności usługowej związanej z wyżywieniem) wyróżnia:

• Restauracje i inne stałe placówki gastronomiczne (56.10.A) - podklasa ta obejmuje przygotowanie i podawanie posiłków gościom siedzącym przy stołach lub gościom dokonującego własnego wyboru potraw z wystawionego menu, bez względu na to czy spożywają oni przygotowane posiłki na miejscu, biorą je na wynos czy są im dostarczane. Podklasa ta obejmuj działalność: restauracji, kawiarni, restauracji typu fast food, barów mlecznych, barów szybkiej obsługi, lodziarni, pizzerii, miejsc z żywnością na wynos, restauracyjną lub barową prowadzoną w środkach transportu wykonywaną przez oddzielne jednostki;
• Ruchome placówki gastronomiczne (56.10.B), a więc placówki o charakterze niestacjonarnym - podklasa ta obejmuje działalność obwoźnych sprzedawców lodów, wózków z żywnością, przyczep gastronomicznych oraz związaną z przygotowywaniem żywności na straganach. Podklasa ta nie obejmuje natomiast sprzedaży detalicznej żywności z automatów, sklasyfikowanej w 47.99.Z.

W myśl definicji słownikowej „stacjonarny” to „znajdujący się gdzieś na stałe, niezmieniający miejsca pobytu lub swego położenia. Natomiast zgodnie z wyjaśnieniami Głównego Urzędu Statystycznego stacjonarne placówki gastronomiczne to m. in. bary, punkty gastronomiczne, restauracje, sezonowe placówki gastronomiczne, stołówki.

W świetle powyższego trudno uznać przyczepę za placówkę gastronomiczną o charakterze stacjonarnym, skoro pojazd ten, nie znajduje się na stałe w jednym miejscu, ale zmienia swoje położenie co jakiś czas (w zależności od czasu i miejsca odbywania się poszczególnych wydarzeń, w trakcie których w przyczepie dokonywana jest/będzie sprzedaż kurczaków z rożna). Również z punktu widzenia klientów nie można uznać, że placówka ta jest placówką stacjonarną, nie jest ona bowiem zlokalizowana w jednym konkretnym miejscu (nie ma stałego adresu), do którego klient może się zawsze udać i skorzystać z oferowanych usług gastronomicznych.

Zatem wskazać należy, że skoro prowadzona sprzedaż kurczaków z rożna będzie z mobilnej placówki gastronomicznej typu „przyczepa” a nie w stacjonarnej placówki gastronomicznej, to przedsiębiorca nie będzie miał obowiązku ewidencjonowania przedmiotowej sprzedaży na kasie on-line, w konsekwencji, po dniu 1 stycznia 2021 r. może używać zwykłą kasę.

Interpretacja indywidualna z 16 lutego 2021 r., sygn. 0112-KDIL3.4012.7.2021.1.MS - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - pełna treść interpretacji

Redakcja podatki.biz