Karty paliwowe w świetle VAT

Karta paliwowa to bardzo pożyteczny instrument służący do rozliczania wydatków eksploatacyjnych na samochody firmowe. Oszczędza ona znacznie formalności związane z zakupem na stacji benzynowej poprzez skrócenie czasu transakcji. Sprzedawca nie musi bowiem przyjmować zapłaty i drukować dokumentu zakupu. Operacja zakupu sprowadza się do obciążenia w drodze elektronicznej karty paliwowej. Jej rozliczenie następuje najczęściej w okresach miesięcznych, a faktura obejmuje wszelkie transakcje zrealizowane w tym okresie.

Pod względem VAT możliwe jest uznanie zakupów na podstawie karty paliwowej jako:

1. usług finansowych świadczonych przez wystawcę karty na rzecz podmiotu korzystającego,
2. transakcji łańcuchowej, w której wystawca karty nabywa paliwo od stacji benzynowej po czym dokonuje jego dostawy podmiotowi korzystającemu z karty. W praktyce jest ono wydawane bezpośrednio przez stację benzynową (podmiot trzeci) beneficjentowi karty.

Jednoznaczne i definitywne określenie, że karta paliwowa zawsze powinna być traktowana na jeden z ww. sposobów nie jest możliwe bowiem jest to uzależnione od okoliczności faktycznych i ról trzech podmiotów transakcji biorących w niej udział. To z kolei regulują postanowienia umów określających zasady korzystania z kart paliwowych.

Usługa finansowa

Punktem wyjścia może być wyrok Trybunału Sprawiedliwości UE z 6 lutego 2003 r. w sprawie C-185/01 Auto Lease Holland BV v. Bundesamt für Finanzen. Firma leasingowa oprócz podstawowej działalności oferowała klientom zarządzanie ich zakupami paliwa. Dla ich realizacji leasingobiorca otrzymywał kartę kredytową do tankownia. Trybunał uznał takie działanie za realizację usługi polegającej na finansowaniu zakupów leasingobiorców, czyli usługę finansową. Leasingodawca nie dokonywał nabycia celem jego dalszej odsprzedaży leasingobiorcy, lecz ten ostatni samodzielnie dokonywał jego zakupu, korzystając przy tym z pełnej swobody wyboru. Zatem w opinii Trybunału leasingodawca występował tylko w roli podmiotu finansującego (kredytodawcy).

Na gruncie polskiego orzecznictwa stanowisko, iż zakup przy użyciu karty paliwowej stanowi usługę finansową zaprezentował NSA w wyroku z 14 sierpnia 2012 r., sygn. akt I FSK 1177/11. Sąd uznał w nim, że podmiot posługujący się kartami paliwowymi nabywa zwolnioną z VAT usługę finansową realizowaną przez nabywcę karty, w związku z czym nie ma prawa do odliczenia VAT. Jednocześnie stacja paliw zobowiązana była korzystającemu z karty wystawić fakturę VAT.

15 maja 2019 r. Trybunał Sprawiedliwości UE wydał wyrok w sprawie C-235/18 Vega International Car Transport and Logistic – Trading GmbH v. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie. W o...