Jak działa ustawa STIR

Blokada rachunków bankowych podmiotów kwalifikowanych, to jedna z form wykorzystania systemu STIR. Oprócz działań związanych z blokowaniem rachunków bankowych podmiotów kwalifikowanych, w oparciu o informacje STIR, realizowane są inne działania, m.in. w zakresie wykorzystywania informacji o wskaźniku ryzyka ustalanym przez Krajową Izbę Rozliczeniową w analizie ryzyka, czy identyfikowanie - z wykorzystaniem m.in. ww. informacji o wskaźniku ryzyka, rachunkach podmiotów kwalifikowanych oraz dziennych zestawień transakcji - łańcuchów podwyższonego ryzyka nadużyć w podatku od towarów i usług.

Interpelacja nr 31845 do ministra finansów w sprawie działań KAS w zakresie kierowania żądań blokad rachunków przedsiębiorców

Szanowna Pani Minister!

Na podstawie art. 14 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 9 maja 1996 r. o wykonywaniu mandatu posła i senatora (Dz. U. z 2018 r. poz. 1799) proszę o zajęcie stanowiska w kwestii funkcjonowania niżej opisanej regulacji prawnej oraz przekazanie informacji dotyczących żądań blokad rachunków.

Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 27 lutego 2019 r. w sprawie upoważnienia innych organów Krajowej Administracji Skarbowej do wykonywania niektórych zadań Szefa Krajowej Administracji Skarbowej dotyczących blokady rachunku podmiotu kwalifikowanego (Dz. U. z 2019 r. poz. 422) upoważniło m.in. naczelników urzędów celno-skarbowych do przekazywania żądań blokady rachunku podmiotu kwalifikowanego na okres nie dłuższy niż 72 godziny, ograniczenia zakresu tej blokady i jej uchylenia oraz do wykonywania innych czynności szefa KAS określonych w art. 119zw Ordynacji podatkowej, związanych z tymi żądaniami, oraz do wydawania postanowień o przedłużeniu blokady rachunku podmiotu kwalifikowanego na czas oznaczony, nie dłuższy niż 3 miesiące, o zmianie zakresu tej blokady i jej uchyleniu oraz do wykonywania innych czynności szefa KAS określonych w art. 119zw Ordynacji podatkowej, związanych z tymi postanowieniami.

Pomysłodawcy i autorzy koncepcji delegowania na niższe szczeble tej wrażliwej sfery działań szefa KAS przeoczyli jednak, że w aktualnym stanie prawnym aktem w randze rozporządzenia nie jest możliwe upoważnienie naczelników UCS do prowadzenia analizy ryzyka, o którym mowa rozdz. 2 działu IIIb Ordynacji podatkowej, w tym do przekazywania żądań dodatkowych informacji od banków i SKOK-ów, Ordynacja podatkowa nie zawiera bowiem w tym zakresie niezbędnej delegacji i wyłącznie ewentualna zmiana tej ustawy mogłaby umożliwić wyposażenie naczelników UCS w takie kompetencje.

W związku z tym, że analiza ryzyka z oczywistych względów jest niezbędna do podjęcia decyzji o skierowaniu żądania blokady, o której mowa w rozporządzeniu, powyższe rozporządzenie jest od momentu wejścia w życie aktem martwym, bezużytecznym.

Oczywiście można sobie wyobrazić sytuację, że naczelnik UCS kieruje żądanie blokady na podstawie wskazania analiz, których sam nie prowadzi i nie zna ich wyników. Taka sytuacja oznaczałaby jednak opresyjne działanie organu niedysponującego dostateczną wiedzą w zakresie swoich czynności. Inaczej oznaczałoby odpowiedzialność naczelnika UCS za zablokowanie środków przedsiębiorcy, bez wiedzy tego organu o przesłankach uzasadniających blokadę.

-->