Inwestycja w obcym środku trwałym a budowa na cudzym gruncie

Spółka dzierżawi majątek, wtym grunty. Naich części planuje realizację inwestycji, która polegać będzie naremoncie dzierżawionego budynku, atakże nawzniesieniu nowego budynku. Będzie to związane zinwestycją wobcym środku trwałym. Jaki jest podatkowo właściwy sposób rozliczenia planowanych inwestycji?

Zasady rozliczania inwestycji w obcych środkach trwałych

Ustawa o CIT nie definiuje pojęcia „inwestycji w obcych środkach trwałych”. W orzecznictwie i doktrynie przyjmuje się jednak powszechnie, że są to nakłady poniesione na ulepszenie środka trwałego, który używany jest na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze. Niektóre wydatki tego rodzaju mają więc na celu przystosowanie środka trwałego do używania go przez podatnika.

Ustawa w art. 16a ust. 2 pkt 1 wskazuje, że amortyzacji podlegają również przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych. Prace wykonane w obcych środkach trwałych stanowią szczególny rodzaj ulepszenia, ponieważ ulepsza się nie własny, lecz cudzy obiekt, używany na podstawie zawartej umowy, za zgodą jego właściciela. Charakter inwestycji w obcych środkach trwałych mają zatem wydatki spełniające kryteria pozwalające uznać przeprowadzone prace za ulepszenie środka trwałego.

W myśl art. 16g ust. 13 ustawy o CIT środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich:

• przebudowę,
• rozbudowę,
• rekonstrukcję,
• adaptację lub
• modernizację

w danym roku podatkowym przekracza 3500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Dla wyjaśnienia znaczenia użytych przez ustawodawcę pojęć można posłużyć się pismem MF (z 13 marca 1995 r., sygn. PO 3-722-160/94), w myśl którego za przebudowę należy rozumieć zmianę (poprawienie) istniejącego stanu środków trwałych na inny, za rozbudowę – powiększenie (rozszerzenie) składników majątkowych, w szczególności budynków i budowli, linii technologicznych, rekonstrukcją jest odtworzenie (odbudowanie) zużytych całkowicie lub częściowo składników majątkowych, adaptacją natomiast – przystosowanie (przerobienie) składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu, niż wskazywało jego pierwotne przeznaczenie, albo nadanie temu składnikowi nowych cech użytkowych, a modernizacja to unowocześnienie środków trwałych.

Amortyzacja inwestycji

Wartość początkową inwestycji w obcych środkach trwałych określa się, stosując analogiczne zasady jak dla innych środków trwałych nabytych bądź wytworzonych we własnym zakresie. Zgodnie z art. 16g ust. 7 ustawy o CIT podatnik ustala wartość początkową inwestycji w obcych środkach trwałych oraz budynków i budowli wybudowanych na obcym gruncie, stosując odpowiednio ust. 3–5.

Amortyzacji podlegać będą wydatki spółki poniesione na nabycie lub wytworzenie inwestycji w obcym środku trwałym. Za cenę nabycia, w myśl art. 16g ust. 3 ustawy o CIT, uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony bądź zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W razie importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Z kolei za koszt wytworzenia, stosownie do art. 16g ust. 4 ustawy o CIT, uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Należy jednocześnie pamiętać, że w...