Indywidualna stawka amortyzacji dla zmodernizowanego środka trwałego

Pytanie podatnika: Czy po zmodernizowaniu używanego środka trwałego, którego wartość początkowa po ulepszeniu wzrosła z 5.400,00zł do 47.598,33 zł, tj. o 42.198,33 zł, spółka zasadnie kontynuuje stosowanie indywidualnej stawki amortyzacyjnej w wysokości 50% rocznie od „nowej” wartości początkowej, tj. 47.598,33 zł, czy też powinna ją zmienić (obniżyć) z 50% do 33,3%, wskutek zmiany (podwyższenia) wartości początkowej zmodernizowanego środka trwałego?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 17 stycznia 2012 r. (data wpływu do tut. BKIP 23 stycznia 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacji do zmodernizowanego środka trwałego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 stycznia 2012 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacji do zmodernizowanego środka trwałego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 29 marca 2010 r., na podstawie umowy sprzedaży z dnia 29 marca 2010 r., zawartej przed notariuszem C S.A. nabyła przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 kodeksu cywilnego obejmujące m.in. gniazdo formierskie o wartości początkowej 5.400,00 zł. Powyższy środek trwały został przekazany aportem na majątek Spółki, zawiązanej aktem notarialnym z dnia 15 lutego 2010 r., sporządzonym przez notariusza, jako używany środek trwały, a następnie przyjęty do ewidencji środków trwałych, Klasyfikacja Środków Trwałych - grupa 516, co nastąpiło w dniu 01 kwietnia 2010 r.

Do wartości początkowej 5.400,00 zł ww. środka trwałego (gniazda formierskiego) zastosowano indywidualną stawkę amortyzacyjną 50%.

W dniu 17 listopada 2011 r., dokonano modernizacji rzeczonego środka trwałego.

W wyniku dokonanej modernizacji zwiększeniu uległa wartość początkowa środka trwałego z 5.400,00 zł do wysokości 47.598,33 zł, tj. o 42.198,33 zł.

Do „nowej” wartości początkowej zmodernizowanego środka trwałego, tj. kwoty 47.598,33 zł stosuje się nadal stawkę amortyzacyjną w wysokości 50% rocznie.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy po zmodernizowaniu używanego środka trwałego, którego wartość początkowa po ulepszeniu wzrosła z 5.400,00 zł (słownie: pięć tysięcy czterysta złotych) do 47.598,33 zł (słownie: czterdzieści siedem tysięcy pięćset dziewięćdziesiąt osiem złotych 33/100), tj. o 42.198,33 zł (słownie: czterdzieści dwa tysiące sto dziewięćdziesiąt osiem złotych 33/100), Spółka zasadnie kontynuuje stosowanie indywidualnej stawki amortyzacyjnej w wysokości 50% rocznie od „nowej” wartości początkowej, tj. 47.598,33 zł (słownie: czterdzieści siedem tysięcy pięćset dziewięćdziesiąt osiem złotych 33/100), czy też powinna ją zmienić (obniżyć) z 50% do 33,3%, wskutek zmiany (podwyższenia) wartości początkowej zmodernizowanego środka trwałego?

Zdaniem Spółki, zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy o CIT, środkami trwałymi są w szczególności budowle, budynki, lokale stanowiące odrębną własność, maszyny, urządzenia, środki transportu oraz inne przedmioty stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia ich do używania. Wobec tego, maszyna przekazana aportem na majątek podatnika (Spółki) jako używany środek trwały o „pierwotnej” wartości początkowej 5.400,00 zł może zostać zaliczona do środków trwałych, o ile jest „kompletna i zdatna do użytku w dniu przyjęcia jej do używania”. Jak wynika z art. 16g ust. 3 (winno być art. 16g ust. 13) ustawy o CIT, jeżeli środek trwały uległ ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, to o sumę wydatków na jego ulepszenie powiększeniu ulega wartość początkowa tego środka trwałego. Równocześnie środek trwały uważa się za ulepszony, gdy suma wydatków poniesionych na jego przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500,00 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środka trwałego do używania mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonego środka trwałego i kosztami jego eksploatacji (art. 16g ust. 13 zd. 2 ustawy o CIT).

Podkreślić należy, że w świetle tego przepisu, o modernizacji środka trwałego można więc mówić tylko wówczas, gdy spełnione są równocześnie dwie przesłanki:

a. wydatki na modernizację środka trwałego w danym roku podatkowym przekraczają 3.500,00 zł, oraz
b. w następstwie poniesienia tych wydatków następuje wzrost wartości użytkowej takiego środka trwałego w stosunku do jego wartości użytkowej z dnia przyjęcia go do używania.

Zgodnie natomiast z art. 16h ust. 2 ustawy o CIT, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i - 16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji. Wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego. Jedną z metod amortyzacji jest amortyzacja za pomocą indywidualnej stawki amortyzacyjnej, określona w art. 16j ustawy o CIT. Stawka taka jest przewidziana dla używanych lub ulepszonych środków, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji środków trwałych danego podatnika.

Środki trwałe zaliczone do grupy 3-...