Firmowy piknik a przychód pracownika i emeryta

Pytanie podatnika: Wnioskodawca zorganizował piknik sportowo-rekreacyjny dla pracowników i emerytów. Koszt imprezy został ustalony w sposób zryczałtowany i niezależny od ilości osób uczestniczących. Impreza została sfinansowana w całości ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych i miała charakter masowy. Czy udział w ww. pikniku stanowi dla pracownika i emeryta przychód podlegający opodatkowaniu?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów - uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 2 marca 2012 r., stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 11 lipca 2011 r. (data wpływu 15 lipca 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów pracowników i emerytów z tytułu uczestnictwa w pikniku sportowo-rekreacyjnym - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 lipca 2011 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów pracowników i emerytów z tytułu uczestnictwa w pikniku sportowo-rekreacyjnym.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Pracodawca - szkoła - zorganizował w ramach Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych dla swoich pracowników (44 osoby zatrudnione) i emerytów (23 emerytów jest objętych opieką socjalną), piknik sportowo-rekreacyjny. Piknik w całości został sfinansowany ze środków Funduszu Socjalnego. Zorganizowana impreza miała charakter masowy. Nie była skierowana imiennie do konkretnego pracownika. Wysokość kosztów została ustalona w sposób zryczałtowany i niezależny od ilości osób uczestniczących. Z uwagi na masowy charakter imprezy, ustalenie dokładnej liczby uczestników, kto i w jakim zakresie korzystał z proponowanych atrakcji, a tym samym sporządzenie imiennej listy było niemożliwe.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy udział w pikniku sportowo-rekreacyjnym stanowi dla pracownika i emeryta przychód podlegający opodatkowaniu?

Zdaniem Wnioskodawcy, udział w zorganizowanym pikniku nie stanowi dla pracowników i emerytów przychodu podlegającego opodatkowaniu z racji tego, iż niemożliwe było ustalenie dokładnej liczby uczestników i przypisanie konkretnej zindywidualizowanej wartości świadczeń na rzecz określonego pracownika i emeryta.

Wnioskodawca powołał orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 23 października 2008 r., w którym uznano, że działalność w postaci imprez masowych, np. pikniku czy organizacji wycieczek - mieści się w pojęciu działalności socjalnej jako rodzaj działalności rekreacyjnej - względnie działalności w postaci różnych form krajowego wypoczynku. Zdaniem Sądu Najwyższego „kryterium socjalne”, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o Zakładowym Funduszu Świadczeń Socjalnych odnosi się jedynie do przyznawania ulgowych świadczeń i usług, nie dotyczy natomiast innych świadczeń i usług, o których mowa w art. 2 ust. 1 ustawy.

W dniu 12 października 2012 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów wydał interpretację indywidualną stwierdzając, iż stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku jest nieprawidłowe.

Wezwanie do usunięcia naruszenia prawa w ww. interpretacji indywidualnej wniesiono w dniu 24 października 2011 r. Odpowiedź na powyższe wezwanie została udzielona pismem z dnia 17 listopada 2011 r., w którym Organ podatkowy stwierdził brak podstaw do zmiany przedmiotowej interpretacji.

W dniu 14 grudnia 2011 r. wpłynęła do tut. Organu skarga adresowana do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi na ww. interpretację indywidualną, w której wniesiono o uchylenie przedmiotowej interpretacji.

Pismem z dnia 9 stycznia 2012 r., tut. Organ udzielił odpowiedzi na ww. skargę, wnosząc o jej oddalenie.

Wyrokiem z dnia 2 marca 2012 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny uchylił zaskarżoną interpretację.

Sąd w przedmiotowym wyroku stwierdził, że stanowisko Organu jest niezgodnie z prawem i nie do pogodzenia z art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.). Sąd uznał, że udział w imprezie sportowo-rekreacyjnej nie jest świadczeniem rzeczowym, a sfinansowanie przez pracodawcę udziału pracownika w pikniku należy zakwalifikować jako nieodpłatne świadczenie. Przy czym wartość tego świadczenia należy ustalać kierując się treścią art. 11 ust. 2a pkt 2 ww. ustawy, według którego wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się, jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione, według cen zakupu.

Sąd stwierdził, że pracownicy uczestniczący w imprezie masowej (ogólnodostępnej), sfinansowanej przez pracodawcę ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, będą osiągali korzyść finansową, ponieważ nie będą zobowiązani do zapłaty kwoty wynikającej z faktury za zorganizowanie imprezy masowej. Dzięki takiemu działaniu u tych osób dochodzić będzie do przysporzenia w majątku, gdyż inny podmiot ponosił będzie za nich koszt, a tym samym nie muszą oni uszczuplać swojego majątku. Z tej też przyczyny usługę finansowaną przez pracodawcę na rzecz swoich pracowników należałoby uznać za przychód ze stosunku pracy tych pracowników pod warunkiem jednak, że jest to skonkretyzowany przychód rzeczywiście otrzymany przez pracownika z tytułu udziału w imprezie sfinansowanej przez pracodawcę. Dla opodatkowania istotne jest bowiem to, czy danemu pracownikowi można przypisać konkretny, a nie statystyczny, czy potencjalny przychód. Nie można bowiem ustalać przychodu w drodze arytmetycznego działania polegającego na podzieleniu kosztów imprezy integracyjnej przez liczbę wszystkich pracowników uprawnionych do udziału w niej niezależnie od ich rzeczywistego udziału, jak chce tego organ. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie dają podstaw do wykonania takiego działania w sytuacji, gdy pracownik faktycznie nie otrzymał świadczenia. Ponadto Sąd podkreślił, że otrzymanie nieodpłatnego świadczenia musi dotyczyć konkretnego pracownika, gdyż zgodnie z art. 3 ust. 1 ww. ustawy, podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych jest osoba fizyczna, a nie grupa osób. Brak możliwości ustalenia jednego z elementów stosunku prawnopodatkowego czyni niemożliwym powstanie obowiązku podatkowego, a w konsekwencji ustalenie zobowiązania podatkowego.

Zatem, zdaniem Sądu w przedmiotowej sprawie, gdyby pracodawca dysponował listą obecności uczestników imprezy, wówczas możliwe byłoby przypisanie konkretnego przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń konkretnym osobom poprzez podzielenie kosztu imprezy przez liczbę osób faktycznie uczestniczących w niej.

Z wyżej przywołanego art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy wynika bowiem, że przychodami (...) są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. W powołanym przepisie ustawodawca wyróżnia dwa sposoby zaistnienia przychodu: a) otrzymanie i b) postawienie go do dyspozycji podatnika. W przypadku nieodpłatnych świadczeń muszą być one faktycznie otrzymane, w przeciwieństwie do pieniędzy i wartości pieniężnych, które mogą być nie tylko otrzymane, ale również postawione do dyspozycji.

W dalszej części uzasadnienia Sąd stwierdził, iż z przepisu art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że ze zwolnienia od podatku dochodowego korzystają jedynie świadczenia o charakterze rzeczowym i zarzucił, że tut. Organ błędnie uznał, że wartość imprezy masowej (ogólnodostępnej) dla pracowników i emerytów, takiej jak np. piknik, sfinansowanej w całości z funduszu socjalnego jest świadczeniem rzeczowym, bowiem przedmiotem tego świadczenia była usługa, a nie rzecz. W związku z powyższym, Sąd uznał, że wartość ww. pikniku masowego sfinansowana przez pracodawcę z funduszu świadczeń socjalnych nie mieści się w zakresie zwolnienia przewidzianego w powołanym wyżej art. 21 ust. 1 pkt 67 ww. ustawy.

Odnosząc się do kwestii zwolnienia podatkowanego limitowanego przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 38 ww. ustawy, w zakresie przychodów uzyskanych...