Faktury zaliczkowe i częściowe jako podstawa do rozpoznania kosztu podatkowego

Przyjęcie danego modelu rozliczeń pomiędzy przedsiębiorcami uzależnione jest najczęściej od charakteru przeprowadzanej transakcji. Jeżeli dana transakcja realizowana jest etapami, rozliczenia mogą być dokonywane w oparciu o faktury zaliczkowe lub częściowe. W przypadku faktury zaliczkowej, należności z niej wynikające nie będą mogły stanowić dla przedsiębiorcy kosztów uzyskania przychodów. Z odmienną sytuacją będziemy mieli natomiast do czynienia w przypadku otrzymania faktur częściowych – należności z nich wynikające przedsiębiorca zaliczy do kosztów uzyskania przychodów.

Ogólna zasada dotycząca dopuszczalności kwalifikowania wydatków, poniesionych przez podatnika podatku dochodowego od osób prawnych, do kosztów uzyskania przychodów została uregulowana w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej jako ustawa o PDOP). Z przepisu tego wynika, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia ich źródeł. Wyjątek od powyższej zasady stanowią wydatki, wyłączone przez ustawodawcę z kosztów uzyskania przychodów, których katalog został określony w art. 16 ust. 1 ustawy o PDOP.

Jak wynika z prezentowanego powszechnie stanowiska organów podatkowych, aby poniesiony wydatek mógł stanowić dla podatnika koszt uzyskania przychodu musi być jest definitywny (rzeczywisty). Poprzez definitywny charakter danego wydatku należy z kolei rozumieć, iż wydatek ten nie zostanie podatnikowi zwrócony w jakiejkolwiek formie (zob. interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 4.05.2017 r., znak: 2461-IBPB...