27.05.2020

Czy, w świetle art. 109 ustawy o VAT, wystawiony paragon o wartości brutto nieprzekraczającej 450 zł, zawierający NIP nabywcy, należy zaewidencjonować w odrębnej pozycji ewidencji prowadzonej dla celów VAT, wskazując w niej numer paragonu i NIP nabywcy?

W myśl art. 109 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą dane niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej. Ewidencja powinna zawierać w szczególności dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego, korekt podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżającej kwotę podatku należnego, korekt podatku naliczonego, kwoty podatku podlegającej wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu, a także inne dane służące identyfikacji poszczególnych transakcji, w tym numer, za pomocą którego kontrahent jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej.

Przytoczona regulacja wskazuje na konieczność prowadzenia przez podatnika ewidencji, służącej prawidłowemu sporządzeniu deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej, gdyż dane, które podatnik wpisuje do deklaracji/informacji podsumowującej składanej w urzędzie skarbowym, stanowią odzwierciedlenie danych wynikających z prowadzonej przez niego ewidencji sprzedaży i ewidencji zakupu VAT. Ważne jest tylko, aby zawierała ona wszystkie elementy wymienione w art. 109 ust. 3 ustawy o VAT.

Należy zauważyć, że przepisy ustawy o VAT nie narzucają określonej formy prowadzenia ewidencji. Ponadto art. 109 ust. 3 ustawy, wskazuje jedynie na elementy, które powinna zawierać ewidencja. Podatnicy mogą zatem prowadzić ją w dowolnej formie, byleby zawierała wszelkie wymagane w przepisach ustawy elementy oraz inne dane, które są niezbędne do prawidłowego wypełnienia deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej.

Prowadząc ewidencje VAT trzeba mieć przede wszystkim na uwadze cel, wyraźnie określony w ustawie, któremu ma służyć nałożenie na podatnika obowiązków ewidencyjnych. Jest nim dysponowanie przez podatnika danymi „służącymi do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej” (art. 109 ust. 3).

Wyjaśnienia wymaga, że kasa rejestrująca jest szczególnego rodzaju ewidencją podatkową, ma ona charakter ewidencji sprzedaży. Ewidencja prowadzona za pomocą kasy rejestrującej jest niezależna od ewidencji, której prowadzenia wymagają inne przepisy, w szczególności cyt. wyżej art. 109 ust. 3 ustawy o VAT. Ewidencja prowadzona przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy tylko części sprzedaży podatnika ściśle wskazanej w art. 111 ust. 1 ustawy. Jest to sprzedaż niedokumentowana obowiązkowo fakturami, czyli objęta wyjątkiem od zasady, że podatnik podatku VAT zobowiązany jest do wystawienia faktur wynikającym z art. 106b.

Wskazać należy, że paragon o wartości brutto nieprzekraczającej 450 zł, zawierający NIP nabywcy oraz pozostałe dane wymagane ustawą stanowi tzw. fakturę uproszczoną zawierającą węższy zakres danych przy czym traktowaną na równi z fakturą wystawioną na zasadach ogólnych. Tym samym przedsiębiorca powinien odrębnie wykazywać takie faktury uproszczone w prowadzonej ewidencji sprzedaży VAT zawierającej wszystkie elementy wskazane w art. 109 ust. 3 ustawy o VAT, od pozycji w której wykazywana jest pozostała sprzedaż na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, rolników ryczałtowych i podmiotów występujących w sprzedaży w charakterze konsumenta, dla których wystawiane są paragony niezawierające numeru, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej. Wykazywana sprzedaż paragonowa powinna zostać pomniejszona o wartość wykazanych odrębnie w prowadzonej ewidencji sprzedaży VAT faktur uproszczonych.

Zaznaczyć w tym miejscu należy, że zgodnie z § 11a rozporządzenia Ministra Finansów, Inwestycji i Rozwoju z dnia 15 października 2019 r. w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług (Dz. U. 2019 poz. 1988 z późn. zm.), do dnia 31 grudnia 2020 r. podatnicy nie wykazują w ewidencji:

1. wysokości podstawy opodatkowania i wysokości podatku należnego, o których mowa w § 10 ust. 1 pkt 2 i pkt 7 lit. b, wynikających z paragonów fiskalnych uznanych za faktury wystawione zgodnie z art. 106e ust. 5 pkt 3 ustawy,
2. danych, o których mowa w § 10 ust. 2 pkt 1, oraz oznaczeń, o których mowa w § 10 ust. 3 i 4, związanych z paragonami fiskalnymi, o których mowa w pkt 1

- z zastrzeżeniem, że w tym okresie wartość sprzedaży bez podatku (netto) oraz wysokość podatku należnego wynikające ze zbiorczych informacji z ewidencji sprzedaży, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy, zostały ujęte w ewidencji zgodnie z § 10 ust. 1 pkt 8.

W myśl § 12 cytowanego rozporządzenia Ministra Finansów, Inwestycji i Rozwoju, rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2020 r.

Powyższe przepisy oznaczają, że do dnia 30 czerwca 2020 r. podatnicy odrębnie od sprzedaży paragonowej wykazują w prowadzonej ewidencji faktury wystawione zgodnie z art. 106e ust. 5 pkt 3 ustawy o VAT (tzw. faktury uproszczone). Natomiast w okresie od 1 lipca 2020 r. do dnia 31 grudnia 2020 r. podatnicy nie wykazują w ewidencji odrębnie paragonów fiskalnych uznanych za faktury wystawione zgodnie z art. 106e ust. 5 pkt 3 ustawy o VAT.

Interpretacja indywidualna z 12 maja 2020 r., sygn. 0114-KDIP1-3.4012.257.2020.1.ISK - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - pełna treść interpretacji

Redakcja podatki.biz