Emerytura za pracę za granicą w UE – część 2

Zmiana państwa miejsca zatrudnienia (ubezpieczenia) skutkuje zmianą systemu, doktórego odprowadzane są składki ubezpieczeniowe. Takie zmiany, szczególnie częste, mogą powodować trudności wspełnieniu warunków wymaganych douzyskania emerytury wdanym państwie. Te warunki to najczęściej: posiadanie wymaganego stażu ubezpieczeniowego oraz ukończenie wieku emerytalnego.

Warunek stażu ubezpieczeniowego

Systemy emerytalne wielu państw członkowskich uzależniają nabycie prawa do emerytury od spełnienia warunku posiadania określonego stażu ubezpieczeniowego (np. w polskim „starym” systemie emerytalnym warunek posiadania 20 lat ubezpieczenia – dla kobiet i 25 lat – dla mężczyzn lub w niemieckim systemie emerytalnym warunek posiadania co najmniej 5 lat ubezpieczenia).

Spełnienie takiego warunku, szczególnie w razie częstych zmian państwa miejsca zatrudnienia, może być trudne, a czasami wręcz niemożliwe. Dlatego przepisy unijne wprowadzają rozwiązanie, które ma ułatwić jego spełnienie. Rozwiązaniem tym jest obowiązek stosowania, przez instytucje ubezpieczeniowe państw członkowskich, zasady sumowania okresów ubezpieczenia.

Zasada sumowania okresów ubezpieczenia

W myśl tej zasady, gdy w jednym państwie członkowskim wnioskodawca nie ma wystarczającego okresu ubezpieczenia do uzyskania emerytury, dla jej przyznania uwzględnia się (inaczej: sumuje, dolicza, dodaje) także okresy ubezpieczenia, które posiada w innych państwach członkowskich.

Przykład:

Kobieta urodzona przed 1 stycznia 1949 r. przepracowała w Polsce 11 lat. Oznacza to, że zgodnie z polskimi przepisami w Polsce nie posiada odpowiednio długiego okresu ubezpieczenia wymaganego do uzyskania polskiej emerytury. Jednakże kobieta ta ma także okresy ubezpieczenia w Austrii i Belgii.

W związku z tym ZUS, rozpatrując prawo do emerytury, doliczy austriackie i belgijskie okresy ubezpieczenia i sprawdzi, czy po ich zsumowaniu kobieta ta spełnia...