Doręczenie zastępcze decyzji. Pomoc domowa jest również domownikiem

Jakkolwiek w dotychczasowym orzecznictwie zdaje się przeważać pogląd, że za domownika uznać można tylko osobę w jakiś sposób spokrewnioną lub spowinowaconą z adresatem oraz mieszkającą z nim pod wspólnym dachem, choć niekoniecznie prowadzącą wspólne gospodarstwo domowe, uzasadnione wydaje się odniesienie desygnatu tego pojęcia także do osób przebywających w mieszkaniu adresata za jego zgodą, niespokrewnionych z nim i niespowinowaconych, zatrudnionych do pomocy w prowadzeniu domu. Osoba zatrudniona do pomocy w prowadzeniu domu może być zatem uznana za domownika w rozumieniu art. 149 Ordynacji podatkowej - orzekł Naczelny Sąd Administracyjny.

SENTENCJA

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Bogdan Lubiński, Sędzia NSA Krzysztof Winiarski, Sędzia NSA Tomasz Zborzyński (sprawozdawca), Protokolant Dorota Rembiejewska, po rozpoznaniu w dniu 11 marca 2015 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej A. T. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 18 października 2012 r. sygn. akt I SA/Kr 1159/12 w sprawie ze skargi A. T. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie z dnia 31 maja 2012 r. nr [...] w przedmiocie uchybienia terminu do wniesienia odwołania:

1) oddala skargę kasacyjną,
2) zasądza od A. T. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie kwotę 240 (słownie: dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie oddalił skargę A. T. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie w przedmiocie uchybienia terminowi do wniesienia odwołania.

Stan sprawy Sąd przedstawił w sposób następujący:

Dyrektor Izby Skarbowej w Krakowie postanowieniem z dnia 31 maja 2012 r. stwierdził, że skarżąca uchybiła terminowi do wniesienia odwołania od decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego w W. z dnia 27 marca 2012 r. w przedmiocie ustalenia zobowiązania skarżącej w podatku od spadków i darowizn od darowizny środków pieniężnych, otrzymanych od ojca. Wskazał, że decyzja ta została dnia 27 marca 2012 r. doręczona pełnoletniemu domownikowi skarżącej, który podjął się oddania jej otrzymanego pisma, a odwołanie zostało złożone w placówce pocztowej dopiero dnia 12 kwietnia 2012 r., a więc z uchybieniem czternastodniowemu terminowi do wniesienia odwołania, o którym stanowi art. 223 § 2 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm., dalej: O.p.).

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skarżąca zarzuciła, że osoba podpisana na potwierdzeniu odbioru decyzji nie może być uznana za domownika skarżącej, nie jest bowiem z nią spokrewniona lub spowinowacona ani nie prowadzi z nią wspólnego gospodarstwa domowego, a jedynie jest osobą okazjonalnie zatrudnioną do sprzątania domu. Osoba ta nie może być także uznana za sąsiadkę lub dozorcę domu, niezależnie od niedopełnienia przez doręczyciela wymogu umieszczenia zawiadomienia o fakcie doręczenia w oddawczej skrzynce pocztowej lub na drzwiach mieszkania adresata.

W odpowiedzi na skargę Dyrektor Izby Skarbowej w Krakowie wniósł o jej oddalenie, podnosząc, że osoba odbierająca korespondencję w domu skarżącej podała się za jej kuzynkę, a weryfikacja jej stosunku pokrewieństwa lub powinowactwa do skarżącej na etapie doręczania pisma nie była możliwa, zwłaszcza, że skarżąca wnosząc odwołanie od decyzji nie zakwestionowała skuteczności jej doręczenia, a na wcześniejszym etapie postępowania pisma do skarżącej wielokrotnie odbierały osoby podające się za pełnoletnich domowników. Obowiązek pozostawienia zawiadomienia o doręczeniu dotyczy wyłącznie przypadku pozostawienia pisma sąsiadowi lub dozorcy domu, a nie domownikowi.

Oddalając skargę na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2012 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej: P.p.s.a.) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wskazał, że zwrotne poświadczenie odbioru ma status dokumentu urzędowego, co oznacza, że stwierdza zaistnienie opisanych w nim faktów i korzysta z domniemania prawdziwości, a jego ewentualne obalenie musi być oparte na dowodach zdecydowanie przekonywujących. Sposób doręczenia pisma określony w art. 149 O.p. opiera się na domniemaniu, że osoba wskazana na potwierdzeniu odbioru pisma jako domownik adresata i która pokwitowała odbiór pisma, przyjęła je w celu oddania go adresa...