Dojazd pracownika do pracy firmowym samochodem a obowiązki płatnika PIT

Pytanie podatnika: Czy w związku z wynikającym z faktu udostępnienia pracownikom Spółki samochodów służbowych i zobowiązaniem pracowników do parkowania samochodów służbowych w miejscu zamieszkania w celu zapewnienia pełnej dyspozycyjności i gotowości do świadczenia pracy w każdym momencie oraz pełnego nadzoru i bezpieczeństwa powierzonych im samochodów służbowych stanowiących mienie Spółki, z tytułu dojazdów z miejsca parkowania bądź garażowania samochodu do siedziby Spółki lub innego miejsca wykonywania pracy i z powrotem, pracownicy uzyskują przychód, a Spółka ma obowiązek ustalenia przychodu podlegającego opodatkowaniu z tytułu stosunku pracy oraz obliczania i pobierania z tego tytułu od pracowników zaliczek na podatek dochodowy?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 19 grudnia 2014 r. (data wpływu 22 grudnia 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 5 marca 2015 r. (data wpływu 11 marca 2015 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania przychodu po stronie pracownika z tytułu przejazdów samochodem służbowym i wynikających z tego obowiązków płatnika - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 grudnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 1 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 23 lutego 2015 r., Nr IPTPB1/415-742/14-2/MR, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 23 lutego 2015 r. (data doręczenia 2 marca 2015 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 5 marca 2015 r. (data wpływu 11 marca 2015 r.), nadanym za pośrednictwem Poczty Polskiej dnia 5 marca 2015 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

… Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Spółka”) udostępnia pracownikom samochody w celu wykonywania obowiązków służbowych (dalej: samochody służbowe). Z uwagi na niejednokrotnie mobilny charakter czynności wykonywanych służbowo przez pracowników, wymaganą od nich dyspozycyjność oraz zabezpieczenie stałej gotowości do świadczenia pracy, obowiązkiem pracowników jest parkowanie przekazanych im samochodów służbowych w bezpiecznym miejscu znajdującym się m.in. w obrębie miejsca zamieszkania pracowników. Spółka zobowiązuje pracowników do dbania o powierzone samochody służbowe. Zasady udostępniania samochodów służbowych zostały uregulowane w umowie użytkowania pojazdu służbowego, którą Spółką zawiera z pracownikami (dalej: „Umowa”).

Parkowanie bądź garażowanie w miejscu zamieszkania pracowników ma na celu zapewnienie pracownikom mobilności, dyspozycyjności oraz stałej gotowości do wykonywania obowiązków służbowych, jednocześnie umożliwiając im sprawowanie nadzoru i zapewnienie bezpieczeństwa powierzonych im samochodów służbowych, stanowiących mienie Spółki. Zasadą obowiązującą w Spółce jest m.in. to, że pracownicy mogą rozpoczynać podróż służbową z miejsca zamieszkania.

W konsekwencji powyższego, pracownicy wykorzystują powierzone im samochody także w celu dojazdu do siedziby Spółki, bądź innego miejsca wykonywania obowiązków służbowych z ustalonego miejsca parkowania (m.in.: garażu, parkingu strzeżonego lub innego miejsca w obrębie miejsca zamieszkania) oraz z powrotem.

Samochody służbowe, zgodnie z zapisami Umowy, mogą być wykorzystywane przez pracowników wyłącznie w celach służbowych w pełnym zakresie wykonywanych obowiązków służbowych, wynikających z zawartej ze Spółką umowy o pracę, zakresu wykonywanych czynności oraz otrzymanych zadań. Pracownicy nie wykorzystują samochodów dla celów prywatnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku z wynikającym z faktu udostępnienia pracownikom Spółki samochodów służbowych i zobowiązaniem pracowników do parkowania samochodów służbowych w miejscu zamieszkania w celu zapewnienia pełnej dyspozycyjności i gotowości do świadczenia pracy w każdym momencie oraz pełnego nadzoru i bezpieczeństwa powierzonych im samochodów służbowych stanowiących mienie Spółki, z tytułu dojazdów z miejsca parkowania bądź garażowania samochodu do siedziby Spółki lub innego miejsca wykonywania pracy i z powrotem, pracownicy uzyskują przychód w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a Spółka ma obowiązek ustalenia przychodu podlegającego opodatkowaniu z tytułu stosunku pracy oraz obliczania i pobierania z tego tytułu od pracowników zaliczek na podatek dochodowy (zgodnie z art. 31 ustawy PIT)?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie przedstawionego zdarzenia przyszłego, natomiast w zakresie stanu faktycznego zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku, gdy pracownicy wykorzystują samochody służbowe do dojazdów z miejsca bezpiecznego parkowania, bądź garażowania do siedziby Spółki lub innego miejsca wykonywania czynności służbowych i z powrotem jedynie w celu właściwego wypełniania obowiązków służbowych, nie osiągają oni przychodu z nieodpłatnego świadczenia, wynikającego z art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), dalej: ustawa PIT. W konsekwencji Spółka jest zobowiązana, jako płatnik, do obliczania i pobrania od pracowników zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych z tego tytułu.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy PIT, za przychody ze stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z art. 12 ust. 2a znowelizowanej ustawy PIT (obowiązującej od 1 stycznia 2015 r.), za nieodpłatne świadczenie uznaje się w szczególności nieodpłatne świadczenie z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych.

Jak wskazano we wniosku, Spółka udostępnia swoim prac...