Do 1000 zł bez obowiązku wpłaty zaliczek na PIT

Podatnicy osiągający dochody z działalności gospodarczej nie mają obowiązku wpłacania zaliczki, jeżeli kwota zaliczki podlegająca wpłacie w wysokości różnicy pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku a sumą zaliczek wpłaconych od początku roku nie przekracza 1000 zł.

Zgodnie z art. 44 ust. 3 i ust. 3f-3h ustawy o PIT, przedsiębiorcy opodatkowani według skali podatkowej, a także podatkiem liniowym, mają obowiązek odprowadzania w trakcie roku podatkowego miesięcznych, a po spełnieniu odpowiednich warunków, kwartalnych zaliczek na podatek.

Zaliczki miesięczne

Podatnicy osiągający dochody z działalności gospodarczej są obowiązani wpłacać zaliczki miesięczne. Wysokość takich zaliczek ustala się w następujący sposób:

  1. obowiązek wpłacania zaliczki powstaje, poczynając od miesiąca, w którym dochody te przekroczyły kwotę 30 000 zł, stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek (tj. 5100 zł) oraz najniższej stawki podatku (tj. 17%), określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy;
  2. zaliczkę za ten miesiąc stanowi podatek obliczony od tego dochodu według zasad określonych w art. 26 i art. 27 (dot. określenia podstawy opodatkowania i wysokości podatku);
  3. zaliczkę za dalsze miesiące ustala się w wysokości różnicy pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku a sumą zaliczek za miesiące poprzedzające.

Przy czym, przedsiębiorcy opodatkowani podatkiem liniowym (19%), tzn. na zasadach określonych w art. 30c ustawy o PIT, są obowiązani wpłacać na rachunek urzędu skarbowego zaliczki miesięczne w wysokości różnicy między podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku, obliczonym zgodnie z art. 30c, a sumą należnych zaliczek za poprzednie miesiące.

Zaliczki kwartalne

Przedsiębiorcy będący małymi podatnikami oraz podatnicy rozpoczynający prowadzenie działalności gospodarczej mogą wpłacać zaliczki kwartalne. Wysokość tych zaliczek ustala się w następujący sposób:

  1. obowiązek wpłacania zaliczki powstaje, poczynając od kwartału, w którym dochody przekroczyły kwotę 30 000 zł, stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek (tj. 5100 zł) oraz najniższej stawki podatku (tj. 17%), określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy;
  2. zaliczkę za ten kwartał stanowi podatek obliczony od dochodu według zasad określonych w art. 26 i art. 27 (dot. określenia podstawy opodatkowania i wysokości podatku);
  3. zaliczkę za kolejne kwartały ustala się w wysokości różnicy pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku a sumą zaliczek za poprzednie kwartały.

Dodajmy, że podatnicy opodatkowani podatkiem liniowym, będący małymi podatnikami oraz podatnicy rozpoczynający prowadzenie działalności gospodarczej mogą wpłacać na rachunek urzędu skarbowego zaliczki kwartalne w wysokości różnicy między podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku, obliczonym zgodnie z art. 30c, a sumą należnych zaliczek za poprzednie kwartały.

Małym podatnikiem jest podatnik, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku VAT) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych równowartości 2 000 000 euro. Przeliczenia na złote kwoty tego limitu dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł. W 2022 r. małym podatnikiem jest przedsiębiorca, u którego wartość przychodu ze sprzedaży nie przekroczyła w 2021 r. kwoty 9 188 000  (w 2021 r. była to kwota 9 031 000 zł).

Z kolei podatnikiem rozpoczynającym prowadzenie działalności gospodarczej jest podatnik, który w roku rozpoczęcia tej działalności, a także w okresie dwóch lat, licząc od końca roku poprzedzającego rok jej rozpoczęcia nie prowadził działalności gospodarczej samodzielnie lub jako wspólnik spółki niebędącej osobą prawną lub działalność taką nie prowadził małżonek podatnika, jeśli między małżonkami istniała w tym czasie wspólność majątkowa. Zaznaczmy, że taki przedsiębiorca, jeżeli w kolejnych latach będzie miał status małego podatnika, również będzie miał prawo opłacać zaliczki kwartalne.

Zmiany od 2018 r.

Zgodnie z tzw. dużą nowelizacją ustaw o podatkach dochodowych, od 1 stycznia 2018 r., zgodnie z art. 44 ust. 15 ustawy o PIT, podatnicy osiągający dochody z działalności gospodarczej nie mają obowiązku wpłacania zaliczki obliczonej według powyższych zasad, jeżeli podatek należny od dochodu osiągniętego od początku roku pomniejszony o sumę zaliczek wpłaconych od początku roku nie przekracza 1000 zł. Przy czym, jeżeli podatek należny od dochodu osiągniętego od początku roku pomniejszony o sumę zaliczek wpłaconych od początku roku przekracza 1000 zł, wpłacie podlega różnica pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku a sumą zaliczek wpłaconych od początku roku.

Powyższe rozwiązanie, zgodnie z którym podatnicy nie mają obowiązku wpłacania zaliczki w ściśle określonym przypadku oznacza, że mają prawo do jej wpłacenia. Wybór w tym zakresie pozostawia się zatem podatnikowi. Co istotne, podatnik nie ma obowiązku informować organu podatkowego o podjętej decyzji.

Nowa zasada dotyczy także podatników, którzy oprócz dochodów z działalności gospodarczej osiągają równocześnie przychody z działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochód ustalany jest na podstawie prowadzonych ksiąg, dla których to przychodów oblicza się jedną zaliczkę.

Przykład 

Zaliczka na podatek dochodowy za styczeń 2022 r. wyniosła 950 zł. Z uwagi na fakt, że kwota ta nie przekracza 1000 zł, podatnik może jej nie wpłacać na rachunek urzędu skarbowego. Załóżmy, że zaliczka za luty 2022 r. wyniosła 200 zł. Zatem, jeśli podatnik:

  • wpłacił 950 zł zaliczki za styczeń - podatnik może nie wpłacać lutowej zaliczki (200 zł) na rachunek urzędu skarbowego. Wynika to z tego, że podatek należny od dochodu osiągniętego od początku roku pomniejszony o sumę zaliczek wpłaconych od początku roku nie przekroczył 1000 zł, tj. w naszym przykładzie: 200 zł = 1150 zł - 950 zł (tj. podatek należny za styczeń i luty minus wpłacona zaliczka za styczeń),
  • nie wpłacił 950 zł zaliczki za styczeń - podatnik ma obowiązek wpłaty całej kwoty 1150 zł na rachunek urzędu skarbowego, ponieważ podatek należny od dochodu osiągniętego od początku roku pomniejszony o sumę zaliczek wpłaconych od początku roku przekroczył 1000 zł, tj. w naszym przykładzie: 1150 zł = (950 zł + 200 zł) - 0 zł (tj. podatek należny za styczeń i luty minus wpłacona zaliczka za styczeń, a raczej jej brak).

Ważne. Z nowego rozwiązania nie mogą korzystać podatnicy, którzy wybrali zaliczki wpłacane w formie uproszczonej, a także podatnicy opodatkowani zryczałtowanym podatkiem dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Zmiany od 1 stycznia 2020 r., tj. ulga na złe długi i zaliczki

Na początku 2020 roku weszła w życie ustawa o zmianie niektórych ustaw w celu ograniczenia zatorów płatniczych, która wprowadziła rozwiązania mające zmobilizować dłużników transakcji handlowych (przedsiębiorców i podmioty publiczne) do dokonywania zapłaty w ustalonym terminie, jak również zniechęcić do narzucania przez nich nieuzasadnionych, wydłużonych terminów zapłaty. Ustawa ta wprowadziła m.in. zmiany w ustawach o podatku dochodowym, a dotyczące nowej ulgi na złe długi.

Nowela wprowadziła możliwość pomniejszenia przez wierzyciela podstawy opodatkowania o zaliczaną do przychodów należnych wartość wierzytelności o zapłatę świadczenia pieniężnego w rozumieniu ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych, jeżeli wierzytelność ta nie zostanie uregulowana lub zbyta w ciągu 90 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze (rachunku).

Nowa ulga wpływa również na wysokość podstawy opodatkowania uwzględnianej przy wyliczaniu wysokości należnych zaliczek na podatek dochodowy, ale wyłącznie w przypadku uzyskiwania przez podatnika dochodu.

I tak, od 1 stycznia 2020 r. dochód stanowiący podstawę obliczenia zaliczki:

  1. może być zmniejszony o zaliczaną do przychodów należnych wartość wierzytelności o zapłatę świadczenia pieniężnego w rozumieniu art. 4 pkt 1a ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom (tj. wynagrodzenie za dostawę towaru lub wykonanie usługi w transakcji handlowej), która nie została uregulowana lub zbyta, przy czym zmniejszenia dokonuje się począwszy od okresu rozliczeniowego, w którym upłynęło 90 dni od dnia upływu terminu zapłaty określonego na fakturze (rachunku) lub w umowie, do okresu, w którym wierzytelność została uregulowana lub zbyta;

    Zmniejszenia dokonuje się, jeżeli do dnia terminu płatności zaliczki wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta. Podatnik, który dokonał zmniejszenia dochodu stanowiącego podstawę obliczenia zaliczki, obowiązany jest do zwiększenia dochodu stanowiącego podstawę obliczenia zaliczki w okresie rozliczeniowym roku podatkowego, w którym wierzytelność została uregulowana lub zbyta.

    Jeżeli wartość zmniejszenia dochodu stanowiącego podstawę obliczenia zaliczki jest wyższa od tego dochodu, zmniejszenia dochodu o nieodliczoną wartość dokonuje się w kolejnych okresach rozliczeniowych roku podatkowego, za który powstało prawo do zmniejszenia. Przy czym zmniejszenia dochodu w kolejnych okresach dokonuje się, jeżeli wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta.
  2. podlega zwiększeniu o zaliczaną do kosztów uzyskania przychodów wartość zobowiązania do zapłaty świadczenia pieniężnego w rozumieniu art. 4 pkt 1a ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom (tj. wynagrodzenie za dostawę towaru lub wykonanie usługi w transakcji handlowej), które nie zostało uregulowane, przy czym zwiększenia dochodu stanowiącego podstawę obliczenia zaliczki dokonuje się począwszy od okresu rozliczeniowego, w którym upłynęło 90 dni od dnia upływu terminu zapłaty określonego na fakturze (rachunku) lub w umowie, do okresu, w którym zobowiązanie zostanie uregulowane.

    Zwiększenia dokonuje się, jeżeli do dnia terminu płatności zaliczki zobowiązanie nie zostało uregulowane. Podatnik, który dokonał zwiększenia dochodu stanowiącego podstawę obliczenia zaliczki, zmniejsza dochód stanowiący podstawę obliczenia zaliczki w okresie rozliczeniowym roku podatkowego, w którym zobowiązanie zostało uregulowane.

Powyższe przepisy stosuje się odpowiednio przy obliczaniu podatku należnego, o którym mowa w art. 44 ust. 15 ustawy o PIT. Przypomnijmy, że przepis ten mówi, że podatnicy mogą nie wpłacać zaliczki jeżeli podatek należny od dochodu osiągniętego od początku roku pomniejszony o sumę zaliczek wpłaconych od początku roku nie przekracza 1000 zł.

Ważne. Przepisy dotyczące ulgi na złe długi mają zastosowanie do transakcji handlowych w przypadku których termin zapłaty upływa po dniu 31 grudnia 2019 r.

Zgodnie z art. 44 ust. 24 ustawy o PIT, w zakresie nieuregulowanym w ust. 17-23 tego artykułu, a więc w zakresie nieuregulowanym w przepisach dot. stosowania ulgi na złe długi przy obliczaniu zaliczek, art. 26i stosuje się odpowiednio. Artykuł ten określa zasady ujmowania ulgi na złe długi w zeznaniu rocznym.

I tak, stosownie do art. 26i ust. 1, podstawa obliczenia podatku:

  1. może być zmniejszona o zaliczaną do przychodów należnych wartość wierzytelności o zapłatę świadczenia pieniężnego w rozumieniu art. 4 pkt 1a ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom, która nie została uregulowana lub zbyta, przy czym zmniejszenia dokonuje się w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym upłynęło 90 dni od dnia upływu terminu zapłaty określonego na fakturze (rachunku) lub w umowie;
  2. podlega zwiększeniu o zaliczaną do kosztów uzyskania przychodów wartość zobowiązania do zapłaty świadczenia pieniężnego w rozumieniu art. 4 pkt 1a ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom, które nie zostało uregulowane, przy czym zwiększenia dokonuje się w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym upłynęło 90 dni od dnia upływu terminu zapłaty określonego na fakturze (rachunku) lub w umowie.

Natomiast w myśl art. 26i ust. 2 ustawy, jeżeli podatnik poniósł stratę ze źródła, z którym związana jest transakcja handlowa w rozumieniu ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom, kwota straty:

  1. może być zwiększona o zaliczaną do przychodów należnych wartość wierzytelności o zapłatę świadczenia pieniężnego w rozumieniu art. 4 pkt 1a ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom, która nie została uregulowana lub zbyta, przy czym zwiększenia dokonuje się w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym upłynęło 90 dni od dnia upływu terminu zapłaty określonego na fakturze (rachunku) lub w umowie;
  2. podlega zmniejszeniu o zaliczaną do kosztów uzyskania przychodów wartość zobowiązania do zapłaty świadczenia pieniężnego w rozumieniu art. 4 pkt 1a ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom, które nie zostało uregulowane, przy czym zmniejszenia dokonuje się w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym upłynęło 90 dni od dnia upływu terminu zapłaty określonego na fakturze (rachunku) lub w umowie.

Ulgę na złe długi wykazuje się w PIT/WZ - Informacja o wierzytelnościach i zobowiązaniach zmniejszających lub zwiększających podstawę obliczenia podatku (stratę), wynikających z transakcji handlowych, który stanowi załącznik do zeznań: PIT-36, PIT-36S, PIT-36L i PIT-36LS, przy czym małżonkowie bez względu na sposób rozliczenia rocznego (indywidualnie czy wspólnie z małżonkiem), składają odrębny PIT/WZ.

Ulga na złe długi w dobie pandemii

Z uwagi na pandemię koronawirusa Ministerstwo Finansów wprowadziło przepisy zmieniające dotychczasowe funkcjonowanie ulgi na złe długi, a mianowicie w okresach rozliczeniowych, w których podatnik poniósł negatywne konsekwencje ekonomiczne z powodu COVID-19 opłacając zaliczki może zmniejszyć on ich wysokość o wartość ulgi już po 30 dniach od upływu terminu zapłaty.

Wierzyciel

W roku podatkowym, w którym obowiązywał stan epidemii ogłoszony z powodu COVID-19, zmniejszenia, o którym mowa w art. 44 ust. 17 pkt 1 (dot. zaliczek na podatek) oraz art. 26i ust. 1 pkt 1, albo zwiększenia, o którym mowa w art. 26i ust. 2 pkt 1 (dot. zeznania rocznego), dokonuje się począwszy od odpowiednio okresu rozliczeniowego lub roku podatkowego, w którym upłynęło 30 dni od dnia upływu terminu zapłaty określonego na fakturze (rachunku) lub w umowie, do końca okresu, w którym wierzytelność została uregulowana lub zbyta, przy czym przepisy ten stosuje się do okresów rozliczeniowych, w których podatnik poniósł negatywne konsekwencje ekonomiczne z powodu COVID-19 (art. 52w ust. 1 i 7 ustawy).

Dłużnik

Natomiast w myśl art. 52q ustawy o PIT, zwalnia się z obowiązku, o którym mowa w art. 44 ust. 17 pkt 2 i ust. 23 (dot. zaliczek na podatek) oraz art. 26i ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 2 (dot. zeznania rocznego), odpowiednio za poszczególne okresy rozliczeniowe lub rok podatkowy, w których spełnione zostały łącznie następujące warunki:

  1. w danym roku podatkowym obowiązywał stan epidemii ogłoszony z powodu COVID-19;
  2. uzyskane przez podatnika odpowiednio w danym okresie rozliczeniowym lub roku podatkowym przychody z działalności gospodarczej są niższe o co najmniej 50% w stosunku do analogicznego okresu poprzedniego roku podatkowego, a w przypadku podatnika, który rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej w roku poprzedzającym rok podatkowy - w stosunku do uzyskanych w tym roku średnich przychodów;

    Warunku nie stosuje się do podatników, którzy:

    - w okresie od 2019 r. do końca roku poprzedzającego rok podatkowy stosowali formę opodatkowania, w przypadku której nie ustala się przychodów,

    - rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej w ostatnim kwartale roku poprzedzającego rok podatkowy i nie uzyskali w tym okresie przychodów z działalności gospodarczej,

    - rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej w roku podatkowym.

    Przez analogiczny okres poprzedniego roku podatkowego rozumie się analogiczny okres rozliczeniowy albo rok podatkowy przypadający w okresie od 2019 r. do roku bezpośrednio poprzedzającego rok podatkowy. Z kolei przez średnie przychody rozumie się kwotę stanowiącą iloraz przychodów z działalności gospodarczej, uzyskanych w poprzednim roku podatkowym i liczby miesięcy, w których była prowadzona działalność gospodarcza w tym roku.

    Do przychodów uzyskanych w poprzednim roku podatkowym zalicza się również przychody z działalności gospodarczej zmarłego przedsiębiorcy.
  3. podatnik poniósł odpowiednio w danym okresie rozliczeniowym lub roku podatkowym negatywne konsekwencje ekonomiczne z powodu COVID-19.

 

Podstawa prawna:

  • art. 26i ust. 1 i 2, art. 44 ust. 3 i ust. 3f-3h oraz ust. 15-24, art. 52q i art. 52w ust. 1 i 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych

 

Ewa Iwan

 

Wszystkie artykuły z tego działu »

WASZE KOMENTARZE (0)

Dodaj nowy komentarz

komentarz:
podpis:
 

Drodzy Użytkownicy podatki.biz. Choć czytamy uważnie Wasze komentarze, nie odpowiadamy na pytania w kwestiach szczegółowych. Zadając je, kierujecie je nie do nas, a do innych Użytkowników podatki.biz. Jeżeli chcecie wyjaśnić lub rozwiązać jakiś problem, zachęcamy do skorzystania z naszego forum dyskusyjnego - www.podatki.biz/forum

Zespół podatki.biz

Napisz komentarz...