Do 1000 zł bez obowiązku wpłaty zaliczek na PIT

Podatnicy osiągający dochody z działalności gospodarczej nie mają obowiązku wpłacania zaliczki, jeżeli kwota zaliczki podlegająca wpłacie w wysokości różnicy pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku a sumą zaliczek wpłaconych od początku roku nie przekracza 1000 zł.

 

Zgodnie z art. 44 ust. 3 i ust. 3f-3h ustawy o PIT, przedsiębiorcy opodatkowani według skali podatkowej, a także podatkiem liniowym, mają obowiązek odprowadzania w trakcie roku podatkowego miesięcznych, a po spełnieniu odpowiednich warunków, kwartalnych zaliczek na podatek.

Zaliczki miesięczne

Podatnicy osiągający dochody z działalności gospodarczej są obowiązani wpłacać zaliczki miesięczne. Wysokość takich zaliczek ustala się w następujący sposób:

  1. obowiązek wpłacania zaliczki powstaje, poczynając od miesiąca, w którym dochody te przekroczyły kwotę 3091 zł, stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek określonej w art. 27 ust. 1b pkt 1 (tj. 525,12 zł) oraz najniższej stawki podatkowej określonej w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 (tj. 17%);
  2. zaliczkę za ten miesiąc stanowi podatek obliczony od tego dochodu według zasad określonych w art. 26, 27 i 27b (dot. określenia podstawy opodatkowania, wysokości podatku i odliczania składek zdrowotnych);
  3. zaliczkę za dalsze miesiące ustala się w wysokości różnicy pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku a sumą zaliczek za miesiące poprzedzające.

Przy czym, przedsiębiorcy opodatkowani podatkiem liniowym (19%), tzn. na zasadach określonych w art. 30c ustawy o PIT, są obowiązani wpłacać na rachunek urzędu skarbowego zaliczki miesięczne w wysokości różnicy między podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku, obliczonym zgodnie z art. 30c, a sumą należnych zaliczek za poprzednie miesiące, z uwzględnieniem art. 27b (dot. odliczanie od podatku składek zdrowotnych).

Zaliczki kwartalne

Przedsiębiorcy będący małymi podatnikami oraz podatnicy rozpoczynający prowadzenie działalności gospodarczej mogą wpłacać zaliczki kwartalne. Wysokość tych zaliczek ustala się w następujący sposób:

  1. obowiązek wpłacania zaliczki powstaje, poczynając od kwartału, w którym dochody te przekroczyły kwotę 3091 zł, stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek określonej w art. 27 ust. 1b pkt 1 (tj. 525,12 zł) oraz najniższej stawki podatkowej określonej w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 (tj. 17%);
  2. zaliczkę za ten kwartał stanowi podatek obliczony od dochodu według zasad określonych w art. 26, 27 i 27b (dot. określenia podstawy opodatkowania, wysokości podatku i odliczania składek zdrowotnych);
  3. zaliczkę za kolejne kwartały ustala się w wysokości różnicy pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku a sumą zaliczek za poprzednie kwartały.

Dodajmy, że podatnicy opodatkowani podatkiem liniowym, będący małymi podatnikami oraz podatnicy rozpoczynający prowadzenie działalności gospodarczej mogą wpłacać na rachunek urzędu skarbowego zaliczki kwartalne w wysokości różnicy między podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku, obliczonym zgodnie z art. 30c, a sumą należnych zaliczek za poprzednie kwartały, z uwzględnieniem art. 27b (odliczenie od podatku składek zdrowotnych). Przepis art. 22k ust. 11 stosuje się odpowiednio.

Małym podatnikiem jest podatnik, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku VAT) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych równowartości 2 000 000 euro. Przeliczenia na złote kwoty tego limitu dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł. W 2020 r. małym podatnikiem jest przedsiębiorca, u którego wartość przychodu ze sprzedaży nie przekroczyła w 2019 r. kwoty 8 747 000 zł (w 2019 r. była to kwota 5 135 000 zł).

Z kolei podatnikiem rozpoczynającym prowadzenie działalności gospodarczej jest podatnik, który w roku rozpoczęcia tej działalności, a także w okresie dwóch lat, licząc od końca roku poprzedzającego rok jej rozpoczęcia nie prowadził działalności gospodarczej samodzielnie lub jako wspólnik spółki niebędącej osobą prawną lub działalność taką nie prowadził małżonek podatnika, jeśli między małżonkami istniała w tym czasie wspólność majątkowa. Zaznaczmy, że taki przedsiębiorca, jeżeli w kolejnych latach będzie miał status małego podatnika, również będzie miał prawo opłacać zaliczki kwartalne.

Zmiany od 2018 r.

Zgodnie z tzw. dużą nowelizacją ustaw o podatkach dochodowych, od 1 stycznia 2018 r., zgodnie z art. 44 ust. 15 ustawy o PIT, podatnicy osiągający dochody z działalności gospodarczej nie mają obowiązku wpłacania zaliczki obliczonej według powyższych zasad, jeżeli podatek należny od dochodu osiągniętego od początku roku pomniejszony o sumę zaliczek wpłaconych od początku roku nie przekracza 1000 zł. Przy czym, jeżeli podatek należny od dochodu osiągniętego od początku roku pomniejszony o sumę zaliczek wpłaconych od początku roku przekracza 1000 zł, wpłacie podlega różnica pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku a sumą zaliczek wpłaconych od początku roku.

Powyższe rozwiązanie, zgodnie z którym podatnicy nie mają obowiązku wpłacania zaliczki w ściśle określonym przypadku oznacza, że mają prawo do jej wpłacenia. Wybór w tym zakresie pozostawia się zatem podatnikowi. Co istotne, podatnik nie ma obowiązku informować organu podatkowego o podjętej decyzji.

Nowa zasada dotyczy także podatników, którzy oprócz dochodów z działalności gospodarczej osiągają równocześnie przychody z najmu lub dzierżawy, a także działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochód ustalany jest na podstawie prowadzonych ksiąg, dla których to przychodów oblicza się jedną zaliczkę.

Przykład 

Zaliczka na podatek dochodowy za styczeń 2020 r. wyniosła 950 zł. Z uwagi na fakt, że kwota ta nie przekracza 1000 zł, podatnik może jej nie wpłacać na rachunek urzędu skarbowego. Załóżmy, że zaliczka za luty 2020 r. wyniosła 200 zł. Zatem, jeśli podatnik:

  • wpłacił 950 zł zaliczki za styczeń - podatnik może nie wpłacać lutowej zaliczki (200 zł) na rachunek urzędu skarbowego. Wynika to z tego, że podatek należny od dochodu osiągniętego od początku roku pomniejszony o sumę zaliczek wpłaconych od początku roku nie przekroczył 1000 zł, tj. w naszym przykładzie: 200 zł = 1150 zł - 950 zł (tj. podatek należny za styczeń i luty minus wpłacona zaliczka za styczeń),
  • nie wpłacił 950 zł zaliczki za styczeń - podatnik ma obowiązek wpłaty całej kwoty 1150 zł na rachunek urzędu skarbowego, ponieważ podatek należny od dochodu osiągniętego od początku roku pomniejszony o sumę zaliczek wpłaconych od początku roku przekroczył 1000 zł, tj. w naszym przykładzie: 1150 zł = (950 zł + 200 zł) - 0 zł (tj. podatek należny za styczeń i luty minus wpłacona zaliczka za styczeń, a raczej jej brak).

Ważne. Z nowego rozwiązania nie mogą korzystać podatnicy, którzy wybrali zaliczki wpłacane w formie uproszczonej, a także podatnicy opodatkowani zryczałtowanym podatkiem dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Zmiany od 1 stycznia 2020 r., tj. ulga na złe długi i zaliczki

Na początku tego roku weszła w życie ustawa o zmianie niektórych ustaw w celu ograniczenia zatorów płatniczych, która wprowadza rozwiązania mające zmobilizować dłużników transakcji handlowych (przedsiębiorców i podmioty publiczne) do dokonywania zapłaty w ustalonym terminie, jak również zniechęcić do narzucania przez nich nieuzasadnionych, wydłużonych terminów zapłaty. Ustawa ta wprowadziła m.in. zmiany w ustawach o podatku dochodowym, a dotyczące nowej ulgi na złe długi.

Nowela wprowadziła możliwość pomniejszenia przez wierzyciela podstawy opodatkowania o zaliczaną do przychodów należnych wartość wierzytelności o zapłatę świadczenia pieniężnego w rozumieniu ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych, jeżeli wierzytelność ta nie zostanie uregulowana lub zbyta w ciągu 90 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze (rachunku).

Więcej o uldze na złe długi w PIT

Nowa ulga wpływać będzie również na wysokość podstawy opodatkowania uwzględnianej przy wyliczaniu wysokości należnych zaliczek na podatek dochodowy, ale wyłącznie w przypadku uzyskiwania przez podatnika dochodu.

I tak, od 1 stycznia 2020 r. dochód stanowiący podstawę obliczenia miesięcznej zaliczki:

  1. może być zmniejszony o zaliczaną do przychodów należnych wartość wierzytelności o zapłatę świadczenia pieniężnego w rozumieniu art. 4 pkt 1a ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom (tj. wynagrodzenie za dostawę towaru lub wykonanie usługi w transakcji handlowej), która nie została uregulowana lub zbyta, przy czym zmniejszenia dokonuje się począwszy od okresu rozliczeniowego, w którym upłynęło 90 dni od dnia upływu terminu zapłaty określonego na fakturze (rachunku) lub w umowie, do okresu, w którym wierzytelność została uregulowana lub zbyta;

    Zmniejszenia dokonuje się, jeżeli do dnia terminu płatności zaliczki wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta. Podatnik, który dokonał zmniejszenia dochodu stanowiącego podstawę obliczenia zaliczki, obowiązany jest do zwiększenia dochodu stanowiącego podstawę obliczenia zaliczki w okresie rozliczeniowym roku podatkowego, w którym wierzytelność została uregulowana lub zbyta.

    Jeżeli wartość zmniejszenia dochodu stanowiącego podstawę obliczenia zaliczki jest wyższa od tego dochodu, zmniejszenia dochodu o nieodliczoną wartość dokonuje się w kolejnych okresach rozliczeniowych roku podatkowego, za który powstało prawo do zmniejszenia. Przy czym zmniejszenia dochodu w kolejnych okresach dokonuje się, jeżeli wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta.
  2. podlega zwiększeniu o zaliczaną do kosztów uzyskania przychodów wartość zobowiązania do zapłaty świadczenia pieniężnego w rozumieniu art. 4 pkt 1a ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom (tj. wynagrodzenie za dostawę towaru lub wykonanie usługi w transakcji handlowej), które nie zostało uregulowane, przy czym zwiększenia dochodu stanowiącego podstawę obliczenia zaliczki dokonuje się począwszy od okresu rozliczeniowego, w którym upłynęło 90 dni od dnia upływu terminu zapłaty określonego na fakturze (rachunku) lub w umowie, do okresu, w którym zobowiązanie zostanie uregulowane.

    Zwiększenia dokonuje się, jeżeli do dnia terminu płatności zaliczki zobowiązanie nie zostało uregulowane. Podatnik, który dokonał zwiększenia dochodu stanowiącego podstawę obliczenia zaliczki, zmniejsza dochód stanowiący podstawę obliczenia zaliczki w okresie rozliczeniowym roku podatkowego, w którym zobowiązanie zostało uregulowane.

Powyższe przepisy stosuje się odpowiednio przy obliczaniu podatku należnego, o którym mowa w art. 44 ust. 15 ustawy o PIT. Przypomnijmy, że przepis ten mówi, że podatnicy mogą nie wpłacać zaliczki jeżeli podatek należny od dochodu osiągniętego od początku roku pomniejszony o sumę zaliczek wpłaconych od początku roku nie przekracza 1000 zł.

Ważne. Przepisy dotyczące ulgi na złe długi mają zastosowanie do transakcji handlowych w przypadku których termin zapłaty upływa po dniu 31 grudnia 2019 r.

Podstawa prawna:

  • art. 44 ust. 3 i ust. 3f-3h oraz ust. 15-24 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych

Ewa Iwan

 

Wszystkie artykuły z tego działu »

WASZE KOMENTARZE (0)

Dodaj nowy komentarz

komentarz:
podpis:
 

Drodzy Użytkownicy podatki.biz. Choć czytamy uważnie Wasze komentarze, nie odpowiadamy na pytania w kwestiach szczegółowych. Zadając je, kierujecie je nie do nas, a do innych Użytkowników podatki.biz. Jeżeli chcecie wyjaśnić lub rozwiązać jakiś problem, zachęcamy do skorzystania z naszego forum dyskusyjnego - www.podatki.biz/forum

Zespół podatki.biz

Napisz komentarz...