Decyzja dla swojej ostateczności musi zostać doręczona wszystkim współwłaścicielom

Teza: Ostateczność decyzji w rozumieniu art. 128 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.) możliwa jest wyłącznie w przypadku jej doręczenia wszystkim wymienionym w niej adresatom. Istotne jest, aby każdy ze współwłaścicieli nieruchomości, wobec solidarnej odpowiedzialności za zobowiązanie podatkowe, posiadał wiedzę, iż decyzja taka została wydana.

SENTENCJA

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodnicząca - Sędzia NSA Grażyna Nasierowska, Sędzia NSA Maciej Jaśniewicz (sprawozdawca), Sędzia NSA (del.) Zbigniew Romała, Protokolant Agata Milewska, po rozpoznaniu w dniu 1 sierpnia 2019 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Łodzi od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 29 października 2018 r. sygn. akt I SA/Łd 455/18 w sprawie ze skargi B. K., E. K., M. K. i R. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Łodzi z dnia 14 sierpnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie ustalenia zobowiązania podatkowego podatku od nieruchomości za 2008 r. oddala skargę kasacyjną.

UZASADNIENIE

1. Wyrokiem z dnia 29 października 2018 r., sygn. akt I SA/Łd 455/18, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi w sprawie ze skargi E.K., M. K., B. K. i R. K. uchylił decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Łodzi z dnia 14 sierpnia 2014 r. w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie ustalenia zobowiązania podatkowego podatku od nieruchomości za 2008 r. Treść uzasadnienia zaskarżonego orzeczenia dostępna jest na stronie internetowej http://orzeczenia.nsa.gov.pl/ (dalej zwana: "CBOSA").

2.1. Od powyższego rozstrzygnięcia pełnomocnik organu wywiódł skargę kasacyjną, zaskarżając wyrok w całości i wnosząc o jego uchylenie w całości i oddalenie skargi, ewentualnie uchylenie wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozstrzygnięcia. Autor skargi kasacyjnej na podstawie art. 174 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.; dalej zwana: "p.p.s.a.") zarzucił naruszenie przepisów postępowania, tj.:

- art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) w zw. z art. 141 § 4 p.p.s.a. polegające na uchyleniu zaskarżonej decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Łodzi z powodu stwierdzenia przez Sąd naruszenia przepisów postępowania, które mogło mieć wpływ na wynik sprawy, bez wyraźnego wskazania, które przepisy postępowania w sposób mogący mieć wpływ na wynik sprawy zostały naruszone przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Łodzi;

- art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) i § 2 w zw. z art. 141 § 4 p.p.s.a. i w zw. z art. 128, art. 223 § 1 i § 2 i art. 247 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.; dalej zwana: "Ordynacja podatkowa") poprzez błędną ocenę, iż nie można w sposób niebudzący wątpliwości stwierdzić, że decyzja Prezydenta Miasta L. z dnia 15 lica 2008 r. jest decyzją ostateczną, bo choć w aktach sprawy znajdują się zwrotne potwierdzenia odbioru przedmiotowej decyzji przez E. i M. K. to nie można stwierdzić, że została doręczona skarżącemu B. K. i przez to nie było możliwe stwierdzenie nieważności tej decyzji Prezydenta Miasta L. - w sytuacji gdy doręczenie decyzji choć jednej ze stron i niewniesienie przez nią odwołania w terminie 14 dni powoduje, że taka decyzja staje się ostateczna i jest możliwe jak w tym przypadku zarówno wszczęcie postępowania z urzędu jak i stwierdzenie z urzędu nieważności tej decyzji;

- art. 141 § 4 w zw. z art. 153 w zw. z art. 193 i art. 190 p.p.s.a. poprzez nieuzasadnine przyjęcie przez WSA w Łodzi, iż w związku z tym, że nie można jednoznacznie zdaniem Sądu stwierdzić doręczenia decyzji Prezydenta Miasta L. z dnia 15 lipca 2008 r. B. K. to należało uchylić zaskarżoną decyzję w przedmiocie stwierdzenia nieważności tej decyzji i Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Łodzi powinno wyjaśnić w postępowaniu dowodowym czy ta decyzja jest ostateczna i od tej daty - w sytuacji gdy Naczelny Sąd Administracyjny w prawomocnym wyroku z dnia 8 marca 2018 r. o sygn. akt II FSK 520/16 nakazał WSA w Łodzi wyjaśnienie tylko kwestii czy ta decyzja Prezydenta Miasta L. z dnia 15 lipca 2008 r. jest ostateczna, a w uzasadnieniu wyroku z dnia 29 października 2018 r. o sygn. akt I SA/Łd 455/18 Sąd ustalił, że ta decyzja została doręczona stronom, tj. E. i M. K. (którzy nie wnieśli od niej odwołania), a więc mógł stwierdzić, że stała się ona ostateczna co najmniej wobec tych stron i tym samym zbędne dla możliwości stwierdzenia z urzędu nieważności tej decyzji było uchylenie zaskarżonej decyzji i dalsze wyjaśnianie przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Łodzi czy ta decyzja na pewno została doręczona też B. K., w sposób mogący mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

2.2. Odpowiedzi na skargę kasacyjną nie wniesiono.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje:

3.1. Skarga kasacyjna podlega oddaleniu, gdyż zaskarżony wyrok pomimo częściowo błędnego uzasadnienia odpowiada prawu.

3.2. Nie można zgodzić się ze stanowiskiem wyrażonym w skardze kasacyjnej, że zaskarżony wyrok narusza art. 141 § 4 p.p.s.a. oraz art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) p.p.s.a. W jego uzasadnieniu wskazano bowiem przepisy, które w ocenie Sądu I instancji świadczą o tym kiedy decyzja staje się ostateczna i w jakich przypadkach podlega ona wzruszeniu w trybie stwierdzenia nieważności. Rozważania te zawarto na stronach 9-10 uzasadnienia. W tym kontekście poczyniono następnie w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku uwagi co do braku jednoznacznych ustaleń przez organ o doręczeniu decyzji z 15 lipca 2008 r. o nr [...] B. K.

3.3. Za bezzasadne należy uznać zarzuty art. 141 § 4 p.p.s.a. oraz art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) p.p.s.a. w zw. z art. 128, art. 223 § 1 i § 2 oraz art. 247 § 1 pkt 4 Ordynacji podatkowej.

Nie można zgodzić się z zarzutem, że istnieje możliwość stwierdzenia ostateczności w części jednej decyzji skierowanej do kilku osób ponoszących solidarną odpowiedzialność za jedno zobowiązanie podatkowe, tj. w odniesieniu tylko do niektórych z adresatów, którym ją doręczono.