Czy wynajem powierzchni reklamowej to dla celów VAT to samo co najem?

Między wynajmem (dzierżawą) nieruchomości lokalowych lub gruntowych, a wynajmem powierzchni dla celów reklamowych istnieje wiele podobieńst. Chodzi np. o czas, na jaki zawierane są umowy, okresy rozliczeniowe, w jakich następują płatności czy podobny pozornie charakter usługi. Jednak dla celów określenia momentu powstania obowiązku podatkowego w VAT to dwie zupełnie odrębne czynności.

 

Najem i dzierżawa

Zazwyczaj świadczenie usług najmu następuje przez dłuższy czas i jest rozliczane w okresach rozliczeniowych. Dla większości usług podatnicy stosują miesięczne lub kwartalne okresy rozliczeniowe dla tego typu umów. Oprócz usług rozliczanych okresowo usługi te mogą być także świadczone w sposób jednorazowy lub w okresie dłuższym niż kwartał.

Terminy płatności wynikają zwykle z zawartych umów i określane są na konkretny dzień miesiąca albo liczone są w dniach od daty wystawienia (np. 14, 21, 30 dni od daty wystawienia) lub dostarczenia faktury do kontrahenta/podmiotu nabywającego usługę (np. 14, 21, 30 dni od daty otrzymania przez kontrahenta). Płatność może być dokonywana w terminie płatności, po tym terminie lub w niektórych przypadkach przed tą datą.

Transakcje najmu/dzierżawy dokumentowane są przez czynnych podatników fakturami VAT. Co do zasady faktury są wystawiane przed terminem płatności. Na fakturach jest wskazywany okres, którego usługa dokumentowana fakturą dotyczy w postaci okresu (miesiąc, kwartał danego roku) lub w postaci wskazania dat granicznych (okres od–do).

Obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług z tytułu świadczenia usług najmu/dzierżawy powstaje w dniu wystawienia faktury – jeśli fakturę wystawiono w terminie przewidzianym przepisami prawa, tj. nie później niż z upływem terminu płatności.

Jeżeli w ogóle nie wystawiono faktury albo wystawiono fakturę w terminie późniejszym, niż wymagają tego przepisy prawa (tj. po terminie płatności, o którym mowa w art. 106i ust. 3 pkt 4 ustawy o VAT), obowiązek podatkowy z tytułu świadczenia usług najmu/dzierżawy powstaje z chwilą upływu terminu płatności za daną usługę. W razie otrzymania całości lub części zapłaty przed terminem płatności i jednocześnie przed wystawieniem faktury, obowiązek podatkowy z tytułu świadczenia usług najmu/dzierżawy powstanie z chwilą wystawienia faktury albo z chwilą upływu terminu płatności, w zależności od tego, które z tych zdarzeń nastąpi pierwsze. Przepis art. 19a ust. 8 ustawy o VAT nie ma tu zastosowania.

Usługi udostępniania przestrzenie reklamowej - pozorne podobieństwo

Zgodnie z przepisami ustawy o VAT obowiązek podatkowy z tytułu usług polegających na udostępnieniu miejsca reklamowego powstaje na zasadach ogólnych, tj. z upływem każdego okresu rozliczeniowego, do którego odnoszą się płatności (art. 19a ust. 3 ustawy o VAT), a jeżeli wcześniej zostanie dokonana płatność – wraz z otrzymaniem przedpłaty/zaliczki (art. 19a ust. 8 ustawy o VAT).

W przypadku oddania powierzchni reklamowej usługa taka nie jest traktowana jak najem w rozumieniu regulacji VAT. W konsekwencji zapłata z góry w miesiącu poprzedzającym miesiąc, którego płatność dotyczy, rodzi obowiązek podatkowy w VAT w dacie jej otrzymania.

Płatność ta powinna być udokumentowana fakturą (art. 106b ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT) w terminie do 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym została dokonana (art. 106i ust. 2 ustawy o VAT). Ponadto istnieje możliwość wcześniejszego wystawienia faktury dotyczącej płatności zaliczkowej, tj. maksymalnie 30 dni przed otrzymaniem płatności (art. 106i ust. 7 pkt 2 ustawy o VAT).
 

Ważne

Zgodnie z dominującym poglądem w orzecznictwie oraz interpretacjach indywidualnych, oddanie miejsca na reklamę traktowane jest jak usługi marketingowe opodatkowane na zasadach ogólnych, a nie usługi najmu, dla których obowiązek podatkowy powstaje w sposób szczególny.


Z interpretacji podatkowych:

Stosownie do art. 659 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (dalej: k.c.) przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Umowę najmu, obok umowy dzierżawy, użyczenia i leasingu, zalicza się do umów, których przedmiotem jest korzystanie z rzeczy lub praw.

Sposób korzystania został jednak wyraźnie przez ustawodawcę wskazany, chodzi bowiem o oddanie do używania, a nie np. udostępnienie w celu zamieszczenia reklamy, z pozostawieniem jednocześnie rzeczy we władaniu właściciela (wynajmującego). Taka forma korzystania, tj. udostępnienie w celu zamieszczenia reklamy, nie jest nawet oddaniem rzeczy w posiadanie zależne (art. 336 k.c.), rozumiane jako przeniesienie określonego władztwa nad rzeczą, które w tym przypadku pozostaje po stronie tego, kto wynajmuje.

Jeżeli przedmiotem danego świadczenia jest umożliwienie korzystania z części nieruchomości (np. udostępnienie jednej ściany budynku) w ściśle określonym celu, np. wyłącznie w celu zamieszczenia na niej reklamy, to nie można mówić o oddaniu części nieruchomości do używania w rozumieniu art. 659 § 1 k.c.

Tak więc np. udostępnienia ściany budynku pod montaż siatki winylowej z nadrukiem reklamowym nie można utożsamiać z klasycznym wynajmem nieruchomości. Istotą tego świadczenia jest umożliwienie drugiej stronie przekazywania określonych informacji dotyczących towarów i usług w celu nakłonienia odbiorców reklamy do ich nabycia. Nie następuje tu klasyczne wydanie rzeczy w celu posiadania czy korzystania z powierzchni elewacji, jak również nie ma mowy o pobieraniu pożytków w znaczeniu cywilistycznym z tego tytułu.

Ze względu na brak przesłanek charakterystycznych dla najmu usługi wykonywane przez osoby dysponujące przestrzenią promocyjną w zakresie ich udostępnienia należy uznać za usługi reklamowe.

Do podobnych wniosków doszedł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w prawomocnym wyroku z 3 lutego 2012 r., sygn. akt III SA/Wa 1653/11.
 

Z uzasadnienia:

Jednak, wbrew stanowisku strony Skarżącej nie można uznać, by świadczone przez nią usługi miały charakter usług najmu, dzierżawy, leasingu lub usług o podobnym charakterze. W tym zakresie sąd w całości podziela ustalenia faktyczne organów, zgodnie z którymi w ramach usług świadczonych przez Skarżącą na jej kontrahentów nie dochodziło do wydania rzeczy kontrahentom Skarżącej, co jest elementem niezbędnym do uznania danej usługi za usługę najmu, dzierżawy czy też leasingu do istoty których należy wydanie rzeczy tylko do korzystania bądź też do korzystania i pobierania z niej pożytków.

Podobnie Europejski Trybunał Sprawiedliwości opowiedział się za szerokim rozumieniem usługi reklamy. W dwóch istotnych dla tego zagadnienia orzeczeniach, tj. C-68/92 i C-73/92, stwierdził, że dla uznania usługi reklamowej nie jest konieczne jej wykonywanie przez podmiot zajmujący się reklamą, np. agencję reklamową. Rzeczona usługa jest czynnością związaną z rozpowszechnianiem informacji o istnieniu firmy oraz oferowanych przez nią towarów lub usług celem zwiększenia sprzedaży.

Skoro wskazany rodzaj usługi stanowi usługę reklamy i nie jest usługą najmu, tym samym obowiązek podatkowy nie będzie powstawał dla świadczonych usług na zasadach szczególnych, zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4 lit. b ustawy jak dla najmu, lecz na zasadach ogólnych, określonych w art. 19a ust. 1 w powiązaniu z art. 19a ust. 3 ustawy.

Redakcja podatki.biz


Na podstawie fragmentu lekcji E-szkoły VAT, autorstwa Pana Krzysztofa Kaźmierskiego i redakcji podatki.biz. W dniu 27.11.2019 r. rozpoczynamy nową edycję, w wersji, która obejmować będzie już stan prawny na rok 2020 - zapraszamy!

 

Wszystkie artykuły z tego działu »

WASZE KOMENTARZE (0)

Dodaj nowy komentarz

komentarz:
podpis:
 

Drodzy Użytkownicy podatki.biz. Choć czytamy uważnie Wasze komentarze, nie odpowiadamy na pytania w kwestiach szczegółowych. Zadając je, kierujecie je nie do nas, a do innych Użytkowników podatki.biz. Jeżeli chcecie wyjaśnić lub rozwiązać jakiś problem, zachęcamy do skorzystania z naszego forum dyskusyjnego - www.podatki.biz/forum

Zespół podatki.biz

Napisz komentarz...