Czy przechowanie pieniędzy podlega PCC?
Podatniczka zgodziła się przechować w swoim domu, na prośbę brata jego pieniądze w wysokości 55.000 zł bez możliwości rozporządzania nimi. Na jego polecenie wpłaciła całą kwotę na lokatę bankową we wskazanym przez niego banku. Lokata zgodnie z dyspozycją była na jej nazwisko. Czy w takiej sytuacji podatniczka powinna zapłacić PCC od depozytu nieprawidłowego? Czym różni się zwykłe przechowanie od depozytu nieprawidłowego? Zobaczmy.
Wyjaśnia to interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 3 czerwca 2016 r., nr IBPB-2-1/4514-192/16/AD.
Zakres opodatkowania PCC
Przepis art. 1 ust. 1 ustawy z 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn. Dz.U. z 2010 r., nr 101, poz. 649, z późn. zm.) zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Jak wyjaśnił Dyrektor Izby Skarbowej, zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy podatkowi temu podlegają następujące czynności cywilnoprawne:
- umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,
- umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,
- umowy darowizny – w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,
- umowy dożywocia,
- umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności – w części dotyczącej spłat lub dopłat,
- ustanowienie hipoteki,
- ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,
- umowy depozytu nieprawidłowego,
- umowy spółki.
Depozyt nieprawidłowy. Pojęcie i opodatkowanie
Zgodnie z art. 845 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (tekst jedn. Dz.U. z 2014 r., poz. 121, z późn. zm.), jeżeli z przepisów szczególnych albo z umowy lub okoliczności wynika, że przechowawca może rozporządzać oddanymi na przechowanie pieniędzmi lub innymi rzeczami oznaczonymi tylko co do gatunku, stosuje się odpowiednio przepisy o pożyczce (depozyt nieprawidłowy). Czas i miejsce zwrotu określają przepisy o przechowaniu; przepisy te zawarte są w art. 835-844 Kodeksu cywilnego.
Organ podatkowy zaznaczył, że depozyt nieprawidłowy uznawany jest albo za odmianę zwykłej umowy przechowania, instytucję odrębną od umowy pożyczki, albo odrębny typ umowy nazwanej. Uznaje się również, że depozyt nieprawidłowy (przechowanie nieprawidłowe) jest umową szczególnego rodzaju, zawierającą elementy przechowania i pożyczki. Przedmiotem depozytu nieprawidłowego mogą być wyłącznie pieniądze lub rzeczy oznaczone tylko co do gatunku. Osoba biorąca pieniądze (rzecz) do depozytu nieprawidłowego ma obowiązek oddać taką samą ilość pieniędzy (rzeczy), ale niekoniecznie tę samą. Depozyt nieprawidłowy ma miejsce wtedy, gdy z przepisów szczególnych albo z umowy lub okoliczności wynika, że przechowawca może rozporządzać oddanymi na przechowanie pieniędzmi lub innymi rzeczami oznaczonymi tylko co do gatunku. Upoważnienie do rozporządzania oddanymi na przechowanie pieniędzmi jest dla bytu umowy depozytu nieprawidłowego konieczne – sam fakt oddania na przechowanie pieniędzy nie tworzy bowiem jeszcze stosunku depozytu nieprawidłowego z prawem rozporządzania nimi. Przechowawca „nieprawidłowy” nabywa na własność przedmiot depozytu i może nim rozporządzać tak, jak w umowie pożyczki. Depozyt nieprawidłowy różni się jednak od pożyczki tym, że jest zawierany w interesie składającego. Nie można utożsamiać depozytu nieprawidłowego z pożyczką. Depozyt nieprawidłowy może być odpłatny lub nieodpłatny.
Pieniądze oddane na przechowanie. Jakie skutki podatkowe?
Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku o wydanie omawianej interpretacji wynikało, że wnioskodawczyni zgodziła się przechować w swoim domu, na prośbę brata jego pieniądze w wysokości 55.000 zł bez możliwości rozporządzania nimi. Wnioskodawczyni – na polecenie brata – wpłaciła całą kwotę na wskazaną przez niego trzymiesięczną lokatę bankową we wskazanym przez niego banku. Lokata zgodnie z dyspozycją była na jej nazwisko. Po upływie dwóch miesięcy na żądanie brata wnioskodawczyni zwróciła mu (w formie przelewu bankowego) całą kwotę wraz z odsetkami naliczonymi przez bank. Wnioskodawczyni w żaden sposób nie rozporządzała pieniędzmi, nie była do tego uprawniona, nie odniosła żadnych korzyści, gdyż umowa ustna zawarta z bratem wykluczała taką możliwość. Wnioskodawczyni była jedynie wykonawcą dyspozycji. Celem było wyłącznie przechowanie pieniędzy, a wpłata na konto była związana z wyjazdem i zabezpieczeniem pieniędzy.
Przechowanie czy depozyt nieprawidłowy?
Zdaniem organu podatkowego czynność prawna polegająca na przekazaniu przez brata pieniędzy na przechowanie była umową przechowania. A zatem, nie podlega ona opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, gdyż nie mieści się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem, wymienionych w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych.
Krzysztof Koślicki
Ostatnie artykuły z tego działu
- Zwolnienie podmiotowe z VAT również dla biura rachunkowego
- Dłuższe konsultacje dotyczące struktur JPK_KR_PD oraz JPK_ST
- Skarbówka rezygnuje z wysyłania tzw. pism behawioralnych
- Reforma KSeF do zmiany. Przedsiębiorcy pozytywnie o części modyfikacji
- Świadczenie dla pracowników z ZFŚS a składki ZUS
- ZUS: "Siła wyższa" - zasady uzupełnienia wynagrodzenia pracownika
- Skutki podatkowe wystawienia fałszywej faktury. Co zmienia wyrok TS UE?
- Reforma KSeF jednak ze sporymi zmianami
- Kasowy VAT na nowych zasadach?
- Założenia planowanych zmian w składce zdrowotnej przedsiębiorców
Wszystkie artykuły z tego działu »
Dodaj nowy komentarz