CIT: Remont a modernizacja środka trwałego. Koszty uzyskania przychodów

Zagadnieniem często budzącym wątpliwości podatników jest problem właściwej kwalifikacji wydatków związanych z renowacją posiadanych środków trwałych. W takim wypadku, co do zasady, mamy do czynienia z jedną z dwóch możliwości: uznania wydatków za mające charakter remontowy albo za powodujące ulepszenie środka trwałego poprzez jego modernizację. Zależnie od przypisania do jednej ze wskazanych grup, odmienne będą skutki podatkowe w kwestii potrącania tych wydatków jako koszty uzyskania przychodów.

Kluczowe znaczenie w omawianej kwestii ma regulacja zawarta w art. 16g ust. 13 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. 2018 poz. 1036, dalej jako ustawa o PDOP). Zgodnie z tym przepisem, w przypadku gdy środek trwały zostanie ulepszony w efekcie przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, należy powiększyć jego wartość początkową o sumę wydatków poniesionych na to ulepszenie. W dalszej części przepis wskazuje, iż z ulepszeniem mamy do czynienia, gdy suma wydatków poniesionych na ww. prace przekracza w roku podatkowym 10 000 zł oraz jeżeli powodują one wzrost wartości użytkowej środka trwałego w stosunku do dnia przyjęcia go do używania.

Przepisy podatkowe nie zawierają definicji modernizacji. W stanowiskach organów podatkowych można jednakże spotkać się z określaniem tym mianem prac mających na celu trwałe unowocześnienie środka trwałego, które podnosi jego wartość techniczną, jak i przystosowanie składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu niż pierwotne jego przeznaczenie lub nadanie temu składnikowi nowych cech użytkowych, wyrażające się w poprawie standardu użytkowego lub technicznego lub obniżce kosztów eksploatacji (Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 06.08.2018 r., znak 0111-KDIB1-1.4010.230.2018.1.NL). Modernizacja może więc polegać na poszerzeniu funkcjonalności środka trwałego lub też zwiększeniu jego wydajności/parametrów, co z kolei skutkuje jego ulepszeniem.

Nie zawsze jednak dokonywanie pewnych prac mających na celu renowację środka trwałego będzie prowadziło do jego modernizacji. Wskazuje się w takim przypadku na remontowy charakter owych prac. Pojęcie remontu nie zostało w żaden sposób zdefiniowane w prawie podatkowym, stąd problem może nastręczać ustalenie jego właściwego rozumienia. Warto odnotować, iż organy podatkowe niejednokrotnie odwołują się w tym zakresie do terminologii używanej w ustawie z 7 lipca 1994r. Prawo budowlane (Dz.U. 2018 poz. 1202). Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 19.06.2018 r., znak 0111-KDIB2-1.4010.100.2018.1.EN zauważył iż zgodnie z art. 3 pkt 8 tej ustawy, przez remont należy rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym. O remoncie można zatem mówić w sytuacji, w której prace wykonywane przez podatnika w środku trwałym będą prowadziły do przywrócenia mu początkowych właściwości, które utracił ze względu na np. zużycie lub upływ czasu.

Przykład:

Spółka, ze względu na nieszczelność okien w swojej siedzibie (nieruchomość będąca jej środkiem trwałym), planuje dokonać ich wymiany.

W sytuacji, w której nieszczelne okna zostaną zastąpione nowymi, standardowymi oknami, dojdzie do remontu, nawet jeżeli nowe okna będą wykonane z innych materiałów (np. wymiana okien drewnianych na plastikowe, ze względu na dopuszczalność użycia materiałów aktualnie używanych w budownictwie).

Jeżeli natomiast Spółka nabędzie okna dźwiękoszczelne i antywłamaniowe, niewątpliwie dojdzie do poprawienia „parametrów” siedziby poprzez zwiększenie jej bezpieczeństwa oraz komfortu użytkowania, co należy uznać za modernizację, a w konsekwencji - ulepszenie środka trwałego, przy założeniu, że wydatki te przekroczą kwotę wskazaną w omawianym art. 16g ust. 13 ustawy o PDOP. W takiej sytuacji, wydatki na modernizację środka trwałego zwiększą wartość początkową tego składnika majątku i mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów dopiero w postaci odpisów amortyzacyjnych.

Wydatki remontowe będą mogły natomiast być uznane bezpośrednio za koszty uzyskania przychodów, jeżeli oczywiście spełniają ogólne kryteria wymienione w art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP. Zakładając że są to koszty inne niż koszty bezpośrednie, zostaną potrącone w dacie poniesienia zgodnie z art. 15 ust. 4d i 4e ustawy o PDOP.

Bartosz Suławko, Młodszy konsultant podatkowy ECDP Sp. z o.o.