CIT 2019. Nowe zasady poboru podatku u źródła

Z początkiem 2019 r. weszły w życie liczne zmiany w przepisach ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity: Dz. U. 2018 poz. 1036, dalej jako ustawa o PDOP). Znaczącym modyfikacjom, na mocy ustawy z 23 października 2018r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. 2018 poz. 2193, dalej jako ustawa nowelizująca), uległy zasady poboru tzw. podatku u źródła.

Na podstawie dotychczas obowiązujących regulacji, podmiot regulujący należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz 22 ust. 1 ustawy o PDOP był zobowiązany do stosowania jednakowych regulacji niezależnie od wartości wypłacanych należności. W przypadku posiadania certyfikatu rezydencji kontrahenta było natomiast możliwe zastosowanie preferencyjnej stawki opodatkowania albo niepobranie podatku na mocy postanowień właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania (dalej jako UPO) lub po spełnieniu warunków ustawowych zwolnienia z ustawy o PDOP.

2 mln i należyta staranność

W ramach ustawy nowelizującej, w treści art. 26 ust. 1 ustawy o PDOP wprowadzony został limit w wysokości 2 000 000 zł. W przypadku gdy suma należności wypłacanych przez podmiot w trakcie obowiązującego u niego roku podatkowego na rzecz tego samego kontrahenta nie przekroczy tej kwoty, co do zasady reguły poboru podatku się nie zmienią i możliwe będzie stosowanie zapisów UPO w przypadku posiadania certyfikatu rezydencji odbiorcy należności. Dodany został jednak obowiązek zachowania przez płatnika „należytej staranności” przy weryfikacji warunków pozwalających na niepobranie podatku albo zastosowanie stawki niższej niż przewidziana w ustawie o PDOP. Ustawodawca nie wyjaśnił na czym owa staranność ma polegać, ograniczając się jedynie do wskazania, iż dla oceny jej zachowania istotny jest charakter oraz skala działalności płatnika. Należy także zaznaczyć, iż w przypadku gdy rok podatkowy podmiotu wypłacającego należności nie trwa 12 miesięcy, limit oblicza się jako iloczyn 1/12 kwoty 2 000 000 zł i liczby rozpoczętych miesięcy roku podatkowego, w którym dokonano wypłaty tych należności (art. 26 ust. 2i ustawy o PDOP).

Sytuacja zmienia się natomiast kiedy suma wypłacanych należności przekroczy wyżej wskazany limit. W takim przypadku, zgodnie z nową regulacją zawartą w art. 26 ust. 2e ustawy o PDOP, podmioty wypłacające należności zobowiązane są do poboru podatku u źródła od nadw...