Budynek mieszkalny w posiadaniu przedsiębiorcy a podatek od nieruchomości

Z uzasadnienia: Aby budynek mieszkalny mógł być opodatkowany stawką właściwą dla budynków związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, musi być zajęty na prowadzenie działalności gospodarczej, a nie tylko znajdować się w posiadaniu przedsiębiorcy. To samo odnosi się do części budynku mieszkalnego zajętego na prowadzenie działalności gospodarczej. Oznacza to, że fakt znajdowania się budynku w posiadaniu przedsiębiorcy, nie jest wystarczający dla zakwalifikowania go jako związanego z prowadzeniem działalności gospodarczej.

SENTENCJA

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Zbigniew Kmieciak (sprawozdawca), Sędzia NSA Bogdan Lubiński, Sędzia WSA del. Bartosz Wojciechowski, Protokolant Justyna Bluszko-Biernacka, po rozpoznaniu w dniu 23 maja 2013 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 19 maja 2011 r. sygn. akt I SA/Sz 144/11 w sprawie ze skargi K. sp. z o.o. w B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia 16 grudnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za lata 2006-2009:

1) oddala skargę kasacyjną,
2) zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. na rzecz K. sp. z o.o. w B. kwotę 1200 (słownie: jeden tysiąc dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

UZASADNIENIE

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie wyrokiem z dnia 19 maja 2011 r., w sprawie o sygn. akt I SA/Sz 144/11, uwzględnił skargę K. sp. z o.o. z siedzibą w B. - nazywanej dalej "Spółką", na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia 16 grudnia 2010 r. w przedmiocie podatku od nieruchomości za lata 2006-2009.

Z uzasadnienia wyroku sądu administracyjnego pierwszej instancji wynika, że Spółka była właścicielem budynków, w których oprócz lokali mieszkalnych wyodrębniono samodzielne lokale użytkowe oraz garaże. W trakcie postępowania Prezydent Miasta K. ustalił, że Spółka zastosowała nieprawidłowo względem lokali użytkowych oraz garaży stawkę podatku przewidzianą dla lokali mieszkalnych i gruntów pozostałych. Wobec powyższego, decyzją z dnia 15 października 2010 r. Prezydent Miasta określił Spółce wysokość zobowiązania w podatku od nieruchomości. Wydanie decyzji było konieczne z uwagi na błędne określenie w deklaracji podatkowej należnego podatku od nieruchomości. Zdaniem organu, w przypadku wyodrębnienia lokali przedmiotem podatku od nieruchomości nie jest budynek jako całość, lecz poszczególne samodzielne lokale wraz z przypadającą im częścią wspólną. Powołując się na art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2010 r. nr 95, poz. 613 z późn. zm.) - powoływanej dalej jako "u.p.o.l.", organ stwierdził, że sam fakt, iż Spółka jest przedsiębiorcą wystarcza do zastosowania względem lokali użytkowych oraz garaży stawki przypisanej budynkom związanym z prowadzeniem działalności gospodarczej (art. 5 ust. 1 pkt 2 lit b u.p.o.l.), a względem gruntów, na których budynek jest posadowiony stawki przypisanej gruntom związanym z działalnością gospodarczą (art. 5 ust. 1 pkt 1 lit a u.p.o.l.).

W odwołaniu od powyższej decyzji Spółka zarzuciła naruszenie art. 122 w zw. z art. 187 i art. 191 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz art. 180 Ordynacji podatkowej. Spółka podniosła ponadto zarzut naruszenia art. 1a ust. 1 pkt 3, art. 2 ust. 1 pkt 2 oraz art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. b u.p.o.l. poprzez błędną wykładnię polegającą na przyjęciu, że części budynku mieszkalnego obejmujące garaże i lokale użytkowe będące własnością podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą związane są z prowadzeniem działalności gospodarczej i stanowią odrębny przedmiot opodatkowania jako lokale niemieszkalne związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Rozpoznawszy odwołanie Spółki Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy rozstrzygnięcie organu pierwszej instancji. Zdaniem organu odwoławczego, z treści art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l. wynika, że istnieją dwie kategorie budynków: mieszkalne i związane z działalnością gospodarczą. Rozróżnienie to ma na celu przyporządkowanie każdej z nich odpowiedniej stawki podatkowej. Jako że przesłanką do zastosowania stawki przewidzianej w art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. b u.p.o.l. jest pozostawanie nieruchomości w związku z działalnością gospodarczą, sam fakt, że jej właścicielem jest przedsiębiorca wystarcza do jej zastosowania. Wskazując na art. 2 ust. 1 u.p.o.l., organ stwierdził, że wyodrębnienie lokali użytkowych oraz garaży uniemożliwia zakwalifikowanie ich do kategorii budynków mieszkalnych, a co za tym idzie zastosowania względem nich niższej stawki podatkowej.

W skardze na powyższe rozstrzygnięcie Spółka powtórzyła zarzuty i argumentację sformułowane w odwołaniu od decyzji Prezydenta Miasta.

Wojewódzki Sąd Administracyjny uwzględnił skargę, chociaż nie wszystkie postawione w niej zarzutu uznał za zasadne. W jego ocenie, nie było podstaw do uznania zarzutu naruszenia przepisów Ordynacji podatkowej regulujących postępowanie dowodowe. W motywach wyroku sprecyzowano, że przedmiotem sporu jest kwestia, czy wyodrębnione z budynku mieszkalnego lokale usługowe i garaże - będące własnością przedsiębiorcy - stanowią odrębny przedmiot opodatkowania ze stawką przewidzianą dla budynków związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. Jeżeli nie stanowiłyby odrębnego przedmiotu opodatkowania, wówczas opodatkowaniu podlegałby cały budynek mieszkalny z zastosowaniem stawki przewidzianej dla budynków mieszkalnych.

Z łącznego brzmienia art. 2 ust. 1 pkt 2 u.p.o.l., art. 5 ust.1 pkt 2 oraz art. 1a ust. 1 pkt...